Овој прилог ги разобличува деветте најчести лажни наративи што во овој период ги промовираат интелектуалците на Балканот
ЏАБИР ДЕРАЛА
Еден од најподмолните аспекти на руската пропаганда е тоа што не се ограничува само на анонимни „трол фарми“, државна телевизија или маргинални екстремистички групи. Во земји како Северна Македонија и пошироко низ Западен Балкан – со Србија како руски прокси во регионот – респектирани интелектуалци, креатори на јавното мислење и универзитетски професори станаа мегафони на проруски наративи. Спакувани во јазик на „реализам“ или „мировни заложби“, овие наративи ја легитимираат агресијата, ја бришат агендата на Украина и ја поткопуваат европската безбедност.
Овој прилог ги разобличува деветте најчести лажни наративи што во овој период ги промовираат интелектуалците на Балканот.
Лажен наратив 1: „Признавањето на Русија како голема сила е чекор кон мир.“
Тврдење: Русија е понижена по падот на Советскиот Сојуз, и само признавање како светска сила ќе донесе стабилност.
Факт: Овој наратив ја прикажува империјалистичката агресија како „повредена гордост“. Во реалноста, Русија не беше понижена од Западот – напротив, ѝ беше понудена интеграција преку институции како Г8, трговија и партнерства. Нејзината изолација е резултат на постојано кршење на меѓународното право. Признавање без одговорност не носи мир, туку само ја наградува агресијата.
Лажен наратив 2: „Проширувањето на НАТО е еднакво на Кубанската ракетна криза.“
Тврдење: Како што САД не би толерирале кинески ракети во Мексико, Русија има право да се спротивстави на проширувањето на НАТО во Источна Европа.
Факт: Ова е класичен „whataboutism“. Членството во НАТО е суверена одлука на независни држави, а не наметната однадвор. За разлика од Куба во 1962, Полска, балтичките држави или Северна Македонија доброволно аплицираа за заштита токму поради заканата од Русија. Изедначувањето на слободен избор со непријателски ракетни бази е извртување на реалноста.
Лажен наратив 3: „Трамп е единствениот лидер способен да донесе мир.“
Тврдење: За разлика од „арогантните“ европски лидери, Трамп и Путин се реалисти кои знаат дека дипломатијата бара компромис.
Факт: Ова го прикажува авторитаризмот како прагматизам, а демократијата како воинственост. Мир не се постигнува со легитимирање на освојување територии и воени злосторства. Претставувањето на Трамп и Путин како единствени разумни гласови ја поткопува улогата на демократските лидери кои инсистираат на правда и меѓународно право.
Лажен наратив 4: „Украина мора да ги прифати руските услови за мир.“
Тврдење: За мир, Украина мора да ги признае руските анексии, да се откаже од НАТО и да се разоружи.
Факт: Ова е директно од сценариото на Кремљ. Тоа ја нормализира идејата дека украинскиот суверенитет може да биде избришан и безбедноста да биде диктирана од Москва. Ниту еден меѓународен закон или демократска вредност не го оправдува тоа. Прифаќањето би охрабрило уште поголема агресија.
Лажен наратив 5: „Силните прават што сакаат, слабите страдаат.“
Тврдење: Цитирајќи го Тукидид, интелектуалците велат дека политиката на моќ е неизбежна и судбината на Украина е запечатена.
Факт: Овој цинизам ја прифаќа голата сила како единствена логика, игнорирајќи ги човековите права и меѓународното право. Тој поглед ги брише принципите на Повелбата на ООН и ЕУ: и малите држави имаат права и суверенитет. Ова е истата логика што доведе до војни и геноцид во 20 век
