Овој извештај, смета политикологот покажува дека Србија годинава немала поголем успех од претходните години, дека воопшто не мрднала кога станува збор за подготвеноста за членството додека од друга страна, напредокот во последните години е помал од некои претходни извештаи
„Овој извештај би го окарактеризирал како вештачки позитивен. Ако се погледнат конкретните оценки, ако се брои или подготвеноста за членство или напредок, ќе се види дека Србија годинава немала поголем успех од претходните години, дека воопшто не мрднала кога станува збор за подготвеноста за членство. додека од друга страна, напредокот во последните години е помал од некои претходни извештаи“.
Како што објаснува Буразер, Србија си ја завршила домашната задача во однос на усвојувањето на некои стратешки документи и ги исполнила критериумите за отворање два кластера, но, според него, тоа е желба што претходно ја забележале – пред се на еврокомесарот Оливер Вархељи и Администрацијата на Европската комисија воопшто. – подобро да го претстави напредокот на Србија:
„Ова некако е заеднички став на комисијата, кој не се разликува премногу од она што го гледавме претходните години. Сепак, одлуката за отворање нови кластери не е во рацете на ЕК, туку на земјите-членки. Земјите членки се тие кои веќе имаат одредени калкулации дали Србија треба да биде наградена или не. Од една страна, постојат проблеми во врска со владеењето на правото, состојбата на демократијата итн., Кои беа причина Србија да стои две години. Но, од друга страна, веројатно постои калкулацијата дека е потребно Србија да остане горе-долу на европскиот пат, да ја поттикне да продолжи со дијалогот со Приштина, да ја задржи таа една европска перспектива што би била мотив за Србија. да се вклучи понатаму. во процесот “
Најдобрата потврда за сработеното во изминатата година Србија ќе ја добие на крајот на годината, кога земјите-членки ќе одлучат дали Белград направил доволно за да отвори два нови кластери во преговорите во Брисел. Србија во последните две години стои во место и Никола Буразер не е голем оптимист дека работите ќе се сменат на подобро:
„Мислам дека шансите не се големи, бидејќи, проблемите што ги натераа тие земји да имаат таков став с are уште постојат. Овде работите не се значително променети. Политичката криза е се уште таму. Точно е дека европските институции го пофалија целиот процес на меѓупартиски дијалог, некако да видат некаков напредок, но мислам дека тоа не е доволно за некој да каже – да, сега ситуацијата е во ред и Србија сега одеднаш стана демократска земја која секој ден се повеќе напредува кон некој стандард што се очекува од идна членка на ЕУ“.
Србија и целиот Западен Балкан имаат корист од ставот на САД дека регионот треба да добие појасна европска перспектива од Брисел и да остане на патот кон европската интеграција. Дали земјите-членки на ЕУ ќе го слушаат Вашингтон – тоа е прашање на кое засега никој нема одговор:
„Америка е заинтересирана, би рекол за Западен Балкан, за две работи – пред се стабилност. Тоа значи избегнување на некои посериозни конфликти и решавање на овие постоечки замрзнати или нерешени конфликти во регионот. Од друга страна, да се намали влијанието на Кина и Русија, кои се геополитички конкуренти на САД. Се разбира, Вашингтон ќе се обиде да ги охрабри своите европски партнери да ја задржат и зајакнат таа перспектива, а дали тоа навистина ќе биде така, сега е тешко да се каже, бидејќи за тоа не одлучува администрацијата во Брисел, туку сите 27 земји-членки, и секој од нив има своја сметка “, истакнува Никола Буразер во интервју за Гласот на Америка.
(авторот го води Центарот за компаративна политика во Белград)
