Одлучувањето дали децата ќе одат на училиште е особено тешко во посиромашните и малцинските области кои носат двојно оптоварување: тие се најмногу погодени од пандемијата, а децата имаат повеќе корист од одењето на училиште
Низ целата земја, хаосот и неорганизацијата го означија почетокот на учебната година, при што семејствата чекаат одлуки од локалните власти и каде можат да изберат, донесувајќи одлуки во агонија за тоа дали да ги учат децата на Интернет или на училиште, претежно без многу помош.
Ако децата не одат на училиште, родителите ќе треба да се грижат за своите деца или да најдат време да им помогнат во учењето преку Интернет. Тие не знаат дали нивните деца би биле безбедни во училиштата, или дали училиштата би се отворале, а потоа затворале доколку некој бил заразен.
Да стане уште покомплицирано, во некои области, ако децата одат на часови преку Интернет, тие не би можеле да учествуваат во воннаставни активности на училиште.
Одлучувањето дали децата ќе одат на училиште е особено тешко во посиромашните и малцинските области кои носат двојно оптоварување: тие се најмногу погодени од пандемијата, а децата имаат повеќе корист од одењето на училиште, вели Киран Oшоши, виш медицински службеник во одделот за здравство на Кук. Каунти, дом на околу 2,4 милиони луѓе од областа на Чикаго.
„Ми се чини дека е јасно колку е покорисно да се оди директно на училиште, но сепак мислам дека треба да биде некако избалансиран со потребата да се контролира пандемијата“, вели Ошоши.
Многу родители се загрижени дека она што се соочија со оваа пролет ќе се повтори, кога се обидоа да работат, додека нивните деца имаа часови на Интернет.
Скоро 70 проценти од Американците веруваат дека училиштата треба да се отворат во есен, иако повеќето сметаат дека треба да има ограничувања, според неодамнешната анкета на агенцијата АП и центарот НОРЦ. Едно од најголемите проблеми е носењето маски. Во Спрингфилд, Илиноис, луѓето протестираа против препораката децата во училиштата да носат маски на час.
Клејберн, татко на дете кое оди во градинка, размислува за опциите. Тој рече дека не знае како би се однесувал локалниот државен училишен систем во Њубург, Индијана, доколку некој бил заразен. Тој, исто така, гледаше приватно училиште каде што му рекоа дека само ќе ја испратат класата во која тој бил заразен дома две до три недели.
Јавните училишта, исто така, планираат да понудат опција преку Интернет, но за Клејберн, адвокат кој работи надвор од домот, „тоа не е решение, затоа што бара некој да биде со децата“.
Тој исто така би сакал неговата ќерка да се здобијат со рутински, пријатели и контакт со наставниците, што е нормално кога оди на училиште.
„Никогаш нема да бидам добар како вистински учител или професионалец. Јасен сум за стравот дека детето ќе го добие или шири вирусот, но повеќе се плашам дека детето нема да оди на училиште долг период на време“.
Дејвис и нејзиниот сопруг, плашејќи се за своето здравје и страв дека училиштата одеднаш ќе се затворат, ги принудија да избираат часови преку Интернет за својата најмлада ќерка, наместо хибридна програма во која ќе има некои часови во училиштето.
Дејвис објаснува дека е изложена на ризик од сериозна болест ако се зарази.
„Сè додека не биде јасно што се случува со овој вирус, оставете едно дете да биде дома“.
Во Њујорк, Мачо Лара, менаџер за ИТ во училиште во Бруклин, вели дека тој и неговата сопруга се агонија што да прават со своите деца, кои треба да започнат со трето и петто одделение.
Службениците во јавните училишта со 1,1 милиони ученици нудат избор помеѓу наставата преку Интернет и хибриден модел.
„Сè уште не знаеме што ќе се случи кога ќе дојде есента“, вели Лара, додавајќи дека тие се обидоа да ги земат предвид сите здравствени ризици, неизвесноста на нивните планови на работа, колку се заразени во нивната област, потребата децата да се дружат.ж
(продолжува)
