Борисов ја обвинува ПП-ДБ за секакви гревови, сите партии ги осудуваат, Радев и Пеевски не заостануваат. Зошто сите пукаат по либералната опозиција со топ, ако наводно е политичко врапче? Постојат неколку објаснувања
ГЕОРГИ ЛОЗАНОВ
Донекаде е парадоксално што сите продолжуваат да се борат против ПП-ДБ, иако по нивниот пад од власт и преполовувањето на нивната изборна поддршка, тие се во маргинална улога. Нивниот поранешен партнер во „собранието“ Бојко Борисов редовно ги обвинува за секакви гревови, од кои најновиот е дека дури и повеќе од „Вазраждане“ се обидоа да го спречат нашиот влез во еврозоната!.
СЕКАКВИ НАПАДИ И НАВРЕДИ Делјан Пеевски не престанува да ги нарекува „пудлици“, осврнувајќи се и на широко распространетиот кадар со пудлицата и снопчето меѓу забите, со толку доказна сила како на анимиран филм. Тошко Јорданов исто така не се воздржуваше од навредливи етикети како што се негодник, идиот, имбецил. БСП се поучтиви во нападите: таај ги нарекува некомпетентни, неспособни, неодговорни. Радостин Василев, исто така, се држи до истиот регистар – покрај целата анти-ПП-ДБ реторика што успеа да ја испровоцира со снимката направена за оваа цел. За Костадин Костадинов, тие се, секако, „национални предавници“ и „инфантилни и некомпетентни“, а членовите на неговата партија претпочитаат директно со свои раце да го покажат својот став кон нив.
Ивелин Михајлов сè уште се чини дека избегнува директна конфронтација со нив, што не го спречува да создава сугестии дека тие повторно се подготвуваат да учествуваат во влада доминирана од Пеевски. Можеби само Ахмед Доган, премногу зафатен со сопствениот опстанок, не посегнал кон нив.
Од друга страна, Румен Радев не познава граници – неодамна ги нарече шарлатани, но не пропушта можност да наговести дека се преправаат дека се демократи, додека всушност ги интересираат само моќта и парите. Тука мора да го додадеме и широкиот круг јавни портпароли и бранители на Радев, Борисов и Пеевски, кои можеби се расправаат меѓусебно, но каде и да почнат, завршуваат во пресметка со НП-ДБ.
КОЈА Е ЦЕЛТА? Зошто пукаат со топ кон политичко врапче? Причината може да биде желбата на сегашните владетели да добијат признание од ЕУ. И за да се случи ова, би било добро да се открие дека НП-ДБ не само што нема никаква заслуга за Шенген и еврото, а пред тоа и за помошта на Украина, туку дека дури и наводно работеле во корист на Кремљ. Не е многу лесно да се убедат просветлените, но дотолку повеќе непросветлените… Или спротивното – желбата може да биде омаловажување. НП-ДБ ја претставува либералната демократија во нашата земја, па нападите против нив се напади против неа со нејзиниот тежок пропаганден арсенал на стигматизација – соросоиди, умници и т.н.
Но, ЕУ се мобилизира за да ја брани либералната демократија, вклучително и преку зголемување на својот воен буџет, со цел да се спротивстави на идеологијата на моќта и договорот што го промовира новиот господар на Белата куќа. Во таква збунета ситуација, мразењето на ПП-ДБ е форма на геополитичка флексибилност што се претпочита во нашите географски широчини – и не кажувате ништо против Европа за да уживате во нејзина наклонетост, и вашата реторика е во согласност со денешна Америка, така што секогаш некој друг е виновен (Пеевски го постави тонот одамна и беше првиот што ги насочи своите очекувања кон Трамп).
ОТПОР КОН ГОЛЕМИТЕ ДВЕ ЗЛА НА БУГАРИЈА Сепак, главната причина зошто сите ја напаѓаат ПП-ДБ е тоа што тие се тотална опозиција – и на владејачката партија и на опозицијата. Ова е затоа што тие се единствените што демонстрираат политичка волја да се спротивстават на двете големи зла на модерна Бугарија – корупцијата и нерегулираната моќ, и соодветно – руското влијание и евроскептицизмот.
Останатите политички играчи претпочитаат да се фокусираат на едното од двете зла, а вниманието да им биде одвлечено од другото. Сегашната влада со мандат на ГЕРБ во коалиција со ИТН и БСП го направи нашиот влез во еврозоната свој приоритет, но без да се откаже од моделот на управување што доведе до протести против корупцијата во 2020 година, за што индикација се смета близината до Пеевски.
Ова го прави ограничувањето на двојниот отпор од страна на ПП-ДБ комплексна задача, која тие се обидуваат да ја решат со поддршка на владата за еврозоната, а во исто време „Продолжуваме со промената“ се подготвува да поднесе барње за гласање за недоверба кон неа, веднаш по одлуката на Советот на ЕУ за воведување на еврото. Посебно прашање е што, без доволно значајна конкретна причина, нивниот глас повеќе ќе личи на извинување до електоратот за компромисите со ГЕРБ, отколку на почеток на ефективна дебата во парламентот за корупцијата на највисоките нивоа на власта.
А поддршката за гласањето што ја бара ПП-ДБ од страна на отворените евроскептици ќе биде „лоша услуга“. Бидејќи борбата против корупцијата им е потребна на овие евроскептични сили само доколку таа служи за нивната далечна цел – да инсталираат пропутинска влада во Бугарија. Во сегашниот втор мандат на Трамп, оваа цел не им изгледа толку далечна – затоа тие веќе почнаа да се натпреваруваат едни со други за превласт во очите на Москва. Откако „Вазраждане“ се збратими со партијата на Путин „Единствена Русија“, Радев итно презеде спротивен чекор. Тој предложи референдум за еврото, иако кратко пред тоа самиот посочи на неговата неуставност. И го направи тоа не во кое било време, туку токму на „Денот на победата“ – како што велат: дали некој нè забележа? Евтин театар, но со потенцијал да се стане опасен.
ГЛАСОТ НА ГРАЃАНИТЕ Значи, многу е поштедливо за НП-ДБ ако руските посредници, наместо да ги поддржуваат, продолжат да пеат во хорот на мразителите. Колку е погласно тоа, толку е поголема веројатноста дека нема да се покажат како политички врапчиња, бидејќи им пречат на сите. Од каде можат да ја добијат својата моментално невидлива моќ? Очигледно не од корпоративен глас, дури ни од партиски глас, туку од гласот на граѓаните, кој истекува кога прават грешки, но не тече никаде на друго место и стои како резерва за либералната демократија. Може да остане во летаргија, може да излезе на улиците, но може да влезе и во гласачките кутии ако НП-ДБ не се повлече во ниту една од двете тешки битки за легална западноевропска држава.
