На македонските власти и граѓани може да им биде, и мислам дека тоа треба да биде, сеедно која квалификација ќе ја добијат – дали овие квалификации, на пример, се Горна или Северна Македонија или Вардарска Македонија. Причината е во тоа што не е сигурно дека Грција е подготвена да прифати компромис кој ќе го формализира привременото како трајно. Тоа би имало смисла и би било далекусежно ако го стори тоа
Ивица Дачиќ се закани дека ќе го промени официјално, за Србија, името Македонија, и ќе ја нарекува „поранешната југословенска Република Македонија “, како што тој тоа го нарече „име со кое е ословува целиот свет”, вели тој. Оваа второто не е точно, но не е навистина премногу важно.
Ова, дека тоа не е важно, или дека повеќе не е важно, се чини дека да е пропуст на министерот за надворешни работи (не ќе бидат неинтересно да знае дали ова е точно за целото Министерство и за целата влада, особено ако тоа е мислењето на претседателката на Владата). Зошто не е важно?
Првата причина е дека тоа е привремено име, кои на новата македонска влада, колку што сум во можност да се разбере, се подготвени да го прифатат како трајно. Нема потреба да се мачат читателите зошто ова име и кои е привремено, кое е треба да биде познато на српското Министерство за надворешни работи, тоа се користи само од страна на меѓународните организации, повеќе од една третина од земјите во светот, и Грција, каде што тоа е важно. Сега, со новата македонска влада, мислам дека, во близина на она што го кажува, ОК, ајде да го направиме сите официјалното име на оваа земја што ние ја нарекуваме само Република Македонија, ајде да видиме како стојат работите со членство во Северноатлантската алијанса (НАТО) и почетокот на преговорите за членство во ЕУ.
Втората причина, која исто така ја поддржува првата, е дека, тоа не е тешко да се забележи, дека името Поранешната југословенска Република Македонија се односи на Македонија или, со други зборови, дека сето ова е пред квалификациите на земја наречена Македонија. Поради што македонските власти и граѓани може да им биде, и мислам дека тоа треба да биде, седно која квалификација ќе ја добијат – дали овие квалификации, на пример, се Горна или Северна Македонија или Вардарска Македонија. Причината е во тоа што не е сигурно дека Грција е подготвена да прифати компромис кој ќе го формализира привременото како трајно. Би имало смисла и би било далекусежно ако го стори тоа.
Затоа заканата на Дачиќ е задоцнета. Поранешната македонски влада ќе беше на мака ако требаше да ја прифати формализацијата на привремено име поради национализмот што беше неговата идеолошка основа, но новата македонска влада не треба да се противат на тоа. Ако ги нормализира односите со Грција, ќе ги подобри оние со Европската унија и со Атлантската алијанса. Земјите кои Македонија ја признаа под тоа име, едноставно го искажат ставот не кон името, туку политиката на името и условеноста, додека српската влада, ако тие го следеа предлог на министерот Дачиќ, ќе изразеа спротивно мислење за потребата за условеноста на политиката кон името.
Поопшто, тоа е прашање на значењето на замрзнатата политика на конфликти. Зашто, со лесна, а потоа и со дипломатска мерка, тоа е политика на условување со името. Што е замрзнат конфликт?
Тука најчесто се зема тука, на пример, Кипар, со цел да се најде преседан за аналогната политика кон Косово. Но, неопходно е веднаш да се истакне разликата. За меѓународната заедница, кипарскиот конфликт е замрзнат, како што е, повторно на дипломатско ниво, тоа случај со спорот околу името на Македонија. Но, ова не е случај со Косово. Србија сигурно може да го формализира она што е обично слуај со нејзината политика, имено дека спорот околу територијата на Косово за неа е замрзнат, но тоа не ја обврзува меѓународната заедница на начин кој е должн да го замрзне конфликтот на Кипар.
Сето ова стануваа уште појасно ако се разгледуваат други балкански замрзнати конфликти, на пример оние од распадот на Југославија до денес. На пример, спорот околу териториите во Хрватска беше еден вид замрзнат конфликт, сличен на кипарскиот, тоа беше ставот на меѓународната заедница. Се разбира, ова значи дека земјата на чија територија овој конфликт постои може да ја го поврати просторот ако тоа не може да се постигне со преговори. Што се случи. Ова не е исто со случајот со Косово. Оние кои предлагаат политика за замрзнати конфликти во Косово, продолжуваат од претпоставката дека ова ќе го зачува правото да ја вратат таа територија во некој момент со сила, како во хрватскиот случај. Но, тоа во никој случај не е меѓународен статус на Косово. Без оглед на толкувањето на Резолуцијата 1244, јасно е дека не се остава можност за решавање на територијалниот спор со сила. Што е причината за колапсот на политиката на сила во северно Косово. Додека, на пример, ова не би било случај со јужна Србија. Во овој последен случај, зборот всушност е конфликт со елементи на замрзнување, но јасно е дека ова е внатрешно прашање на државата Србија.
Замрзнати конфликти, меѓународни или внатрешни, се јавуваат по неуспешното отцепување или анексија. Тие се решаваат или со заеднички договор или со сила. Да го земеме, конечно, примерот на Босна и Херцеговина, каде интернационална интервенција ја спречи анексијата на делови од територијата на оваа земја. Што се појави е збир на неформална замрзнат конфликт, кој формално, како и за земјата таја и за меѓународната заедница, не потојат бидејќи земјата има устав и меѓународен карактер. Овие конфликти ќе станат формално замрзнати ако Србија се обиде да ги анектира делови од таа територија или, спротивно на Уставот, какви било обиди за отцепување. И тоа ќе биде конфликт кој ќе биде замрзнат за меѓународната заедница и ќе изгледа како оние во Хрватска или во Кипар.
Заканата од промена на односот кон името на земјата се базира делумно врз грешката во водењето политика на замрзнат конфликт кон Косово и кон земјите што ја признаваат и соработуваат со неа како да е замрзнато меѓународната заедница, а тоа не е. Без оглед на тоа што оваа закана е одложена, таа не соодветствува со состојбата на работите, бидејќи може да ја загрози Македонија, а исто така се споменува и Црна Гора, иако главно на свој трошок, бидејќи нема смисол како однос со меѓународната заедница.
(Текстот е објавен во февруари 2018 година ама проценка е дека е сепак актуелен)
