ВЕСЕЛИН СТОЈНЕВ
Бугарија едвај изгледаше толку патетично и попоонижувачки од 1989 година, како за време на посетата на украинскиот министер за надворешни работи Дмитро Кулеба. Како да беше огледало во кое нашата земја изгледаше кукавички, неадекватно, глупаво и провинцијално
Изборот пред Петков е јасен: да се удри на маса, да се игнорира коалицискиот рекет и да се стави на гласање во парламентот одлуката за испраќање оружје во Украина. Дури и тоа да значи крај на коалицијата. Бугарија едвај изгледаше толку патетично и понижувачки од 1989 година како за време на посетата на украинскиот министер за надворешни работи Дмитро Кулеба. Како да беше огледало во кое нашата земја изгледаше кукавички, неадекватно, глупаво и провинцијално.
Министерот мораше да го потсети претседателот Радев, кој ја покрена тезата за помирување меѓу браќата Украинци и Руси, за браќата Каин и Авел и во парламентот да објасни дека со убиец не можеш да бидеш брат. И дека е добро да се има шлемови и елеци (кои моравме да ги праќаме само на цивили, според претходната „братска“ глупост на бугарскиот претседател), но дека без оружје во рака украинските бранители едноставно можат да загинат со заштитна опрема.
Бугарската министерка за надворешни работи Теодора Генчовска имаше одбранбено оправдување дека сме мала земја без воопшто да ја научиме географијата на НАТО – на пример, дека по население сме исто толку многу колку Литванија, Летонија и Естонија заедно, а по територија колку две од нив. Или дека нашата територија е два и пол пати поголема од Данска, а населението е близу милион. Овие земји, помали и наводно мали, испраќаат оружје во Украина.
Време е за принципиелен став.
Претседателката на парламентарната комисија за надворешни работи, Венцислава Љубенова, однапред одлучи да ја занемари тридневната посета на Кулеба, нарекувајќи ја „протоколарна посета“. Како на министерот за надворешни работи на завојуваната држава да не му преостана ништо друго освен три дена да талка по канцелариите на Софија. Неговите обиди да добие јасен одговор од факторите одговорни овде се покажаа неуспешни и го принудија во чист текст надвор од каков било протокол да каже: „Драги Бугари, животот е тежок, но не можете постојано да бидете во средината, мора да застанете на страната на вистина “.
Вистината за нас е дека имаме сериозен дефицит на лидерство. Веќе два месеци, од почетокот на руската инвазија, Бугарија се повеќе тоне во едноставното прашање за испраќање оружје во Украина. Состојбата во владејачката коалиција доведе до трагикомичен пат. Црвена линија од БСП – „против“ оружјето, црвена линија од „Демократска Бугарија“ – „за“ оружјето. Шега или не, но две црвени линии значат позитивен тест за Ковид или позитивен тест за бременост. Како и во двата случаи, тоа под Премиерот Петков си постави задача да ги спои овие паралелни линии како Лобачевски. Меѓутоа, во Евклидовата политичка геометрија, нивното собирање значи само давање оружје и на Украина и на Русија. Секако, постои и „дијалектичка“ опција – да се испрати огномет за крај на војната, со опција да се застане на страната на победникот, кој и да е тој.
Ултиматум, но не баш
Но, и да и свртиме грб на шегата, тагата останува. Позицијата на „Демократска Бугарија“ е принципиелна од самиот почеток, бидејќи нетрпеливоста на нејзините гласачи по посетата на Кулеба се засили до крај и нејзините лидери мораа со половина срце да стават ултиматум за напуштање на коалицијата. Кој веднаш беше деградиран на неултиматум, според зборовите на Атанас Атанасов: „Ќе бидеме цврсти без рушење на власта“.
Позицијата на БСП е исто така конзистентна, мотивирана од сентименталната русофилија и стравот од сопствената сенка. А, стравот на Корнелија Нинова е дека веќе стопеното гласачко тело ќе се спои со Стефан Јанев и Костадин Костадинов.
„Има такви луѓе“ почнува да зазема колеблива позиција, а иако нејзиниот лидер Слави Трифонов на своите заменици преку интернет им даваше инструкции да поддржат оружје за Украина, реакциите на неговите фанови на социјалните мрежи се поделени.што подразбира продолжена неспособност за работа.
Позицијата на „Продолжуваме со промената“, која истовремено беше во целосна поддршка на Украина и сега отстапува место за посредни формулации како што се „хуманитарна, финансиска и техничка помош“, исто така се покажа како половична.
Сите во коалицијата губат со тоа што тонат во неодлучност. Поддржувачите на целосна поддршка за Украина негодуваат на нивните формации ПП и ДБ и се закануваат со одлив. Во нив има и периферни елементи кои се за „шлемови и елеци“, но ниту една системска партија (а ПП уште не е ни партија регистрирана на суд) не може да си дозволи да го жртвува изборното јадро за изборната периферија.
Одговорноста сега паѓа лично на премиерот Петков
Целата одговорност сега паѓа на мандатарот и лично на премиерот Петков. Не можеш да бидеш на чело на влада која секој изминат ден го губи достоинството пред своите граѓани и ја прави државата за потсмев. Најголемото фијаско за оваа влада ќе биде ако замине без да испрати оружје во Украина.
Изборот пред Петков е јасен: да се удри на маса, да се игнорира рекетот на внатрешната коалиција и да се стави на гласање во парламентот одлуката за оружјето, каде што ќе помине со гласовите на ГЕРБ. И по цена ова да е сериозен чекор кон распаѓање на коалицијата. Затоа што излезот прво да се испрати оружје, па да падне власта е подобар отколку без влада и без одлука за оружје.
Во спротивно утре ќе останеме целосно без политички лидери.
(Текстот е објавен во DW на бугарски)
