НЕБОЈША РУЈЕВИЌ
Тадиќ беше само епизоден актер со товарот на својата стара слава. Не беше лошо сè што направи како викенд-опозиционер, особено не беше погрешно се што кажа за состојбата на државата и опозицијата. Но, сè беше залудно
Поранешниот претседател Борис Тадиќ избегна досадна работа во српската опозиција и зазеде добро платена позиција во кинеска компанија. Излегува дека цело време проповедал вода и пиел вино.
Да ви кажеше некој пред неколку дена дека поранешниот претседател на Србија станува директор – „независен и неизвршен“ – во кинеска компанија од областа на „вселенската технологија и копнените апликации“, ќе помисливте дека Томислав Николиќ повторно се опијанил и измислувал.
Но, вакво нешто не може ни да се измисли и Томислав Николиќ е целосно невин во оваа работа.
Поранешниот претседател кој влезе во лукративната функција е всушност Борис Тадиќ, човек чија улога и функција е тешко да се дефинираат веќе дванаесет години. Барем сега се знае, ако некој друг би разјаснил што значи кога си „независен и неизвршен“ директор.
КИНЕСКИ ЛОБИСТ Тадиќ не е познат по својата стручност во областа на вселенските технологии, бидејќи, пред политиката бил професор по психологија во средно училиште. Тој водеше земја која исто така не брза во вселената, но нерешливиот проблем во неа беше како да се израмни шахтата со нивото на улицата.
Тогаш е фер да се забележи дека Тадиќ може да им помогне на Кинезите само како име во светот на политиката, некој со контакти. Така, тој стана лобист на компанија од технократска капиталистичко-комунистичка диктатура.
Јавноста барем конечно доби одговор на прашањето каков е „вториот филм“ на Борис Тадиќ, кој го најави кога ги загуби претседателските избори од Николиќ, со кои започна она што сега Србија го живее.
Во меѓувреме, Тадиќ беше само епизоден актер со товарот на својата стара слава. Не беше лошо сè што направи како викенд-опозиционер, особено не беше погрешно се што кажа за состојбата на државата и опозицијата. Но, сè беше залудно.
МНОГУ РАБОТА Човекот кој ја водеше Демократската партија до историски резултати, кој ги прифати Дачиќ и социјалистите наводно во повисок интерес, не можеше да го зачува солидниот резултат на претходната владејачка коалиција во 2012 година.
Оттогаш, тој често делуваше како зајадувачк. Напуштајќи ја и погребувајќи ја Демократската партија, тој формира безначајна лична партија која не служеше за ништо и практично згасна кога меѓу граѓаните се потроши и последната заслуга што ја носеше „Џорџ Клуни“ на српската политика.
Никогаш немаше храброст да ги признае своите грешки и никогаш не рече дека се повлекува од политиката – сè додека не стана технолошки вишок.
Закажувањето во кинеска компанија – а не е првпат да добива плата од Кинезите – е тажно затоа што се испостави дека Тадиќ проповедал вода и пиел вино. Секогаш зборуваше за демократијата со социјален лик, а заврши во компанија вредна милијарда долари која работи во диктатура.
За среќа на почитуваната публика, тој „втор филм“ нема да се најде во српските кина.
