НЕМАЊА РУЈЕВИЌ
Една грешка што тој направил, рече претседателот, беше само една, но голема, неисцрпна. Додека ги грицка усните и солзата мустои во аголот на окото, тој и признава на една позната презентерка дека ова зло би било барем преполовено ако ги затворил границите веднаш и неотповикливо. Тоа би било неуставно, затоа што глупавиот Устав наведува дека Србија е држава на нејзините граѓани, така што некако не оди да ги остави во Хоргош
Излегува дека претседателот се спротивставил на „советите на лекарите“, но тогаш тој веќе не можел да го стори тоа, реалноста му вршела притисок, па затоа ги послушал, го прекршил Уставот и ги затворил границите за чумата пред очите на своите граѓани. Тоа беше симболично повторено во 1995 година, кога Белград беше затворен за бегалците од Краина.
Претседателот на Србија веќе три години живее во неуставен офсајд, секој пат кога ќе ја отвори устата го крши т.н. највисокиот правен акт, но ова, освен ако нешто не го пропушти овој хроничар, е прв пат тој отворено призна дека го крши Уставот. Се случи на 20 март, во осум часот наутро, Република Србија да престане да постои како држава на сите свои граѓани, доколку таа некогаш постоеше. Црвениот пасош со злато отпечатен двоглав орел стана обезмастено парче хартија, не е доволно добро за да ве однесе дома.
Дури и земјите каде илјадници умреле од новиот вирус не ги затворија своите врати. Само Вучиќ го стори тоа, криејќи се зад „професијата“, која деновиве наводно има неколку раце, и е заслужна за сè, а не со политика, од малтретирање на пензионери и кучиња, па сè до масовно лижење на лажичка во црквите. Имаше трка помеѓу претседателот и премиерот, кој повеќе би ги презирал луѓето што се враќале во родната земја, обвинувајќи ги дека доаѓаат да го поминат своето време во војната со вирусот, дека сакаат да ги третираат бесплатно, затоа што, во гнилиот Запад, луѓето ги бркаат кон канализацијата како стаорци. „Информатор“ даде измама, на насловната страница, најавувајќи дека ќе има најмалку шест илјади заразени лица во нападот на гастарбајтер, како Драган Ј Вучичевиќ лично да зел брис. Гастарбејтерот стана новиот „воено способен мигрант“, новиот „Шиптар“ и „Усташа“, ненадеен непријател со лице, вид пропаганда што тој сака да ја измисли, бидејќи самиот вирус може да се прогласи за војна, која може да биде многу лута
Со денови сме информирани колку повратници добија одлука да не се движат надвор од куќата толку многу денови, а колку илјадници ја се оглушијаза карантинота, предизвикувајќи паушална гнев за секој што се осмелил да го чека периодот на коронација на вирусот надвор од Србија, а потоа, заради вознемиреност или желби да бидат со своите, тие посакале да се вратат. Овие се луѓе кои не биле во Милан на шопинг. Доколку на претседателот му се верува, 400 000 се вратиле за неколку недели, а тоа сигурно не се оние со стабилни работни места во белиот свет, туку била на студентски колеџ, неподготвени работници на црно кои поминуваат три месеци дома и поминуваат три месеци на работа, дел од нв затекнати како биле на гости кај роднини.
Од неодамна, тие се собирани тука и таму со авиони на Ер Србија, спорадично и недоволно, за веднаш да бидат ставени во гранични кампови во карантин. Одлуката за карантин од 28 дена има за цел да ги изолира медицинските феномени, бидејќи, научниците велат дека околу 99 проценти од заразените добиваат симптоми до единаесеттиот ден.
Таму, под шаторите, здравите луѓе се мешаат со веројатно некои заразени лица, претседателот вели дека има такви во секој авион и дека сега сите новодојденци се рутински тестирани, тоа не е евидентно според најновите податоци за бројот на тестови во цела Србија.
Во исто време, ах каков е вашиот живот, Владата на Србија ги повикува лекарите и медицинските сестри да се вратат дома и волонтираат за времетраењето на кризата (!). Не беше разјаснето дали тие исто така прво треба да одат во шаторски камп под воениот третман на Вулин, или дали државата веднаш ќе ги регрутира, откако буквално ќе ги форсираше да одат надвор од земјата со години, дури и им ги продаде на германските работодавци преку програма на двете национални служби за вработување
Така „нашиот народ“ е добар затоа што секоја година испраќа милијарди евра во Србија, тие се добри кога сакаат да се лекуваат со другите, но не се добри кога сакаат да бидат третирани или само тие да дишат ист воздух. Во волчји времиња прашајте што можете да направите за државата, тоа не може да направи ништо за вас. Има ли нешто чудно тука? На крајот на краиштата, ова е уште една епизода каде радикалниот ум бара цел за своите тиради. „Ние“ и „тие“ е дихотомија на оваа расипана пропаганда, а најголемата опасност за „нас“ е да останат лишени од „некои“. Идеалните „тие“ не се значаен електорат – Роми, Албанци, Хрвати, мигранти и сега дијаспората. Србија е во војна, и тие се помошници на агресорот. Тоа е симболична жолта панделка околу раката и сите се поканети да плукаат на гастарбајтерите кога ќе ги забележат и да се молат дека, во следната рунда, тој самите нема да бидат меѓу непријателите избрани според кои критериуми ќе видиме..
