Кај некои студенти се распрашувал за условите и тие му рекле дека сместувањето во Ликовната академија чини околу 600 рубли. Целата плата на неговиот татко била 600 рубли
Таткото на Алексеј Леонов Архип Алексеевич се криел во тоа сибирско село Листјанка. Тој изградил куќа, направил домаќинство, одгледувал осум деца, а во моментот на колективизација во колхозот доставил четири крави, четири коњи, неколку свињи и пет овци. Мајката на Алексеј, учителката Евдокија Минаевна, се налутила затоа што другите колеле добиток и продавале месо на пазарот, а тој им верувал на паролите на власта и предал се што имал, така што не можел да им купуваат облеките на своите дечиња.
Откако се вратил од службено патување и го донел коњот од округот Крапивински, бил изненаден:
„Архифа, со твојот коњ Пашка (претседател на колхозот) го нахрани својот брат …” „Како?” „Тие го заклаа за да јадат коњско месо …”
Архипелот, кој како ново-обучен ветеринарен техничар, беше горд што успеа да го одгледа тој двегодишен пастув во сибирската клима, ја грабнал секирата и викаше дека ќе го убие тој Пашка. Жените извикуваа: „Архифа, ти си луд!“ На претседателот му беше кажано ова, тој избегал, се скрил, и подоцна го преправил извештајот со сметководителот на колхозот. Истата вечер, полицијата дојде и го уапси Архип за напад врз советската власт.
Следела конфискацијата на имотот на „непријателот на народот“. Ги избркале надвор од куќата, браќа и сестри ги испишале од училиштето, а нивната мајка, учителка, доби отказ. На соседите им било дозволено да им го ограбуваат имотот. На малиот Алексеј дури и му биле соблечени пантолоните и оставен бил сам во кошула зимата. Тој не се сеќаваше на тоа – имал две години, но знаел од приказната на неговата мајка.
Мајката на Евдокија останала сама со седум деца: Алексеј, сестрата Антонина – 6, братот Петар – 8, сестрите Надежда – 12, Нина – 14, Раиса – 15 и Љуба – 17. И покрај мајката била бемена а малиот Борис се родил во 1937 година. Неговата постара сестра Шура имала 20 години и до тоа време веќе живееше самостојно, па се омажила за Антон Платонович Ходанович, која потекнува од Белорусија. Како млада двојка, им бил даден двособен стан во барака на Меѓународната улица 15. Едната соба имала 15, а другата 16 квадрати, каде беа сместени единаесет членови на Леонови откако зетот испратил писмо до мајката на Алексеј: „Ајде! Ќе живееме заедно. Нема да ве оставиме, сè ќе се реши и ќе биде добро!”
Малиот Алексеј го проншол своето место под креветот. Тој ќе речеше на шега во старост дека никогаш не му било тесно во кабината на вселенското летало.
Во 1939 година, го ослободиле нговиот татко откако тој во еден експеримент измешал шалитра, јаглен и некој други работи за да престане масовен помор на стоката. Дури и како на поранешниот осуденик му беше понудена позиција на менаџер на економијата на колхозот Сиблаг, но неговиот татко одбил и се врати во Кемерово на рехабилитација. Алексеј не мораше да напише во подоцнежните биографии дека неговиот татко бил во затвор.
Тој беше мал, ситен и валкан, кога пилот во униформа, со капа и „мисирка“ на ракавот, дошол во Кемерово, а тој се залепил за него. Овој го прашал што сака. Момчето рекол дека сака да стане пилот. Пилотот му кажал да учи добро, да биде здрав и да се мие наутро. Следното утро добро го триел лицето со вода и се појавил пред пилотот. Овој му рекол вели дека мора да го мие и вратот исто така.
Неговата сестра Љуба била испратена во Калининград (тогаш уште наречен Кенигсберг) со сопругот во 1946 година, а две години подоцна го повлекла целото семејство во тој град, кој беше уништен за време на војната и брзо се обновувал. Непосредно пред да дипломира средно училиште во 1953 година, тој патувал 600 км до Рига во воз, во отворен вагон за да се распраша за барањата за прием во Академијата за уметности. Ректорот, кој со брадата го потсетил на Рјепин, му покажувал гуашеви, акварели, цртежи со молив. Кај некои студенти се распрашувал за условите и тие му рекле дека сместувањето чини околу 600 рубли. Целата плата на неговиот татко била 600 рубли.
Тој ќе запишеше во сежавањата дека мислел во тоа време дека самиот Бог го испратил да оди таму каде што отишол – во авијација.
(продолжува)
