Почина Тери Гар, неверојатнaтa оф-бит комичарка и ѕвезда во „Младиот Франкенштајн“ и „Тутси“
БОБ ТОМАС
Неодамна почина Тери Гар, извонредната комичарка која од танчер во втор план во филмовите на Елвис Присли стана ѕвезда во многу омилени филмови како „Младиот Франкенштајн“ и „Тутси“. Таа имаше 79 години.
Гар почина од мултиплекс склероза „опкружена со семејството и пријателите“, рече публицистот Хајди Шефер. Гар се бореше со други здравствени проблеми во последниве години, беше подложена на операција во јануари 2007 година за да ја поправи аневризмата.
Актерката за време на нејзината долга кариера, изгледаше предодредена за шоу-бизнисот уште од нејзиното детство.
Нејзиниот татко бил Еди Гар, познат водвилски комичар; нејзината мајка беше Филис Линд, една од првобитните ѕвезди во њујоршката Радио Сити Мјузик Хол. Нивната ќерка започнала часови по танц на 6, а до 14-та година танцувала со балетските компании во Сан Франциско и Лос Анџелес.
Починатата имаше 16 години кога се приклучи на оф-бит компанија на „West Side Story“ во Лос Анџелес, а веќе во 1963 година почна да се појавува во секвенци во филмови. Во едно интервју таа се присети во интервју од 1988 година како ја добила улогата во „Приказна од западната страна“. Откако била исфрлена од првата аудиција, таа се вратила еден ден подоцна во различна облека и беше примена.
Потоа русокосата Гар нашла стабилна работа танцувајќи во филмовите и се појави во хорот од девет филмови на Присли, вклучувајќи ги „Вива Лас Вегас“, „Рустабоут“ и „Кламбејк“.
Таа, исто така, се појави на бројни телевизиски серии, вклучувајќи ги „Ѕвездени патеки“, „Др. Килдер“ (првата омилена серија во време кога кај нас се купуваа првите црно-бели телевизори) и „Бетмен“ и беше истакнат танчер на рок ен рол музичкото шоу „Шиндиг“ и член на актерската екипа на „Часот на комедијата на Сони и Шер“.
Нејзината голема филмска пауза се прекрати во мигот кога играше девојка на Џин Хекман во трилерот на Френсис Форд Копола од 1974 година „Прислушкување“. Тоа ја доведе до интервју со Мел Брукс, кој рече дека ќе ја ангажира за улогата на германскиот лабораториски асистент на Џин Вајлдер во „Младиот Франкенштајн“ од 1974 година – доколку може да зборува со германски акцент.
„Шер ја имаше Германката Рената, што правеше перики, па јас го добив акцентот од неа“, се сеќава Гар. Филмот ја етаблира како талентирана комедичарка, а филмската критичарка од Њујорк, Полин Кејл, ја прогласи за „најсмешната невротична вртоглавица на екранот“.
Нејзината голема насмевка и привлечност надвор од центарот и помогнаа да ги добие нејзините улоги во „О Боже!“ како партнерка на Џорџ Барнс и Џон Денвер, „Господин Мама“ (како сопругата на Мајкл Китон) и „Тутси“ каде таа ја играше девојката која го губи Дастин Хофман од Џесика Ланге и дознава дека тој се облекол како жена за да ја оживее својата кариера. (Таа го загуби и Оскарот за споредна женска улога на доделувањето на Оскарите таа година од Ланг.)
Иако е најпозната по комедијата, Гар покажа и во други жанрови – во филмовите како „Блиски средби од трет вид“, „Црниот пастув“ и „Уметникот за бегство“ каде се покажа дека умее подеднакво добро да се справи со драмата.
„Би сакала да ги играм „Норма Реј“ и „Изборот на Софи“, но никогаш не добив шанса“, рече таа еднаш, додавајќи дека станала актерка како статистка и тоа пресудило.
Таа имаше талент за спонтан хумор, често докажувајќи го тоа за време на гостувањата во емисијата „Доцна ноќ со Дејвид Летерман“ на NBC во почетокот на нејзиното прикажување.
Нејзините појавувања станаа толку чести, а добродушните расправии со водителот толку убедливи, што извесно време се појавија гласини дека тие биле романтично поврзани. Години подоцна, Летерман благодарејќи на нејзионото учество заслужи подолги ангажмани а шоуто стана хит.
Исто така, во текот на тие години Гар почна да чувствува „малку отчукување“ во десната нога. Тие неволји во 1983 година се проширија и на десната рака, но таа почувствува дека може да живее со неа. До 1999 година, симптомите станале толку сериозни што таа се консултирала со лекар. Дијагноза: мултиплекс склероза.
Три години Гар не ја откри својата болест.
„Се плашев дека нема да најдам работа“, објасни таа во едно интервју во 2003 година. „Луѓето слушаат МС и мислат: „О, Боже мој, лицето има само два дена до крајот“.
Откако излезе во јавноста, таа стана портпаролка на Националното здружение за мултиплекс склероза, држејќи хумористични говори на собири во САД и Канада. „Мораш да го најдеш центарот и да се тркалаш со ударите бидејќи тоа е тешко да се направи: да се сожалуваат луѓето“, коментира таа во 2005 година. „Само да се обидуваш да им објаснам на луѓето дека сум добро е заморно“.
Таа, исто така, продолжи да глуми, појавувајќи се во „Law & Order: Special Victims Unit“, „Greetings From Tucson“, „Life With Bonnie“ и други ТВ емисии. Таа, исто така, имаше кратка повторлива улога на „Пријатели“ во 1990-тите како мајка на Лиза Кудроу. По неколку неуспешни романси, Гар се омажила со изведувачот Џон О’Нил во 1993 година. Тие ја посвоиле ќерката Моли, пред да се разведат во 1996 година.
Во нејзината автобиографија од 2005 година, „Speedbumps: Flooring It Through Hollywood“, Гар ја објасни својата одлука да не зборува за нејзината возраст.
„Мајка ми ме научи дека луѓето од шоубизнисот никогаш не ја кажуваат својата вистинска возраст. Таа никогаш не го откри нејзиното или на мојот татко“, напиша таа. Записите за регистрација на гласањето во Калифорнија го наведоа нејзиниот датум на раѓање како 11 декември 1947 година.
