ЕМА БАРУХ
Израел не може да не падне во стапицата на Хамас. Терористите се кријат зад телата на Палестинците и го прават бројот на жртвите во Газа да го шокира светот. Израел е пред најтешката задача во целата своја историја
Неколку часа по погромот, пред да се дознаат размерите на она што зад себе оставија џелатите на Хамас, ноќта на нападот, додека светот беше вчудовиден од бруталниот колеж на жени, мажи и деца од израелските населби до Појасот Газа, повеќе од 30 студентските групи на елитниот универзитет Харвард објавија отворено писмо во кое велат дека Израел е „единствено одговорен“ за насилството во кое на крајот загинаа повеќе од 1.400 луѓе.
Тогаш на мрежата беа поставени видеата со тие шокантни слики кои самите терористи ги дистрибуираа со садистичко задоволство од тоа што го направија. Тогаш светот ги слушна приказните за преживеаните.
Харвард молчеше. И не само Харвард, туку и елитните универзитети на Ајви лигата, чии академици треба да бидат политички неутрални. Овие престижни центри на науката, повикани да ги едуцираат идните елити на светот, овие демократски институции кои постојано го креваат својот глас за поддршка на сите жртви на овој свет, не најдоа зборови на сочувство за Евреите кои беа ладнокрвно застрелани, запалени. живи, мачени, силувани и масовно киднапирани.
Што ќе се случи ако оние кои го имаат целиот лексички талент за аналитичко говорење молчат? Што се случува кога јавната санкција е одложена или отсутна? На заглушувачката тишина следеше заглушувачкиот крик. Голем број европски и американски градови забележаа нагло зголемување на антисемитските дејствија. На 1 ноември беше запален еврејскиот дел од централните гробишта во Виена, кој осамна со кукасти крстови на оградата.
А упадот на аеродромот во руската република Дагестан од страна на толпа што беше подготвена да ги линчува патниците го покажа потенцијалот на хистеријата на фанатичните екстремисти, која може да се претвори во бран на омраза што ќе ја поплави секоја територија наоколу.
Како се случи идната светска елита (ако ја прифатиме оваа симболична генерализација) да не може да ги доведе жртвите на неправдата пред заградите, да го анализира политичкиот контекст на злосторството против нив? На крајот на краиштата, тие се повикани да создадат предуслови за дијалог кој ја намалува ескалацијата на омразата.
Израел не може да не падне во стапицата на Хамас
Поминаа речиси четири недели од почетокот на терористичкиот напад на Хамас. Застрашувачките слики од страдањата на палестинското население се ужасната реалност што светот ја голта секој ден на утринските вести. Не така одамна, еден од политичките аналитичари на процесите на Блискиот Исток предупреди дека Израел не може да избегне да падне во стапицата на Хамас. Терористите ќе се кријат зад телата на Палестинците и ќе направат се’ за бројот на цивилни жртви од локалното население да го шокира светот. И свртете го против Израел. Сето ова се случува пред нашите очи
Израел со секој изминат ден губи сè поголема поддршка од јавноста. Во динамиката на апокалипсата, која ја набљудуваме наутро и навечер, снимката од ноќта на 7 октомври веќе бледнее. Заложниците на Хамас потонаа не само некаде во тунелите под Газа, туку испаднаа и од окуларот на светскиот набљудувач… Светскиот набљудувач гледа уништени села, уништени животи, уништени семејства…
Денес од двете страни на оградата се разменуваат само проектили. Не се разменуваат зборови за да се скроти крвавата статистика на смртниците. Денес тоа е невозможно бидејќи раните крварат, а мртвите не се закопуваат. Меѓутоа, таквите зборови можат и треба да доаѓаат од просветлената елита на овој парализиран свет. Од оние кои треба да акумулираат знаење и мудрост, човечко искуство и емпатија во престижните центри на науката. Од демократски институции кои се далеку од огнот, но можат да направат врска помеѓу реалноста и специфичното општествено и историско искуство акумулирано епоха по епоха на овој терен.
Палестинските деца пораснаа во супа од омраза всадена од исламските фундаменталисти. Со нив еден ден ќе треба да се преговара за мир. И тој ден, се надевам, ќе дојде. Кога мудреците во исламскиот свет почнаа да ги обучуваат во речникот на дијалог. Кога ќе почнат да градат мостови за да мине оваа бавна поворка на преживеаните прогонети.
Фундаменталистите ја опкружуваат и канцеларијата на израелскиот премиер Нетанјаху. Со месеци израелското општество се обидуваше да ги извлече од таму. Ова е уште една битка, а таа битка допрва доаѓа. Но, пред тоа мора да ги запрат сирените. Американската администрација сега за прв пат дозволи да размислува за „хуманитарна пауза“, привремено запирање на инвазијата на Појасот Газа за да му помогне на палестинското население. Да се спасат илјадниците невини заложници на терористите.
И додека се водат преговори за тоа како да се направи тоа, светски познатиот израелски историчар и писател Јувал Ноа Харари има подобар предлог: Израел да разговара за преземање на палестинските жени и деца на своја територија, да го покани Црвениот крст или друга меѓународна организација да изгради привремен камп за цивилите од Газа да живеат на израелска територија до крајот на војната. Ова би бил многу добар знак за целиот свет, кој лесно ја губи својата врска со моралниот компас на модерното време.
И премиерот на Државата Израел одамна го загуби својот ориентир. Не случајно 80 отсто од Израелците го обвинуваат него и неговата коалициска влада за катастрофата. Бенјамин Нетанјаху прво одби да преземе лична одговорност за големиот неуспех предизвикан од нефункционалноста на голем број државни системи, а потоа лицемерно се извини. Не, ова не е лидерот со кој Палестинците утре ќе седат на преговори. Затоа што неговото раководство беше обележано со сè освен со желба да се врати мировниот процес и да се создадат услови за достоинствен живот за Палестинците. Сепак, ќе помине многу време додека да дојде ова „утре“.
Денес, државата Израел се соочува со најтешката задача во нејзината историја. Мора да го уништи Хамас – ова е апсолутен услов без кој е невозможно да се размислува за мир во регионот – и во исто време да ги заштити Палестинците. Затоа што не постои аритметика на жртви што може да ја оправда смртта. Во оваа трка сите се губитници.
