АНДРЕЈ ИВАЊИ
Дојде време Вучиќ болно да каже „збогум Путин“. И дали тоа ќе чини? Па, ќе чини, и тоа скапо, поради една деценија неуспешна надворешна политика
Доналд Трамп конечно му ја извитка раката на Александар Вучиќ до степен на пукање, па напредњачкиот режим пред русофилскиот електорат си создава алиби за да ги избрка Русите од НИС – ако не со милост, тогаш со сила
Политичкиот ученик на Шешељ, кој смирено зборуваше руски пред Владимир Путин и еднаш одложи воена парада во Белград поради својот распоред, конечно е принуден да ја пресече папочната врвца со своите православни руски браќа. Доналд Трамп, исто така „голем пријател на Србите“ пред кого Александар Вучиќ седна во Белата куќа, се погрижи за тоа со воведување санкции врз српската нафтена индустрија.
Се покажа дека дури ни Москва не се грижи за енергетските грижи и проблеми на српските напредњачки пријатели и гледа само на своите интереси, па граѓаните на Србија се најдоа како колатерална штета во сето ова.
АПОКАЛИПСА СПОРЕД ВУЧИЌ Досега, проруски ориентираните режимски медиуми, кои плукаа оган врз злиот Запад, кој поттикнува „шарена револуција“ во Србија, одеднаш ги сменија работите и под етикетата „итно“ почнаа да подготвуваат терен за протерување на Русите од сопственост во НИС – по милост или со сила. Ако Србија не го стори ова, фабриките ќе престанат, нема да има греење во болниците, а пекарниците за леб како и транспортот ќе запрат, странските инвеститори ќе избегаат, а платите и пензиите ќе висат на конец, со денови повторува режимскиот медиум „Информер“.
Откако баражот на информаторите му го подготви теренот, Вучиќ на медиумската конференција во вторник им постави на Србите избор: или апокалипса, или Русите ќе ја напуштат НИС – по милост или со сила.
Тоа е суштината, без оглед на сите помирувања кон Путин со продолжување на рокот од 50 дена за Русите да најдат соодветно решение за нив и најавите дека Србија, доколку е потребно, ќе ги купи нивните акции во НИС по цена повисока од кој било друг потенцијален понудувач.
Сега одеднаш тие аналитичари на режимските медиуми истакнуваат до кој степен Европската Унија е убедливо најважниот надворешно-трговски партнер на Србија, љубовната врска со Кинезите и братството со Русите паднаа од воздух. Со години, проруската српска јавност подготвува алиби за да го „забоде Путин во грб“.
СТУДЕНИ ЕВРОПСКИ РАЦЕ Под закана од колапс на енергетскиот сектор и целата српска економија, Белата куќа ја исфрли Србија од прегратката на Русија и ја фрли во прегратката на Европската Унија, каде што гледаат во правец на Белград со најголема недоверба. Србија беше турната во прегратката на оние „кои нè бомбардираа и ни го украдоа Косово“, таму „од каде што злите центри на моќ работат против Србија“.
Ниту исклучувањето на Русија од сопственост во НИС на кој било начин нема да влијае финансиски на нејзината воена кампања во Украина (што е формална причина за санкциите на САД), ниту приходите од Србија се особено важни во нафтената и гасната империја на Газпром и Газпром Нефт. Едноставно кажано, во глобалната игра беше ред на Вучиќ да игра на тенко јаже помеѓу Москва и Брисел и Вашингтон. Иако со години беше познато дека оваа шизофрена надворешна политика е неодржлива, режимот не се подготви за својот колапс, па сега, како непослушно дете кое ја изгубило наклонетоста на двајцата родители, тие паничат.
Да не лебдеше мечот на зимата, недостигот на гориво и растечките цени над Србија, што ѝ беше наметнато од политиката на Александар Вучиќ, би било речиси забавно да се гледа како тој, кој сака да си го попречува патот насекаде и да одлучува за сè, одеднаш ги турка Владата на Србија, премиерот Мазут и министерот за енергетика Ѓедовиќ Хандановиќ на преден план, за да можат да пробаат што направи тој.
Дојде време Вучиќ болно да каже „збогум Путин“. И дали тоа ќе чини? Па, ќе чини, и тоа скапо, поради една деценија неуспешна надворешна политика.
