Што имаат заедничко Џонсон, Доналд Трамп, Владимир Путин и Болсонаро. Тие се националисти, популисти и лажговци
Ужасно е чувството да се срамите од вашата земја. Јас сум доживотен поддржувач на трудот, но дури и кога ја следев Маргарет Тачер како новинар, иако не се согласував со толку многу со она што таа го направи, не се срамав да чујам дека некој се нарекува британски премиер.
Денес, на 63-годишна возраст, чувствувам срам и сум засрамен додека светот гледа на националната катастрофа што ја создаде Борис Џонсон со кризата „Ковид-19“.
До неодамна, се идентификував како Британец (мојот пасош), Шкотска (мојата позадина, моето срце), Европеец (мојата геополитика), Јоркшир (родниот град) и Лондон (каде што живеам). Бтегзит го тестираше тој редослед на чувства. Администрацијата на владата на Џонсон е ун ишптена од Ковид-19. Јас немам ништо заедничко со оние луѓе што ја водат нашата земја. Тие ја засрамија Велика Британија и ме прават болен.
Го познавам Борис Џонсон многу години, бидејќи бевме новинари, тој за десничарскиот магазин Дејли Телеграф и Спектејтр, јас за левицата, за Дејли Мирор. Кога бев портпарол на Тони Блер, Џонсон би се појавил на еден од моите брифинзи да се смее, да се шегува, никогаш не носеше белешки и силно ги бранеше приказните што ги измислил, како што е тој „Брисел“ планираше да инсистира на еднодимензионални кондоми или да забрани зачинети чипови и заоблени банани. Тој ја стекна славата како предмет на потсмев и го користеше истиот трик да стигне до врвот. Човек за подбив стана водач на нацијата и ја прави и нашата земја предмет на потсмев.
Ковид покажа колку тој навистина е во спротивност со сериозната состојба; незаинтересиран за кризата како што таа го освојуваше целиот свет; ги игнорираше експертитекои алармирата на фаќање во костец со заразени пациенти; инсистираше на тоа да продолжат големите спортски настани дури и кога другите соседни земји ги ставија под клуч; не обезбеди опрема за заштита на првата линија на одбраната; не го исполни ветувањето дека секој што треба да може да добие тест; размислувајќи, како и со Брексит, дека паролите се она што е потребно… како она со „да се згаси сомбрерото“ (испрамни ја линијата)… испрати вирус за пакување… .
Неговите лажни черчилијански говори предизвикаа толку многу конфузија , а во меѓувреме се криеше дури и пред да беше очигледно дека е болен. Тој навистина излезе на површина само за да го одбрани својот советник Доминик Камингс, кој ги прекрши правилата за забрана за патување, што сам ги предложи, но нр се соочи со казна и доби презир од милионите, кои остануваа дома два месеци како што е беа поучени.
Долго знаевме дека Џонсон е лажливец. Кризата покажа дека тој исто така е сериозно некомпетентен. Сега сме на врвот на топ листата на смртта со САД, Русија и Бразил, со Џонсон, Доналд Трамп, Владимир Путин и Болсонар, кои Дер Шпигел ги нарекува „четворицата лидери на заразениот свет“.
Џонсон дојде на врвот на својата партија уверувајќи ги дека тој е победник, способен да привлече нови гласачи кои не можеа другите ториевци, тој оствари многу победи. Тој стана градоначалник на Лондон кој беше лабуристички град секогаш; го оби и референдумот за Брегзит спротивно на сите очекувања; тој го освои раководството на Конзервативната партија со тоа што ја доби поддршката дури и од пратеници кои претходно сметаа дека тоа ќе биде катастрофа; и победи на изборите. Сепак, квалитетите што го доведоа до тоа – лежерен став кон вистината, можноста да исмеваат противниите, мајсторството да ги претворат сложените прашања во модерни пароли – се сосема спротивни на она што ни е потребно сега.
