Засолниште не е само историја и литература, сега е и реалност- реномираниот бугарски автор Георги Господинов во Скопје
По фантастичниот меѓународен успех со романот „Засолниште во времето“ како и по многуте гостувања и промоции ширум Европа, реномираниот бугарски писател, поет и драматург Георги Господинов (1968) дојде и во Скопје. За промоцијата на книгата која лани излезе во превод и на македонски, во издание на „Или-Или“ во кино „Фросина“ дојдоа многу гости и почитувачи на неговото дело, зашто неговите романи од преводната литература се меѓу најчитаните во Македонија.
„Бугарскиот Џорџ Орвел“, како што Господинов го нарече британскиот весник „Тајмс“, е најпреведуваниот бугарски современ писател, чии книги досега се преведени на повеќе од дваесетина јазици. На македонски се објавени: „Природен роман“(Темплум, Или-Или), „И други приказни“ (Темплум), збирката песни „Балади и распади“ (Блесок), како и неговиот најуспешен роман, „Физика на тагата“ (Или-Или, 2015) , и збирките раскази „И сè стана месечина“ (Или-Или, 2017) , „Сите наши тела“ (Или-Или, 2019).
Неговиот првенец „Природен роман“ (1999) е најпреведуваната бугарска книга по падот на комунистичката диктатира во 1989 година. Анимираниот филм според неговиот краток расказ „Слепата Вајша“ (2001) на доделувањето на Оскарите во 2017 година беше номиниран за најдобар краток филм. Англискиот превод на „Засолниште на времето“ во 2021 година ја доби реномираната италијанска литературна награда Премија Стрега.
На бугарски, „Засолниште на времето“ е игра на зборови со зборот „противвоздушен бункер“, „засолниште од бомби“.
„При изборот на насловот стравував дека припадниците на младата генерација можеби воопшто нема да знаат што е противвоздушен бункер. Тогаш наивно верував дека овој збор во меѓувреме е само дел од историјата и литературата. Сега е можно да стане збор на годината“, изјави писателот во интервју за „Дојче веле“.
Во својот роман „Временско засолниште“, бугарскиот автор слика еден свет во кој луѓето бараат прибежиште во минатото. Првобитно замислената терапија за заболените од Алцхајмер и деменција, станува дистопија: во една европска земја со референдум е избрана една деценија во која сите сакаат да се вратат. На крајот на романот, тоа води кон избувнување на Трета светска војна.
Оливера Ќорвезироска, која заедно со Калина Малеска ја промовираше книгата, ќе истакне дека станува збор за раскошно книжевно писмо.
„Пишувам во несигурното прво лице за да бидам сигурен дека сум жив, пишувам во скривницата на третото лице – за да бидам сигурен дека сум тродимензионален и дека имам тело“, вели Господинов во романот.
(nezavisen.mk)
