Тридневното собрание „Нема да ја дадеме Србија“ покажа дека силата и довербата на граѓаните се шест до седум пати повеќе на страната на студентите отколку на страната на претседателот на Србија, Александар Вучиќ и дека доколку се обиде да ја зголеми репресијата за да ги исполни барањата упатени од тој собир со цел да прикрие дека тој е виновен за сè што е да се каже туку дека Србија е таа која ќе биде виновна за сè што тој го кажал
Вучиќ во сабота, на 12 април, во целосна функција на претседател, а со присуство на министри, говореше на промоцијата на новорегистрираното Движење за народот и државата, а во својот говор прочита пет барања до државните органи, од кои, како што рече, никогаш нема да се откаже.
Студентите пред месеци ги изнесоа своите барања за кои велат дека не се исполнети, па се поставува прашањето дали претседателот ќе биде задоволен и по која цена и на кој начин државните органи ќе ја одработат задачата што им ја постави човек кого го бие гласот дека сака да контролира се.
Оливер Тошковиќ, професор на Филозофскиот факултет, за Данас вели дека ова е сосема бизарна приказна и дека му се чини дека живееме во епизодата „Топ листа на надреалистите“.
– Вообичаено во државата барањата се исполнуваат од надлежните, но сега надлежните самите бараат исполнување на барањата. Плус, тоа е бизарно затоа што знаеме дека сите лостови на моќ лежат во рацете на човекот кој ги поставил барањата. Сè изгледа како негов разговор со себе. Практично, сето она за што се бориме ние и студентите, а тоа е функционирањето на институциите, е погазено со овие барања – вели Тошковиќ.
И потсетува на епизодата од „Топ листа на надреалистите“ во која претставниците на власта штрајкуваат и се борат против рударите и велат дека имаат воз, а кутрите се стискаат по двајца во вагоните, па рударите ветуваат дека ќе работат четири смени за владата да живее подобро.
– Вчера ја живеевме таа епизода каде што владата бараше од рударите (нас) за да живеат подобро – опишува тој.
И додава дека изјавите на Вучиќ упатени до обвинителите во изминатите денови се флагрантно кршење на Уставот и институциите и дека едната од институциите директно влијае, се заканува и заплашува на другата, обвинителството кое треба да биде независно.
На прашањето дали може да се очекува уште побрутален третман и апсење на оние за кои смета дека ги прекршиле Уставот и законите за по секоја цена да ги исполнат барањата, тој одговара дека е тешко да се предвиди.
– Ако треба да апсите некој што го прекршува Уставот, треба да го уапсите. Тој самиот треба да повика на негово апсење. Тоа е една од можностите, бидејќи, секоја авторитарна власт почнува да го покажува своето глупаво лице и се пожестоко реагира како што се ближи крајот, едноставно нема повеќе адути. Не може да се бори во ракавици, под маса. Работите се откриени и дефинитивно ќе ја зголемат репресијата – оценува Тошковиќ.
Но, според него митингот викенд бил показна вежба.
– Верувам дека се надеваше дека ќе собере голем број луѓе. Се покажа неговиот максимум. Секогаш кога одржуваше големи собири, со сета логистика и пари, дел од народот доаѓаше затоа што веруваше, а значителен дел доаѓаше затоа што мораше или поради дневници. Со сето тоа може да собере најмногу шест до седум пати помалку луѓе отколку што успеале студентите со една покана и шетајќи низ Србија. Всушност, се покажа дека силата и самодовербата се шест до седум пати повеќе на страната на студњентот отколку на неговата страна. Ниту бесплатните хамбургери, ниту Баја Мали Книнџа не можат да се изедначат со младоста и довербата во студентите. Имајќи го тоа на ум, бидејќи ова за него беше тест колку може да го засили репсејот, ако ја зголеми репресијата ќе добие посилен одговор. Се надевам дека и тој е свесен за тоа – наведува Тошковиќ.
Политичкиот аналитичар Драгомир Анѓелковиќ посочува уште еден аспект од владеењето на Вучиќ.
Тој за Данас вели дека Вучиќ не е обичен спин диктатор или диктатор на измами, бидејќи автократите се претежно во 21 век, за разлика од неговите „колеги“ од претходните периоди, се тие кои многу повеќе се потпираат на теророт.
– Вучиќ е стенд-ап диктатор, автократ кој толку многу мами и лаже што неговите трагични постапки добиваат комичен карактер. Па сега си се обраќа со низа бесмислени барања. Човекот што ја узурпира државата сега е „бесен“ на неа како нејзините механизми да ги контролира некој друг – опишува тој.
И наведува дека ова е нова фаза од пропагандната стратегија на Вучиќ – „искривено огледало“.
– Досега се обидуваше да ги поништи основаните обвинувања против него поради бројните отстапувања во српскиот систем во кој има централно место со неосновани контра напади на слабите противници. Бидејќи тие се виновни за она што тој всушност го прави. Така се затскриваат и најголемите неправилности со тоа што се претвораат во нешто што по некое време, и таму каде што не е така и каде што е случај, на многумина генерално почнува да им изгледа како грда политичка етикета без вистинско значење – посочува тој.
Според него, ваквата стратегија Вучиќ сега ја применува на нов, уште порадикален начин.
– Неговите бизарни обвинувања и барања упатени до државата и до јавните институции што тој ги контролира имаат за цел да го прикријат, односно дополнително да ја збунат свеста на некои граѓани за да им се чини дека се што е гнило во државата Србија не е вина на нејзиниот вистински диктатор, туку на некои имагинарни центри на моќ. За потребите на својата нова трагикомедија, Вучиќ измислува српска „длабока држава“ која ниту постоела, ниту пак се појавува. Тој и поставува бизарни барања дека нема да се откаже се додека се труди да остане постмодерниот диктатор на Србија. Тоа мора упорно да го крие, како и сите направени злодела, кои се натрупуваат, бидејќи во спротивно ќе се урне заднината на измамата и со нив ќе падне и неговата моќ. За ова зборуваме кога се во прашање актуелните „барања“ на српскиот автократ, а не дека тие се реално исполнети – заклучува Анѓелковиќ.
Барањата на Вучиќ се следни:
- Да се воспостави целосно почитување на Уставот и законот, да се обезбеди безбедност на граѓаните и да се вратат украдените институции на граѓаните како носители на националниот суверенитет, вклучително и РТС, која е еден од клучните учесници во обоената револуција.
- Да се утврди правната одговорност на сите лица кои учествувале во вандализам и напади врз граѓани за време на нивните мирни собири во Србија, а особено да се откријат и казнат сторителите, поттикнувачите и помагачите на нападите врз мирно собраните граѓани во Ниш.
- Да се овозможи секој ученик и студент да се образува и студира ако сака
- Да се откријат сторителите, поттикнувачите и помагачите во извршувањето на активностите на нападите на виталните државни институции и објекти и да се спречи повторување на овие активности
- Да се спречи каква било активност која самоволно и незаконски ја парализира економската активност и ги спречува граѓаните да ги извршуваат своите животни активности
(danas.rs)
