Не верувам дека некој од нас бил изненаден од војната во Украина, ние сме површни и мислевме дека преминот од периодот на државниот социјализам кој го покрива поимот тоталитаризам е многу едноставен, тоа не е така. и дека овие општества, ниту СССР ниту Чехословачка, особено Југославија во нејзината реалност не ја покажаа историјата.
Повеќе од четири децении од вашето постоење, би можело да се каже дека вашиот интерес за механизмите на пропагандата е некаква константа. Како би рекле дека концептот на пропаганда се промени откако започнавте?
– Добро е да се знае дека зборот „пропаганда“ доаѓа од Ватикан. Фразата „congregatio de propaganda fide“ (конгрегација за пропагирање на верата) била користена за поддршка на католичката вера како одговор на протестантската реформација. Пропагандата е секако присутна насекаде и е одамна. Секој весник, списание, информативен канал, радио станица, оглас или кој било друг вид на мас-медиуми содржи елементи на пропаганда, како што беше тогаш и денес. Според речникот на Вебстер, пропагандата е „информација или идеи кои систематски и намерно се шират за да се промовира или пропагира агенда, движење, нација, идеја итн. Самата пропаганда не е ниту злобна ниту зла. Тоа навистина не е ништо повеќе од организирање методи, дизајнирани да ги убедат луѓето да размислуваат и да се однесуваат на одреден начин, а во време на војна тоа обично значи да ги натерате да се борат или да ја поддржат борбата. Воената пропаганда е толку важна што често може да се користи како оружје поради моќта што доаѓа со јавна поддршка. Способноста да се добие јавна поддршка може да биде исто толку важна како и способноста да се води војна. Влијанието на пропагандата врз јавното мислење може да биде разликата помеѓу победата и загубата на војната. Техниките на модерната пропаганда денес се исти како порано, но сега секој може да функционира вирално. Пропагандата еволуираше во сериозно оружје што претставува нова закана за националната безбедност. Таа стана оружје на избор за фазите на обликување на државното управување и подготовка на бојното поле. Сајбер војната пред конфликтот ќе се фокусира на нови пропагандни методи за да создаде раздор и да го поколеба мислењето долго пред јавноста да сфати дека нешто не е во ред. Земјите ќе инвестираат повеќе во зголемувањето на нивниот број на сајбер воини бидејќи тие се достапни и исплатливи и им треба малку специјална „воена“ опрема. Новите медиумски платформи и социјалните мрежи ќе продолжат да бидат употребливи и ќе служат како идеални платформи за испорака. Аморфната и комерцијална природа на Интернетот го прави управувањето и самополициското работење проблематично, а новите медиуми водени од профит во голема мера се изземени од наметливиот владин надзор. Пропагандните постери се заменети со дигитални визуелни елементи, како меми, кои лесно се произведуваат, широко се шират и политички мотивирани, со потенцијал да направат уште поголема штета во политиката и општеството отколку што направија пропагандните плакати пред еден век. Принципите се исти, но методите на манипулација се пософистицирани. Поентата на модерната пропаганда не е само да дезинформира или да турка агенда, туку уште повеќе да го исцрпи вашето критичко размислување и да ја поништи вистината. Пропагандата што се шири на Интернет гарантира дека корисниците на Интернет и социјалните мрежи се слободни како што им налага мрежата и модерната технологија. Виќ се присети дека кога била многу млада, прочитала приказна од српскиот писател Александар Вучо во која тој зборува за тоа како Како средношколец се двоумел што ќе учи, што ќе биде во животот и тоа му го кажувал на селанецот кој секое утро му носел млеко на семејството.
Го послуша селанецот и рече: „Слушај Вучо, ништо без мотика и математика“.
„Така често се чувствував кога се соочував со избори во кои треба да се копа, да се конципира, да се поврзе, па дојдов до идеја дека тоа е тој Вучов селанец кој работи со мотика. И тогаш кога ќе дојдете да го составите тоа што сте го ископале, вие сте всушност еден вид математичар, со нова прецизност да го составите и да си објасните“.
Таа вели дека многу рано сфатила со влегувањето во оваа работа – дека ако минатото е објективно сложено, објективно множина, така мора и науката за тоа.
– Отсекогаш знаев дека меѓу народот постои митолошка претстава, неговата традиција која е дозволена во литературата, тоа е уметнички наратив, сето тоа е легитимно, но одлична наука, точен увид во минатото и настаните мора да биде нешто. прецизно и прецизно, и многу се трудев за тоа. Секако, прашање е колку успеав да стигнам до прифатлив резултат.
Латинка Перовиќ истакнува дека низ разговори со колегата Миливој Бешлин, откако тој рекол дека имал искуство при користење на историјата, особено во 19.век а секако и во оној следниот. И сега кога е Србија на историска пресвртница и кога може да се лизне на тој пат, и да се најде на маргините, треба да се вид8и дали историјата била наука или државен сервис за политиката, кога таа има супериорност во објаснувањата што треба да се разберат.
И покрај годините вели дека чита колку што е можно повеќе и дека никогаш не одбива да напише предговор, поговор, рецензија на книга, бидејќи смета дека тоа е начин да се направи знаењето кое го поседува поединецот и кое го составил. во повеќе или помалку значајна книга достапна за јавноста, да се даде можност да постои избор и да се поттикне да размислува за тоа.
„Така ја гледам нашата работа, ја следам издавачката индустрија во Србија, но мислам дека е многу важно да се разбере времето во кое живееме и да се бара алтернатива. Не верувам дека некој од нас бил изненаден од војната во Украина, ние сме површни и мислевме дека преминот од периодот на државниот социјализам кој го покрива поимот тоталитаризам е многу едноставен, тоа не е така. и дека овие општества, ниту СССР ниту Чехословачка, особено Југославија во нејзината реалност не ја покажаа историјата.
Напротив, искуството покажа дека сè е многу покомплексно и дека мора да се вклучиме во нашата наука во истражување и проучување на претпоставките за откажување од тие предизвици или за одговори на нив“, заклучи Перовиќ.
(крај)