ВЕСНА МАЛИШИЌ
Пред само десетина дена, во таблоидите блиски до власта можевме да прочитаме дека Украина ја нападна Русија, а експертите кои ја поддржуваат власта сè уште пренесуваат про-путин наративи, без одговорност за тоа што на Балканот има тенка линија. одвојувајќи го кревкиот мир од трагични инфекции
Воената агресија на Русија против Украина, како огромно огледало за зголемување, го претстави светот во сосема нова слика и вознемирувачка перспектива. Војната во Украина стави прст на секоја српска политика и општество, прецизно мерејќи до каде сме денес во однос на светот. Но, ние сме и таму каде што сме во однос на нашето минато, во кое се чини дека не можеме да се ориентираме, и каде сме во однос на иднината, чии автопати не сме ги определиле сосема јасно. Затоа, оваа војна во еден миг точно ги оцртува чекорите на нашите слабости, нашата залутана идеолошка географија, опсегот на заблуди и мистификации во кои сме заглавени како жива кал и ги читаме нашите фундаментални стравови, скриени афинитети, па дури и историски фрустрации. и недоверба кои се политички негувани и обилно инструментализирани во внатрешната и надворешната политика.
Државната политика во овој момент се движи по тенка жица, обидувајќи се да балансира во насоките во кои со години манипулира со политиката „добро утро чаршија на сите четири страни“. Но, нејзината принципиелна посветеност на светскиот мир и неповредливоста на нејзините граници ќе биде сè помалку доволна бидејќи бруталното уништување на Украина се зголемува и остава зад себе смрт, пустош и милиони бегалци. А дека Русија е подготвена на тоа сценарио е јасно од одлуката за целосно исклучување на медиумското светло, воведување цензура, воена пропаганда и прогон за сите оние кои цинично не ја нарекуваат нејзината разорна инвазија на суверена држава „специјална операција“ на т.н. -наречено „спроведување на мирот“ ова императивно го бара Федералната агенција за надзор на информатичките технологии и комуникации на Русија. Така, блокирани се радио и телевизиски станици и други независни медиуми. Повеќе не може да се пристапи до руските независни сајтови и портали, блокиран е пристапот до Би-Би-Си, Дојче веле, Радио Слободна Европа, Твитер, Фејсбук, па дури и до Википедија. Читателите кои инсталираа VPN и софтвер за шифрирање и криење на IP адреси и деблокирање на цензурирани веб-локации, сега може да бидат погодени од законот усвоен од рускиот долен дом и да се соочат со парична казна од 14.000 долари или до 15 години затвор. Затоа странските дописници ја напуштаат Москва. А цел на руската агресија во Украина се телевизиските предаватели и новинарските тимови на теренот.
Од друга страна, Европската унија ги забрани руските државни медиуми Раша тудеј и Спутник. Ограничувања и блокади воведуваат Фејсбук, Гугл, Јутјуб и ТокТок, а истото го направи и Твитер… Како никогаш досега, има воен пекол без сведоци, во мрачниот медиумски мрак.
А каде е сега Србија? Власта се обидува да го надмине тесното грло во кое се најде до изборите со ветувања дека ќе има гориво на бензинските пумпи, дека нема да ја промени цената на струјата, дека има подготвено доволно грашок и брашно и конзервирана риба и се за нашите граѓани. Но, таа не кажа што да прави со отеченото про-Путин расположение кое го подигна и манипулираше со годините во играта со Западот. Па, Србија е единствената земја која падна ничкум пред Путин, приредувајќи му невиден пречек што го немаше ни во Русија.
Во текот на десетгодишното владеење на СНС успеале да негуваат таков авторитарен менталитет што според истражувањата, осум од десет испитаници во Србија се за таков модел Додека деновиве низ градовите во светот се протестира за поддршка на Украина, во Белград ваков собир организираат дваесет жени во црно, но илјадници десничари повикуваат на Русија и ја поддржуваат нејзината агресија, додека во Врачар, дополнително на муралот на воениот злосторник Ратко Младиќ, го доби и Владимир Путин. Оваа болна слика не можеше да се покрие со последователниот собир на поддршка за украинскиот народ во центарот на Белград. Затоа што, пред само десетина дена, во таблоидите блиски до власта можевме да прочитаме дека Украина ја нападна Русија, а експертите кои ја поддржуваат власта сè уште пренесуваат про-путин наративи, без одговорност за тоа што на Балканот има тенка линија. одвојувајќи го кревкиот мир од трагични инфекции. Очигледно е дека се донесени да го шират, свесни дека ќе останат во подножјето на одговорноста за труење на јавниот простор со ексклузивност во која лесно се вклопува секој конфликт.
И сега, може да се каже, Александар Вучиќ нека размисли што ќе прави со она што самиот го произвел и поттикнал, дека на крајот нема сите да ја платиме цената на тоа лудило.
(Овој текст на уредничката на НИН го пренесуваме како уште едно болно сознание од каде се раѓа пропутиновското мнозинство во дел од регионот, каде сме за жал и ние)
