ЕМАНУЕЛУ БРЕ
Вучиќ очигледно почна да го губи компасот. Така, тој рече дека му кажал на претседателот на Франција, Емануел Макрон, „Емануеле, бре … Дали разбирате, човеку, дека не можете ни да го отворите Поглавјето 23.“ Што сакаше да каже претседателот на Србија со ова? Дека Европската унија, кога станува збор за судството, бара од Србија нешто што не може да го исполни и самата?
Српскиот претседател Александар Вучиќ рече дека не е заинтересиран да контролира судии и обвинители. Сè што сака е „дилерите на дрога и убијците да завршат зад решетки“. Нема што, многу одговорен и државнички пристап: додека ги отфрла корупциските скандали на власта, Вучиќ го имобилизира и осакатува судството, обвинувајќи го за, благо речено, заштитување на „дилерите на наркотици и убијци“. Што се однесува до вистинската контрола на судиите и обвинителите, дали тие и нивниот тим не се целосно секојдневно контролирани и заплашувани? Дали има подобри и поудобни позиции од оваа, особено во изборната година?
Во таа смисла, Вучиќ очигледно почна да го губи компасот. Така, тој рече дека му кажал на претседателот на Франција, Емануел Макрон, „Емануел, бре … Дали разбирате, човеку, дека не можете ни да го отворите Поглавјето 23.“ Што сакаше да каже претседателот на Србија со ова? Дека Европската унија, кога станува збор за судството, бара од Србија нешто што не може да го исполни и самата? Или, тоа е само популистичка реакција за домашна употреба на се почеста проценка на Западот дека извршната власт во Србија целосно доминира во судството?
Со сигурност има само едно. И тоа е, од ден на ден, Србија станува земја со помала и помала правна сигурност. Водачите на режимот делуваат како обложени со тефлон – од уривањето во Савамала до случајот Крушик или Јовањца, ништо не им лепи, никој не е одговорен за ништо. Целата земја е свесна за ова и со право се прашува дали работите не се гледаат. На пример – просперитетни бизниси на навивачите, метастазирање на српски и црногорски криминални кланови, екстра-профит на наддавање и градежни мафии, да не спомнувам.
Дали е можно да се продолжи да се обвинува „претходната власт“ за горенаведеното? Вучиќ очигледно цени дека тоа не е или барем не е доволно ефикасно. Затоа државните непријатели и предавници од опозицијата, независните медиуми и критичките интелектуалци се додаваат на судиите и обвинителите. Таму, додека првиот ја уништува Наменска индустрија за интересите на странските комесари и ја ослабува Србија со напаѓање на претседателот и неговиот брат, судството ги толерира „наркоманите и убијците“. Вистината и нормалното работење на институциите се последната дупка на кавалот како и да е …
Овој тренд на вртење и пренасочување на вниманието на јавноста не е присутен од вчера, но засилува во својата острина и немилосрдност. Има безброј катастрофални последици што ги остава зад себе. Да застанеме на едно, но најважно – ако Вучиќ и неговиот тим наскоро не ги тргнат нозете од гасот, Србија ќе стане најважната голата сила.
