Како Милица Заветничка стана Милица Миленичка: развојен пат од опозицијата, преку Бања Лука до пофалбите на Вучиќ
Ден пред прославата на Денот на Република Српска на 9 јануари, на канабето на Милорад Додик не беа присутни српскиот претседател Александар Вучиќ или премиерката Ана Брнабиќ, а не присуствуваше ниту министерот за одбрана и претседател на Српската напредна партија Милош Вучевиќ, кој предводеше државна делегација. во посета на Бања Лука. На 8 јануари до претседателот на РС, ни помалку ни повеќе, беше лидерката на Заветник – Милица Ѓурѓевиќ Стаменковски. А прашање е колку и какви реакции ќе имаше доколку Ѓурѓевиќ Стаменковски не заминеше од „Милица лажливка“, како што ѝ се обраќаа прорежимските графити низ Србија во последните месеци, до статус на миленичка на претседателот на Србија.
Рака на срце, таткото на претседателката на Заветник, Рајко Ѓурѓевиќ, во деведесеттите години на минатиот век бил новинар и пратеник на Српската радикална партија, па Вучиќ, како долгогодишен генерален секретар на СРС, можел да внимателно го следи развојот на младиот радикален активист. Информаторите велат и дека пред неколку години се обидел да ја придобие за СНС, но безуспешно. Меѓутоа, откако Ѓурѓевиќ Стаменковски ги окарактеризира протестите на опозицијата и студентите по изборните нерегуларности на 17 декември како „западен план за радикализирање и дестабилизирање на политичката ситуација во Србија“ – навистина, нејзините зборови како да излегоа од устата на секој напредњачки кадар – Вучиќ имаше подготвена порака, и до неа и до српската јавност.
„Видов многу талентирани луѓе како Милица Ѓурѓевиќ која би сакал да ги идам во СНС, но секако во таа жестока битка понекогаш се греши. Но, таа е таллент“, изјави Вучиќ.
Лидерката на Заветник дипломатски го среди својот коментар.
„Нашата одговорна политика и логиката на градење на државата секако одлучија претседателот на републиката да зборува високо за мојата работа. Со оглед на тоа што е личност со највисок политички авторитет во државата, тоа што го кажа го гледам како признание“, рече Ѓурѓевиќ Стаменковски.
ШТО НУДАТ ВОЈВОДАТА И СЕРДАРКАТА Шешељ во 1993 година за „четнички војвода“ го назначил Томислав Николиќ, а не Александар Вучиќ, но за сите практични цели токму Вучиќ треба да се смета за „прв меѓу еднаквите“. Затоа, за потребите на овој текст. Затоа, во пинг-понгот меѓу искусниот војвода и младата сердарка остана необјаснето: што си сервираат Вучиќ и Стаменковски Ѓурѓевиќ?
Ниту Вучиќ, ниту СНС не се откажаа од создавањето на Движењето за народот и државата и мислам дека неговата пофалба треба да се толкува во тој клуч. Тој има потреба од тоа движење и ќе инсистира на тоа, главно затоа што може да послужи како платформа за реформа на СНС. Ѓурѓевиќ Стаменковски од една страна дополнително би го зајакналА десничарскиот блок во таа организација, што е многу важно во актуелниот геополитички контекст, а од друга страна би и донелА одреден процент на гласови. Можеби не големи, но секој од нив е важен. Не би бил изненаден ако Вучиќ и таа веќе соработуваат, а ова е воведот“, вели за НИН Бојан Клачар, извршен директор на Центарот за слободни избори и демократија (ЦеСИД).
Од друга страна, ако предизборната коалиција на Двери и Заветник постигнала подобар изборен резултат во декември – на пример, да го поминале цензусот, наместо да освојат 2,76 отсто од гласовите – прашање е дали политичкиот профил на Ѓурѓевиќ Стаменковски дури би била тема сега.
„Таа е изборен губитник и нејзината преговарачка позиција и јавната позиција не се исти како пред еден месец. Тоа значи и дека нема да може да ја гради својата политичка иднина врз основа на Заветник. Мора да се репозиционира и повторно да се профилира. Директниот влез во СНС ќе и наштети на нејзиниот углед, бидејќи претходните гласини дека соработувала со владејачката партија ќе се покажат како точни. Од друга страна, приклучувањето кон евентуалното движење под покровителство на Вучиќ би се толкувало помалку негативно“, заклучува нашиот соговорник.
ОНА ШТО СЕ СЛУЧУВА ВО БАЊАЛУКА … ОДЕКНУВА СЕ ДО БЕЛГРАД Во матните води на партиско-политичкиот живот во Србија, наводната одлука на Стефан Стаменковски, поранешниот претседател на Заветник и сопруг на нивниот актуелен претседател, да го суспендира потпишувањето на документ со кој повлијателните десничарски партии во Србија – Нова ДСС, Народна партија, ПОКС, но и Двери и Заветник – обврзани заедно да учествуваат на изборите. Кога би биле ставени во една колона, тоа би било третопласираната листа и на ниво на град Белград и на ниво на република. Како што е, од сите наведени организации, само Нова ДСС го помина прагот од три проценти, па не требаше многу време за можната соработка меѓу Ѓурѓевиќ Стаменковски и Вучиќ да се оцени како своевидна награда за рушење на здружената десница.
Но, како во таа комбинаторика се појави Милорад Додик, формалниот и неформалниот лидер на босанските Срби пред четврт век, кој „му изрази благодарност до претседателот на Заветник во Бања Лука за посетата на Србија со делегацијата на неговата партија“ и „ја одбележа многу значаен Ден на Републиката“ таму? Што е уште поважно – кои точно се разговараше за можностите за соработка, како лидер на вонпарламентарната опција во Србија и како лидер на Сојузот на независни социјалдемократи, организација која не учествува во српскиот партиско-политички живот?
Шешељ во 1993 година за „четнички војвода“ го назначил Томислав Николиќ, а не Александар Вучиќ, но за сите практични цели токму Вучиќ треба да се смета за „прв меѓу еднаквите“. Затоа, во пинг-понгот меѓу искусниот војвода и младата сердарка остана необјаснето: што си сервираат Вучиќ и Стаменковски Ѓурѓевиќ?
„Ниту таа беше случајно поканета на прославата на Денот на РС во Бања Лука, ниту пак сликата на нив двајца е создадена без причина. Тоа е дел од нејзиното репозиционирање, и тоа прилично удобно, бидејќи и нејзиното појавување на таа средба и пораките што се слушнаа таму се нешто што е во согласност со нејзиниот политички капитал. Тој личи на некој кој, без разлика на лошиот изборен резултат, е препознаен и кој е способен да се занимава со националните прашања“, замислува Клачар.
Ниту Додик немаше корист.
„Бројот на достоинственици кои можат да присуствуваат на тој собир без последици и да бидат видени како гости не е голем. Особено ако тие доаѓаат од Србија, а врските меѓу Србија и Српска се неисцрпен политички капитал. Додик во изминатите години, ако не и во текот на целата своја кариера, играше пред се на националната карта, па доаѓањето на поистакнат политичар од соседна земја, кој има јасни, блиски негови ставови за судбината на српскиот народ во Балканот, многу добро ни дојде.заклучува Клачар.
Врските што Ѓурѓевиќ Стаменковски ги има со другите политички лидери во Србија и околината, особено оние на власт, засега немаат преголема политичка тежина. Сепак, останува да се почека евентуалното формирање на Движењето и преговорите за функциите. Како што веќе рече претседателот: „Но тој талент…“
