Имаме целосно дезориентирано општество и целосно шизофренна политика. Значењето на оваа балканска верзија на целата политика беше да има нешто за секого, за Европејците и за Русите, за либералите и за етнонационалистите и ксенофоби
ВЕСНА МАЛИШИЌ
Последната половина од годината брзо отпаѓа позлатата од набрзина нафрланата конструкција за проевропскиот пат од оваа влада, а сè повеќе и повеќе станува очигледно што се’ блефирала таа и колку била конфузната структурната природа на овој режим
Србија отсекогаш беше збунувачко општество. Тоа е заедничко место на политичкиот живот цели триесет години. Но, сегашната влада се движи седум години, користејќи ја конфузијата како средство во технологијата на владеењето. Како резултат на тоа имаме целосно дезориентирано општество и целосно шизофрена политика. Значењето на оваа балканска верзија на catch-all (кеч ол) политика беше да има нешто за секого, за Европејците и за Русите, за либералите и за етнонационалистите и ксенофобите.
Разголувањето добива забрзување заедно со роковите за конкретни одлуки за Косово и како политиката на промена и купување на време се стеснува. Во заборав паѓаат екскурзиите со Ѓинѓиќ, брзо се занемаруваат моделите кои упатуваа на Вебер, и сè почесто ги нема епизодите на толеранција што претседателот ги емитуваше кога одеше во светот. Сега Александар Вучиќ се повеќе го зборува својот говор, и во светот и во Србија, во неговата оригинална природа – радикалната.
Така, кон албанскиот новинар во Брисел се однесуваал потценувачки и со саркастичен тон, ословувајќи го со „ајде ти стручњак“ и без да го гледа во лице, со израз недостоен за еден државник. Во телевизиско студио го коментирал нападот на десничарски групи врз албанската фурна во Борча, мавтајќи со рацете и со навредливи празнење „Оставете го тоа, тоа не е двоглав орел, тие се некои кокошки”, кој веднаш по него го повторила папагал-претседателот на Владата. Во Тирана, тој се повика за сведок Милорад Додик, дека го прашал Хашим Тачи на состанокот на Процесот Брдо-Бриони:
„Дали мајсторе, дали сте го измислиле тоа вие или некој ви помогнал? “И потоа на лидерите на регионот им се обратил, кога тие го бранеле: „Кои сте вие да ни кажувате што да правиме?”
Каква е оваа нова самодоверба (или целосна загуба на контролата) која лежи зад таков висок тон на српскиот претседател? Во повеќе неформални термини, можевме да замислиме како завршија ваквите разговори. И затоа српскиот претседател, цитирајќи го Тито, вели – се подготвуваме како уште утре да биде војна … Србија ја покажа својата сила и моќ во Ниш, на парадата на војската и полицијата наречена „Одбрана на слободата”. Но, тоа го покажуваше многу повеќе во настаните на неа и околу неа, на симболичен начин. Двата руски хеликоптери, кои се управувани од страна на руски екипаж го покажаа политичкиот и воен сојуз со Москва. Објавувајќи ја проширената воено-техничка соработка со Кина, вниманието беше свртено кон новите политички ветрови. „Ако Русите можат да изведат 13.000 војници, ние за три години да се изведеме 10.000″, рече гордо претседателот на Србија, а пред него свечено маршираше пешадијата, моторизираните единици и авијацијата, од првиот ред, од ложата се гледаа насмевките на почесните гости, радикалските пратеници Вјерица Радета и Александар Шешељ.
Сето ова, се разбира, не може да биде без Милорад Додик, од кого во последно време Вучиќ не се разделува, а со кого „си чуваат грб” во заштита на интересите на Србија и Српска. Како уште еден дел во мозаикот на новата политичка сензибилност се појави и Андрија Мандиќ, лидер на Нова српска демократија, кого Високиот суд во Подгорица го осуди на пет години затвор за неговата улога во „државен удар” во обид во Црна Гора. Со испраќањето на приватен авион по Мандиќ, за да присуствува на парадата во Ниш, беше испратена порака за тоа што мислат српските власти за главниот претрес и обвинувањата за руско мешање во политиката на Црна Гора.
Слика на овој прифатлив вредност круг може да се заврши и со сцената на телефонскиот разговор со Радован Караџиќ кој е во притвор во Хаг за време на дебатите во Српската куќа во Подгорица (која ја отвори во февруари Никола Селаковиќ) за да се каже уште еднаш дека „државите и децата се раѓаат во крв”. Или во сцената од колоната плагирана и карикатурално преземена од моделот на рускиот Бесмртен полк што оваа година е финансиран од страна на Владата на Србија, предводена од генералот во пензија и хашки осуденик Владимир Лазаревиќ, во согласност со трендот на рехабилитирани воени злосторници од сите војни.
Каде тоа Србија навистина се движи денес? Контурите на овој пат извлечени во неколку минати се настани што обесхрабруваат. Без разлика дали сето тоа е само уште една изложба на Александар Вучиќ за време на преговарачкиот процес. Сериозните последици веќе се произведени.
