АНДРЕЈ ИВАЊИ
Не постои вистинска поделба меѓу Српската напредна партија и Социјалистичката партија на Србија, меѓу Александар Вучиќ и Ивица Дачиќ, во коалицијата на владејачката партија. Само газдата беше незадоволен од недоволното обожавање и обемот на аплаузот на социјалистите на специјалната собраниска седница
Сето ова прекорување и потчинување на Ивица Дачиќ и неговите социјалисти е последица на незадоволството на Александар Вучиќ од степенот на нивното обожавање на неговата личност, обемот и зачестеноста на нивниот аплауз за неговите говори за време на собраниската седница посветена на Косово. Нема да им дозволи, како на минатогодишните избори, поради неговите маки повторно да си го кренат рејтингот, да останат на страна, додека се обидува да ги задоволи и навивачите на Путин и поддржувачите на Зеленски и оние кои би се бореле за Косово, и оние кои би спринтале во Брисел
Не постои вистинска поделба меѓу Српската напредна партија и Социјалистичката партија на Србија, меѓу Александар Вучиќ и Ивица Дачиќ, во коалицијата на владејачката партија. Само газдата беше незадоволен од недоволното обожавање и обемот на аплаузот на социјалистите на специјалната собраниска седница за Косово, додека тој, претседателот на претседателите, беше нападнат и опкружен од неблагодарни опозициски будали и крадци.
Ниту еден од пратениците на Дачиќ не скокна на нозе, понесен од презентацијата на претседателот, ниту еден не ги зацрвене дланките кога Вучиќ во одреден момент само малку го крена гласот, што е сигнал за универзален аплауз. Никој од социјалистите не истрча со своето тело да ги брани прогресивниот претседател, државата и газдата на коалицијата, кога премногу му се доближиле оние кои, како што вели, подготвувале напад на Собранието.
А потоа, тука е и оној несреќниот Звонко Стевиќ, кој гледаше порно за време на логореичната седница на претседателот, во која ја убедуваше публиката во собранискиот циркус дека тој, Вучиќ, е единствениот вистински српски херој кој сам се бори против петтемина – на чело со американско-европско-германско-француско- италијанскиот змеј и тој терорист Курти за зачувување на Косово со цела Метохија на дофат на Србија. А на тој социјалистот Стевиќ му беше досадно, што да прави човекот.
Праведниот гнев на Александар Вучиќ можеби е предизвикан од последното внатрешно истражување на јавното мислење, кое покажа дека социјалистите, не сакајќи да ги убедат Србите дека ќе следи Армагедон ако некој од Вучиќев не го потпише планот Шолц-Макрон за Косово, како што тоа го направи Ивица Дачиќ на бриселскиот договор, го подига рејтингот. Вучиќ нема да ја направи истата грешка како пред изборите во април минатата година, кога СПС се возеше на српската љубов кон Путиновата Русија, која ја нападна Украина, и се искачи на уценувачки капацитет, додека Вучиќ беше принуден да балансира. Не му прости на Дачиќ што тогаш водел кампања за себе, а не за него.
Затоа Вучиќ сега им се закани на социјалистите со губење директорски и други позиции, ако не продолжат да лазат пред него, а лично Дачиќ, ако не продолжи да му се поклонува и да се жртвува на олтарот на единствениот коалициско божество.
Вучиќ многу добро знае дека социјалистите се во десетгодишно страдање поради привилегиите што ги носи власта, а особено им е удобно во прегратките на прогресивците – ама тој не е. А министерот за „пеење и срамење“ Дачиќ мора да е уморен да биде вечната втора виолина во политиката по три децении, мора да има некои свои соништа.
Целиот укор и потчинување на Вучиќ на СПС и Дачиќ е превентивна работа во ситуација која навистина не му е лесна: како може да ги убеди гласачите дека црното е всушност розево, дека херојски се бори против независноста на Косово, ако некој од неговите луѓе го потпишуваат договорот под притисок кој де факто го заокружува?
Целта на овој укор на класниот раководител Дачиќ и неговите социјалисти е да ги стават на нивно место и повторно да ја впрегнат целата машинерија во јавноста и неспорно обожување и кревање на рејтингот на Александар Вучиќ.
А што се однесува до вонредните парламентарни избори – па, ќе ги има ако анкетите на јавното мислење покажат дека СНС и покрај сите познати махинации убедливо победува. Исто како и во случајот со изборите во Белград.
Навистина, што е со предвремените избори во Белград, нели Вучиќ му ветил на Ѓилас дека ќе се одржат напролет?
А што се однесува до изјавата на Вучиќ дека нема намера да се кандидира за премиер – зборуваше со тон на најдлабока искреност и убедување и дека не му паѓа на памет да се кандидира за претседател на Републиката.
