Повеќе векови имало движења кои настојувале да го забранат користењето на алхохолот, пред се во пуританска Америка. Но, реално прохибицијата започнала во јануари 1920 година и оттогаш не делат рамно сто години. Алхохолот преживеа и тоа го докажуваат и празниците што се зад нас. Но затоа прохибицијата ја создаде во САД и денес актуелната форма на мафијата, која во меѓувреме го прошпири пазарот со други забранети супстанци
Во еден актуелен потсетник на јануари 1920 година пишува дека градоначелникот Њујорка Фјорело ла Гвардија проценил дека би му биле потребни 250.000 полицајаца да го спроведе Законот на Волстед во дело. Њујоршкото Биро за прохибиција никогаш немало повеќе од 3.000 луѓе а шпросторот на дејствување на гангстерот Алфонса Капоне и неговите сродне душе бил огромен. Ако борба за трезнење го донела правото на гласање, ја донело и модерната американска мафија.
Што се подразбира под зборото прохибиција? Тоа е целосна забрана за производство, продажба и потрошувачка на алкохолни пијалоци. Со оглед на сериозните последици од употреба на алкохол и злоупотреба во некои земји, имало неколку обиди за воведување делумна или целосна забрана. Сепак, ваквите забрани и строгите санкции предизвикаа други, уште посериозни проблеми (особено значително зголемување на криминалот) и најчесто тоа довело до делумна прохибиција (забрана) во корист на другите форми на ограничена контрола врз производството и употребата на алкохол.
Во колонијална Америка, неформалните социјални контроли дома и во заедницата помогнале да се одржи перцепцијата дека злоупотребата на алкохол е неприфатлива. Имало јасен консензус дека иако алкохолот е „дар од Бога“, неговата злоупотреба доаѓа од ѓаволот. Пијанството било осудено и имало третман на казнено дело, но само како злоупотреба на дарот Божји. Самото пиењето не се сметало за лошо, бидејќи храната не се смета за лоша, иако има претерано готвење. Кога неформалните контроли не биле доволни, секогаш имаше легални.
Иако се случија прекршувања, општата трезвеност на колонистите укажала на ефективноста на нивниот систем на неформална и формална контрола во општеството што консумира околу 13 литри чист алкохол по глава на жител. Ова количество е значително поголемо од денешното користено количество.
Добро познатиот лекар од крајот на 18-тиот век, Бенџамин Раш, тврди дека злоупотребата на алкохол е штетна за физичкото и психолошкото здравје (тој верува во умерена консумација, а не и забрана) и веројатно е под влијание на неговите (тогаш познати) ставови, 200 земјоделци на Конектикат го основаа Здружението за умереност во 1789 година. Слични здруженија биле формирани во Вирџинија (1800) и Њујорк (1808). Во текот на следната деценија, други такви организации биле основани во осум земји.
Забраната или движењето на сувите грла потекнува од 1840-тите, предводени од пиетистички религиозни деноминации, особено кај методистите.
Во текот на 1830-тите, повеќето умерени организации почнале да тврдат дека единствениот начин да се спречи пијанството е да се елиминира потрошувачката на алкохол. Општеството на умереноста се претвори во апстинентно општество. Основана е во таа насока Меѓународната организација на темпларите, па на синовите на темпларите, па на темпларите на честа и други групи и нивн рот број рапидно растеше. Како што одминуваше времето, здруженијата на темпераментите станаа поекстремни во нивните аспирации.
Иако движењето започнало со цел да се промовира умереност во потрошувачката на алкохол, неговите аспирации се разви во инсистирање на тоа дека никој не треба да пие алкохол во кое и да било количество. Движењето се борело за своите цели со верска жестокост, гласно.
Забраната за алкохол со закон станала важно прашање за секоја политичка кампања од сојузно и државно ниво, дури и за избор на училишни одбори. Во промовирањето на она што многумина забранетите го сметаа за своја верска должност, политиката на притисок беше усовршена. Едните во движењата дури ги користеле и своите деца да маршираат, пеат и на друг начин да вршат притисок врз гласачките места. Облечени во бело, со американски знамиња во рацете, децата чекале на знак да започнат да им се приближуваат на „влажните“ (оние што се спротивставувале на забраната) додека тие оделе кон избирачките места.
Движењето за забрана за алкохол постигнало одреден успех во текот на 1850-тите. Меѓу овие успеси е и целосната забрана за производство и продажба на алкохолни пијалоци во Мејн, донесена во 1851 година. Сепак, движењето наскоро ја загубило својата сила. Таа кампања беше оживеана во 1880-тите, со појавата на Женската христијанска алијанса за умереност.
Граѓанската војна во Америка ја прекина умереноста, бидејќи го свртила вниманието на Американците кон други прашања, но по војната, во 1873 година, била реоснована споменатат женска Алијанса за умереност. Таа инсистирала на целосна забрана на оиењети алхохол.
(продолжува)
