СВЕТЛАНА СЛАПШАК
И кога Марта Кос зборува за порастот на омразата, нема сомнение дека таа зборува првенствено за лидерите и за вучиќевите медиуми. Секој знае како самиот наводен претседател зборуваше за неа, проследено со апатична тирада. „Ѓубриња и полошо“ е она што наводниот претседател мисли за нив, кој со тоа јавно ја повторува и ја влошува навредата
И да, и не: гломазна бирократска структура, парламент со мнозинство десно, потребната основна учтивост… Никој не можеше да очекува дека палењето и свиркањето под прозорецот ќе наидат на институционално одобрување, и таму Марта Кос ја заврши својата канцелариска работа. Како што беше прикажано од вучиќевите медиуми, тоа е патетично фаќање за сламки. Левицата и зелените во Европскиот парламент повеќе не паѓаат на лагата за тоа дека Србија се спротивставува на големите и ја штити Југославија – тие сè уште го користеа тоа за време на ерата на Милошевиќ.
Сега српскиот узурпатор беше бранет од десницата, особено Тиери Маријани, поранешен саркозиец, а сега лепеновец, најблиску до дефиницијата за корупција – до фашизмот. Инаку, внимателното слушање без тешкотии го слушна суштинското – дека наводниот претседател сериозно се заканувал со околностите и датумот на влезот на Србија во ЕУ. Советите што беа формулирани за Србија јасно го покажуваат ова, и затоа вучиќевите медиуми воопшто не ги споменуваат. Што ќе прави ликот Брнабиќ со него во Брисел е однапред јасно: јавноста во Србија никогаш нема да знае што всушност не се случило, и дека советите, всушност препораките остануваат немилосрдно исти. Меѓу препораките е и зачувувањето на слободните медиуми, што секако важи и за сите освен за вучимќедија.
Нема подобар знак дека оние што ги диктираат документите се совршено информирани за настаните. Фактот дека меѓу препораките нема поздрав до урбаните партизани е разбирлив, но затоа препораката за прекумерно полициско насилство е индиректно кодирана специјално за нив. И кога Марта Кос зборува за порастот на омразата, нема сомнение дека таа зборува првенствено за лидерите и за вучиќевите медиуми. Секој знае како самиот наводен претседател зборуваше за неа, проследено со апатична тирада. „Ѓубриња и полошо“ е она што наводниот претседател мисли за нив, кој со тоа јавно ја повторува и ја влошува навредата, а во исто време признава дека претседателот не треба јавно да го кажува тоа; со тоа само подвлекува дека тој е наводниот претседател. Но, уште полошо е кога ги изедначува народот и владата, односно себеси, кога се занесува со предложените санкции. Предлогот за санкции имаше смисла, бидејќи беше изнесен во Европскиот парламент. Само неколку дена подоцна, Урсула фон дер Лајен за прв пат споменува санкции против Израел, бидејќи, мора да има некаков редослед на важност, а Србија сигурно не може да доживее санкции пред ова, инаку многу назаден гест, кој можеби ќе ја однесе Урсула на следното гласање.
Идната влада на Србија ќе има многу врска со тивка и темелна работа во ЕУ, ако не преовладаат гневот и разочарувањето. Всушност, какви добри причини би имало за приклучување кон заедницата? Пари, се разбира, правна заштита, далечна и долготрајна, присуство во донесувањето одлуки… а од друга страна, парламентарни избори, кои досега се покажаа катастрофални во земјите со пониски приходи, и можна сурова експлоатација, неоколонијализам во рамките на ЕУ. Но, нема други можности, осаменоста на земјата, која наводниот претседател ја турка во разни челични братства надалеку, веќе произведе лоши последици во процесот на приклучување кон ЕУ. Секој месец, владата се тркала во калта за да види дали ќе добие уште триесет дена за рускиот гас без американски давачки. Не, тоа не е неусогласеност, тоа е исклучување. Накратко, идната влада мора добро да ги одмери своите постапки, да работи со добри сојузници со многу знаење; да се биде попаметен од сегашната влада навистина не е тешко, но критериумите треба радикално да се подигнат.
Нема смисла да се солат умовите кога се пролева крв и се појавуваат модринки по улиците. По појавувањето во ЕУ, моралниот капитал е на страната на бунтовниците, се стекнати симпатии, за среќа хрватските пратеници повеќе не се посредници меѓу нив и парламентарците: сега во парламентот имаше такви што можеби самите ќе станат пратеници, претставници на легитимни партии. На европските парламентарци им се допаѓа тоа. Јас претпочитам велосипедисти… Воспоставени се нови врски, оние што го разбираат и поддржуваат бунтот се на различни страни од левата половина на парламентот и од разни земји, поддршката на новата влада во Србија е веќе обезбедена. Колку и да ни се чини дека ЕУ е глува и нема, таа ги разбра сите овие знаци. Останува само да се повтори сто пати.
