Некогашниот логор познат по тоа што симболизираше еден режим и денес не изгледа добро. Во него ништо не се променило – нема заробеници, нема ниту ископи на јаглен, тој систем се распадна. И кривично-казнениот и економскиот
Еднаш, многу одамна, местото беше просперитетен град чии жители го снабдуваа Советскиот Сојуз со јаглен. Ама беше исто така и озлогласениот гула-–работен логор за многу политички затвореници од државата.. Денес, сепак, е само полн со напуштени згради кои ја изгубиле својата намена, откако многу индустриски технологии се сменија, но исто така и поради колапсот на Советскиот Сојуз.
Екстремните температури (во зима може ноќите да станат екстремно студени, околку – 40С), зградите стануваат нестабилни и може да паднат.
Воркута била изградена токму од затвореници во гулагот, но била наменета од индустријата за јаглен, за сместување на рудрите што биле копчи на јаглен, извор на енергија во регионот.
Веднаш откако рударството исчезнало, многу граови биле оставени на забот на заборавот. .
Воркута е чевртиот по големина град над поларниот круг во Русија. Воедно е главен град на Републиката Коми, составен дел на Руската Федерација.
Името на градот е дадено по тоа што е дел од должината на реката Воркута (првично – Вархута Јахја, која е преведена од ненски јазик како „река која изобилува со мечки”.Фактот дека постои „оган камен” во регионот Печора одамна е познато. Првите научници кои откриле јаглен во овие региони биле Т. А. Борноволоков (1809), А. Денгин (1828), А. А. Кејзерлинг (1843), Е. К. Хофман (1847 .) и други, и првиот претприемач, кој во 19 век (1867) сакал да ги стави богатствата на Северот на служба на човекот, беше рускиот индустријалец М.К. Сидоров, но тогаш царската влада не нашла капитал.
Воркута е 150 киломтри во поларниот круг и 180километри од Северниот леден океан. Дури и лете е тука непријатно, бидејќи, влагата која доаѓа од Атланскиот океан се судира со ладниот поларен воздух и постојано создава облаци па градот е ретко под сонцето. Дури и лете тука е можно замрзнување!
До 2011 година тука немало ниту еден автомобилски пат! Единствен сообраќај е железницата и возот. Од таа година Воркута е поврзана со најблискиот соседен град – Сосногорски (Ухте), растојанието меѓу нив е долго 680 киломтри.
Во 2000 година градот добил и гас.
Градот е познт и по тоа што тука имало и силни политички движења, предизвикани од разочарувањето на политичките завореници во гулагот, кои помислиле дека по смртта на Сталин (март 1953 година) ќе бидат ослободени. Но, слободата постојано доцнела. Немирите кои се карактеризирале практично со штрајк – неработењето, главно во рудниците за јаглен, траеле од мај до август таа година. Власта ги нарекла тие настани „бандитизам“. Инаку, бунтовниците биле осудени без рок на траење на робијата, многу бил мал бројот на оние кои имале маловремени казни, околу еден до два отсто. Тука имало и многу полски војници и офицери заробени во 1939 година!
Со одлука на советската влада логорот е предаден од рацете на Министерството за внатрешни во рацете на Министерството за рударство, со што настанала темелна промена. Но, во текот на немирите полицијата убила 53 лица, тешко ранила 135 заробеници бројот на лесно ранетите бил уште поголем. Според прописите ако еден заробеник се приближил повеќе од 5 метри до полицаеот, можел да биде убиен.
Сето тоа е историја. Судејќи како изгледа и денес Воркута тој е се уште длабоко во историјата.
(Славорум)
