Веселин Стојнев
Бугарија се однесува како длабоко провинцијална земја. А политичкиот провинцијалист секогаш глуми двоен агент, пишува бугарската редакција на Дојче веле во својата анализа
Евроатлантска Бугарија се однесува како длабоко провинцијална земја. Се разбира, провинцијализмот не е спорадичен изблик, туку постојана состојба на живеење на секоја поединечна провинциска земја. Но, во меѓународните кризи, рабовите на нашиот параден костум блескаат, пишува Веселин Стојнев во својата анализа за бугарската редакција на Дојче веле.
„И да се биде во НАТО и да се биде со Русија: тоа очигледно го сака мнозинството во Бугарија. Затоа ќе одговориме само со бугарски баталјон“, вели тој.
„Политичкиот провинцијалист секогаш глуми двоен агент. Пред странците се преправа дека е немилосрдно верен – синдромот на ‘16-та советска република’. Пред семејството е големиот итрец кој ги претркал странските премиери ‘со 200’ – синдромот ‘Гањо Борисов’.
Но, во истата игра влегуваат многу пообразовани политичари. Во екот на украинската криза, претседателот и министерот за војна скандираат адаџо на деескалација, дипломатски излез и ограничено воено учество со само еден баталјон. А премиерот и десничарските партии во неговата коалиција се тркаат до работ на нашата лојалност кон НАТО и отфрлањето на старата поделба на светот во сферите на влијание. На крајот, улогите неминовно се мешаат, бидејќи во тешка светска криза, никој не сака да слуша хорско пеење, па премиерот се наведна да свири на два гласа.
Во интервју за Би-Би-Си, Кирил Петков ем се колнеше колку предвидлив член на Алијансата е Бугарија, ем го убедуваше светот во чудната моќ на овој баталјон под бугарска команда, на кој може да му се придружат многу други сојузнички водови или чета за да формираат „ целосно „ефикасна борбена група на копнениот баталјон’.
Во воена смисла, Бугарија е минијатурна сила со античко оружје, особено во споредба со Русија. Но, токму затоа сме дел од најмоќниот воен сојуз. Во кој можеме барем достоинствено да застанеме во последниот ред, а не да развиваме автономија на центарот на заедницата со црешово топче крај стројот.
Сепак, достоинството не е убавина од раѓање, туку разумно и одговорно однесување. Што бара барем да можеш да се грижиш за себе, да бидеш возрасен, да планираш и да го следиш сопствениот развој. Но, кога секогаш сакаш да одиш ‘на тенката лента’, дури и среќата ќе те изневери. А лукавиот Бај Гањо испаѓа Марко Тотев (познат бугарски адвокат од 19. Век кој губел на покер – н.з.).
Многу влади го одложија купувањето на нови авиони за нашите борбени авиони, а кога конечно решивме да купиме, веќе не бевме купувачот со најголема доверба. Откако однапред плативме за „Ф-16“, се покажа дека можеме да ги добиеме две години подоцна – поради пандемијата на ковид, што го прекина синџирот на снабдување на производителот. На ист начин купивме нуклеарен реактор кој не го користиме. Со децении не ги диверзифициравме нашите резерви на гас, а сега, во воен конфликт, ни се закануваат дека ќе изедеме уште 100 стапа на голо и вреќа сол.
Ако Европа е зависна од 40% од рускиот гас, Бугарија е двојно повеќе. И ќе настрада двапати – дали Русија ќе ја отвори чешмата или Брисел сам ќе ја запре. Затоа што не можеме веднаш да се потпреме на терминал за течен гас од друго место, ниту пак гасоводот со Грција е подготвен.
Сето ова намалување ‘меѓу атовите’ на бугарските политички елити наводно се должи на русофилските чувства во земјата. Како и во Втората светска војна – ние учествуваме само формално, но потоа сме бомбардирани од Англо-Американците, а Црвената армија нѐ окупира. Сега, откако доброволно избравме други сојузници, повторно играме про-форма и пак скапо ќе платиме. Во исто време станувајќи уште поголеми русофили. Затоа што, нели, Американците ни зедоа над 2 милијарди лева, а не ни ги даваат авионите. Затоа што поради Вашингтон и Брисел утре ќе престане да тече гасот и ќе останеме на студено. А уште колку ќе скокне инфлацијата…
Русите не се виновни и Кремљ не е Русија. Но, Кремљ отсекогаш бил империјалистички – во времето на царството, сталинизмот, Брежњев и Путин. Со Кремљ владее голема сила, со империјални интереси во проширување и затворање со тампон држави – дури и оние со големина на Украина.
Путин може да си дозволи да блефира со војска од 130.000 пред украинските порти за да извојува дипломатска победа, или навистина може да изврши инвазија, бидејќи шоуто не може да биде бесконечно и пушката мора да експлодира во некоја акција. Соединетите Држави можат да си дозволат да играат до крај во оваа игра на нерви, при што Бајден дури и јавно го објави датумот на инвазијата за да го спречи како современ Зорге, кому не можат а да не му веруваат.
Сепак, другите земји на НАТО не можат да си дозволат да играат по каприц – и не го прават тоа, и покрај нивните различни интереси и зависности од Русија. Затоа што сега е најголемиот тест дали навистина се тим.
Најбезнадежно е Бугарија да испадне дека е детето кое многу сака, но сепак не може добро да се сокрие, затоа мора секој пат да лудува и да талка за да ги најде другите деца едно по едно“, пишува Веселин Стојнев.
