Серијата „Двајцата папи“ е за изборот на наследникот на папата Павле – Бенедикт Шеснаесетти, по шокантната оставка на Бенедикт и, на крајот на краиштата, изборот на сегашниот папа, Френсис.
ДАНИЕЛ ВЕЈКИН
Страниците на големото евангелие лежеа на дрвена ковчег без украс и се вееја на ветрот. Стоеја кардиналите во црвена боја и епископите облечени во виолетова, а милиони верници се собраа на плоштадот Свети Петар и околните улици за да присуствуваат на спектаклот на погребот на папата Јован Павле во 2005 година.
Глетката на овие страници, гледана одозгора од колонадата, носеше важна симболика: евангелието што врти го претставуваше Светиот Дух. Или, така, набversудувачите размислуваа така додека гледаа како ќе дојде раскошниот погреб и конклавата.
Снимка од оваа сцена е прикажана во отворањето на серијата „Двајца папи“, која е достапна на „Нетфликс“ од 21 декември. Филмот е за изборот на наследникот на папата Павле – Бенедикт Шеснаесетти, по шокантната оставка на Бенедикт и, на крајот на краиштата, изборот на сегашниот папа, Френсис.
Германскиот кардинал Џозеф Рајцингер (Ентони Хопкинс) е избран за папа Бенедикт Шеснаесетти во филмот, и сè е подготвено за крајното папско дружење – серија мисловни разговори помеѓу Бенедикт и кардиналот Хорхе Бергол (Џонатан Прајс) кој ќе стане негов наследник, Френсис.
Вистинска радост е да се слушнат двајца моќни црковници дискутираат за различни погледи на католицизмот, да ги исповедаат своите духовни сомнежи, да се шегуваат за Битлси, да бараат откуп од едни на други и да завршат заедно да пијат пиво – само двајца стари папи кои гледаат фудбал од каучот. Сценаристот Ентони Мекартен (чиј текст се појавува и во „Најмрачен час“ за Винстон Черчил) објасни дека сценариото било засновано врз истражувања од секундарни извори, архиви и интервјуа. „Потенцијалот што го почувствував во оваа приказна беше дебата, скоро таламудска дебата, меѓу прогресивците и конзервативците“, рече Мекартен. „Тоа зборува за широката полемика што денес го зафаќа општеството“. Четвртини од папскиот дијалог во филмот всушност биле буквално пренесени зборови што двајцата папи ги напишале или изговориле, додаде Мекартан. Разговорот започнува кога одат на прошетка во градината во летната резиденција на папата во Кастел Гандолфо. Берголио пристигна во Рим за да го убеди Бенедикт да му дозволи да си даде оставка како надбискуп на Буенос Аирес. Мекартен направи добра работа за соочување со нивната политика – традиционалистичката, онаа што ја штити доктрината и изгледа за други погледи, навнатре на друг отворен начин за современиот свет, сочувствителен и флексибилен – и ги донесе во разговор што продолжува во црквата. Бенедикт го известува кардиналот колку е иритиран од неговите наводно симпатични изјави за свештениците во брак („погрешно погрешни“, одговара Берголио) и хомосексуалноста („извадена од контекст“), дека Берголио заповеда разведен од католиците (не негира) и неговата популарност меѓу народот.
Тогаш Берголио прави значајна критика на Бенедиктинскиот папа: „Поминавме години дисциплинирајќи ги секој што не се согласува со нас на развод, контрола на раѓање, геј популација, бидејќи нашата планета се распаѓа и нееднаквоста расте како карцином“.
Тој продолжува: „цело време вистинската опасност беше внатре, внатре со нас“.
Таа опасност, вели тој, била црковна хиерархија која знаела дека црковните службеници сексуално злоупотребувале деца и постои нејзино непочитување на овие деца.
Во јавноста, Бенедикт рече дека намалената моќ на „умот и телото“ го натерало да одлучи дека повеќе не може да ја извршува својата должност. Филмот сугерира дека папата имаше криза на вербата во неуспехот да одговори соодветно на скандалот за сексуална злоупотреба.
Во филмот, Бенедикт му ја предава на папата диригенска палка на Берголио, убеден дека е вистинската личност по нивните разговори. Ова е веројатно најмалку веродостојна точка на заговор.
Нема докази дека некој од овие разговори некогаш се случиле.
Мекарттен, сепак, може да фати подлабока вистина: Бенедикт сфатил дека црквата мора да го промени курсот и дека нејзиниот центар на гравитација стана Латинска Америка, или барем место надвор од Европа.
Филмот заврши со две кригли со пиво гледајќи го натпреварот помеѓу Германија и Аргентина во финалето на Светскиот куп во 2014 година; хармонична слика што ќе му угоди на секој што се грижи за имиџот на Ватикан. Исто како и снимките на папата Фрањо како претставник на сиромашните и угнетените.
Но, тоа е само половина од сликата.
