АНДРЕЈ НИКОЛАИДИС
Сиромаштијата за многумина и социјализмот за банкарите доведоа до фашизам! Непријателот е пронајден во бегалците, мигрантите, исламот и меѓународни капитал (истиот оној кој е финансиран од Бенион и европската десница), и како постербој на непријателот е избран Џорџ Сорос, кој е ем богат, ем Евреин
Неодамна, Стив Бенион, значајна личност на американската десница, човек кој стои зад победничката претседателската кампања на Трамп, во посета на телевизкосото шоу на Ејџ-Би – О на либералниот американски водител Бил Махер, изрази жалење што Берни Сандерс не беше ривал на Трамп. „Во тој случај”, рече Бенионо, „ќе имавме десничарски популизам против левичарски популизам”.
Движењето (The Movement) на Бенион има канцеларија во Брисел. Тој пристигна во Европа со идеологија, медиуми и големи пари, за да ја обедини и консолидира европската десница и да им се овозможи евентуалната победа на изборите за парламентот на ЕУ следната година. Тоа е вистинската верзија на Фондот на Сорос за отворено општество. Во Беноновата канцеларија во Брисел формално ќе се вработат само десет луѓе, но тоа е еден проект поддржан од многу моќни тинк-тенкови, спин доктори и многу богати луѓе кои веруваат дека само десната, националистичка Европа е добра за нивниот бизнис.
Јанис Варуфакис ја препозна заканата за Европа од страна на Движењето. Акцијата следеше. И тука е: неодамна на прес-конференција во Рим, Варуфакис го објави левиот одговор на Бенион. Тој и Берни Сандерс ќе го објават формирањето на новата „Прогресивна интернационала” на 30-ти ноември. Како што обзнани Варуфакис, поканет е и мексиканскиот претседател Андрес Мануел Лопез Обрадор (чиј портпарол, сепак, според официјална покана се уште не ја добил).
Еве еден мал, сладок парадокс: новите националисти на Бенион, толку агресивни кон глобализмот, дејствуваат целосно глобално. Америка треба да се врати во Америка, Европа да биде за Европејците (или на Американците, ако тоа не е крајната цел на Беноновите игри), целосен суверенитет на нацијата-држава, а сето тоа се предвидува да биде поддржано на европските избори од Американците. Зарем не е очигледно дека Беноновиот ангажман во Европа, која предизвика и контрареакција на Сандерс, всушност, е нов, голем чекор напред во процесот на глобализацијата, бидејќи Бенион, преку својот удел во европските избори навистина ги прави нив транснационални, всушност глобално надевропски.
„Финансиерите се интернационалисти. Фашистите, националистите, расистите – како Трамп, Беноин, Сихофер, Салвоини – се интернационалисти. Тие се држат заедно. Единствените што остануваат поделени се прогресивците, рече неодамна Варуфакис во Рим. Тој исто така ја објави платформата на својата “Европска пролет” (https://europeanspring.net/), со која ќе оди на изборите за Европскиот парламент.
Тоа се, според тоа, контурите на левиот одговор на вистинскиот проект за слабеењето на ЕУ во името на враќањето на националниот суверенитет. Ако имате тип на варијација „ако вистинската лева рака е да се биде против ЕУ”, размислете повторно. Бидејќи распадот на ЕУ значи враќање во долгото и крваво минато во Европа, тоа се нови војни. И во тие војни богатите и нивните деца нема да бидат убивани.
Во овој момент, левицата мора да ја брани ЕУ. Но, не како оваа ЕУ. Не ЕУ, чија влада, Европската комисија, граѓаните не ја бираат на директни избори. Тоа е недостаток на демократија кој придонесе за раст на десноориентираниот популизам во Европа. Недостатокот на демократски легитимитет на институциите на обединета Европа, со демократска пародија што се францускиот и холандскиот референдум за уставот на ЕУ (кога граѓаните, како што сега се повторува со Брезитот, беа повикани да гласаат повторно се додека не гласаат на начин лидерите на ЕУ сметаат дека е добар), а особено на грчкиот референдум (по што Варуфакис ја напушти левата влада на Ципрас), граѓаните на ЕУ за прв одби да учествува во изборите за Европскиот парламент (одзивот на гласачите падна далеку под 40 отсто), а потоа беа убедувани дека демократијата е шега и средство за репресија во рацете на богатите. Бидејќи на местото на настанот не постоеше организирана левица, масите на разочараните ја презеде десницата. Остатокот требаше да го најде непријателот и да започне опасен танц.
Непријателот е пронајден во бегалците, мигрантите, исламот и меѓународни капитал (истиот оној кој го финансира Бенион и Европската десно), и како posterboy непријател е избран Џорџ Сорос, кој е ем богат, ем е Евреин.
„Европската пролет” (патем, погрешно име,што замирисува на пораз и катастрофа – по падот на Арапската пролет, следува во југоперспективата „Хрватската пролет) сака да го зачува ЕУ со цел да им се врати демократијата на своите граѓани. Моќта не смее да биде во рацете на неизбрани лидери – ова е позицијата на Варуфакис.
„Сиромаштијата за многу социјализам за банкарите доведе до ова фашистичко движење во Италија, до колапс на политичкиот центар насекаде и да реакционерната, ја подели Европа за што Трамп сонува”, вели другарот Варуфакис.
