Симбол на веста за победата, за тоа дека нема да има веќе војна – тоа е фотографијана морнарот кој бакнува медицинска сестра на Тајмс сквер
Џорџ Мендоза, ветеран од Втората светска војна, кој долг време тврдепе и мораше да докажува дека е морнарот кој бакнува медицинска сестра од иконична фотографија. Неговата приказна е верификуван со развојот на технологија за препознавање лице,.Морнарот почина овој викенд на возраст од 95 години.
Мендоа живеел во помошен стан во Мидлтаун, Род Ајленд, и страдал од тешка конгестивна срцева слабост, изјави неговата ќерка Шарон Молер за NBC News. Тој во вторникот наполни 96, додаде таа.
Нема покористена фотографија во светот која ја симболизира надежта на човештвото дека нема да има повеќе војна, убивања, страдања, дека следуваат години на задоволства и убавина. Да, токму таква беше сликата на возбудениот американски морнар кој држеше медицинска сестра со бела униформа во прегратка и и даде (или украде?) многу долг бакнеж, додека ја откупи својата радост, додека илјадници шетачи на Тајмс сквер ја прославуваа долгоочекуваната победа над Јапонија.
Mендоза кон крајот на живтот беше амо пензиониран рибар, кој со години тврдеше дека токму тој бил морнарски бакнувач и дека фотографијата е направена на 14 август 1945 година од страна на Алфред Ајзенштадт и објавена во списанието Life како сцена од „Ви-Џи – денот на Тајмс сквер”. На тој ден Американците ги преплавија улиците за да го прослават предавањето на Јапонија на сојузниците и се објави крајот на војната.
Фотографијата стана една од најтрајните слики на 20 век. Но, кога беше објавено во Лајф немаше наслов ниту легенда со кој се потврдуваше идентитетите на двојката.
Во текот на децении, многу други морнари тврдеа дека биле таинствениот човек на фотографијата, вклучувајќи и еден ветеран од Тексас кој користел полициски форензички уметник во Хјустон за да побара потврда на идентитет во 2007 година.
Сепак, Мендоза не се повлече. Тој рече дека покрај сеќавањето на точниот момент на бакнежот, физичките показатели како што се големите раце на човекот и лузната на чело се доказ дека тоа бил сликаниот..
За да потврдат ориказната на Мендоза Лоренс Веррија и Џорџ Галдоризи, авторите на книгата „Морнарот бакнувач: Мистеријата зад фотографијата на денот кога заврши Втората светска војна” ја разгледаа технологијата за препознавање на лице, користена од експерти од колеџот за поморска војна и исто така спроведоа интервјуа за да помогне да се отфрлат лажните декларации.
Мендоза му кажал на Верија дека бил на одмор во Менхетен кога било објавено дека ошол крајот на војната, и тој бил толку возбуден во мигот па кога видел една млада медицинска сестра, просто се чувствувал принуден да ја бакне.
Ниту Мендоза, ниту медицинската сестра – чиј идентитет беше слично на неговиот непознат, но подоцна потврден се работи за Грета Цимер Фридман од Вирџинија – знаела во тоа време дека случајниот бакнеж бил заробен за потомство. Фридман умрела во 2016 година на возраст од 92 години.
Молер вели дека нејзиниот татко никогаш не се откажал од своето тврдење дека е тој на фотографијата и гордо живеел со наследството што живеело во толку многу реиздавања. „Тој беше многу горд на неговата „услуга“ во таа антивоена пропаганда”, рече Молер. „Секогаш, многу, многу години со радост се сеќаваше на тој миг“.
Неговата сопруга Рита Мендиоза рече дека неа никогаш не ја бакнал така како медицинската сестра од Тајмс сквер! Џорџ И Рита биле во брак 66 години а на сликата ги гледаме во нивниот дом на Роуд Ајленд. Изјавата ја дае своевремено за „Њујорк пост“.
Бакнатата медицинска сестра – Грета Цимр утрото на 14 август 1945 година, ги слушнала гласините што кружеле во Њујорк. Имено, дека Јапонија ги прифатила сојузничките услови за предавање. Втората светска војна што го раскинала семејството конечно беше завршена.
Оваа тогаш 21-годишна стоматолошка асистентка се надевалс дека извештаите за предавање на Јапонија, кои биле емитувани преку радио од Токио, навистина се вистинити. Шест години претходно, откако нацистите ја зазеле нејзината татковина – Австрија, родителите на Цимер ја испратиле неа и нејзините две сестри на безбедно во САД а третата во тогашната британска колонија Палестина. Родителите на Цимер требало потоа да тргнат по нив но таа оттогаш не ги видела. Цимер можеби имал сомневања за нивната крајна лоша судбина, но таа воопшто тоа не го мислела тој ден, во август 1945, дека нејзините родители умреле во холокаустот.
Кога пристигнала ручек, единствената гладност на Цимер била за вести за војната. Таа го соблече белото капаче, откривајќи ја плетенка на косата и излезе од стоматолошката канцеларија на Лексингтон авен, облечена во бела облека која личи на униформа на медицинската сестра. Цимер се придружи на десетици илјади други њујорчани кои се навлегуваа во Тајмс сквер, за да ги гледаат на насловните страници кои се движеа низ електронската вест на вести, завиткани околу надворешноста на кулата Њујорк тајмс.
Подоцна велела дека тој ден толпи луѓе се собрале на Тајмс сквер, уште пред зората, кога биле емитувани првите извештаи за можното предавање на Јапонија. „Токио објави дека јапонската влада го прифати ултиматумот со предавање на сојузниците”, ја прочитала пораката што се движеше по лентата за вести на Тајмс сквер. Градоначалникот на Њујорк, Фиорело Ла Гвардија, ги потврдил радио-вестите, барајќи градот да остане мирен до објавувањето на формалното прогласување, кое претседателот Хари Труман на крајот го проглаил вечерта, но оние на Тајмс сквер веќе одамна прославувале.
Сцената во Тајмс сквер беше како новогодишната ноќ, помислила Цимер, само подобра. Насмевките се совпаднале трепкачките светла од кино-салите и театрите, а автомобилите кои доаѓале од 42-та улица правеле дополнителна врева. Сообраќајот на Бродвеј бил сопрен. Морнарите ги имало во роеви и сите танцувале по улицата. „На Тајмс Сквер и во близина на барови бакнувањето стана популарно и јавно”, објави „Њујорк тајмс”. “Беше очигледно дека формалните воведи беа дефинитивно несуштински”. Додека Цимер поминува низ радосната толпа, морнар во бела шапка и сино-бела униформа одеднаш ја зграпчил, ја навали наназад и и дал долг бакнеж на усните. „Тоа не беше толку љубовен бакнеж. Тоа беше повеќе радосен чин “, изјави таа за еден од интервјуираните во Проектот „Историја на ветераните во 2005 година.” Дознав подоцна тој беше толку среќен што не мораше да се врати во Пацификот, каде што веќе беше завршена војната . Причината поради која го фатил некој облечен како медицинска сестра беше тоа што тој се чувствуваше толку многу благодарен на медицинските сестри, кои се грижеле за повредените”.
Тоа беа доживувања на многу жени во тој миг на тоа место. „Тие не бараат дозвола од девојкитее”, изјави една жена со извалкана кармин за „Њујорк тајмс”, „само земаат”. Сепак,на Цимер не и пречеа несаканите усни. „Тоа беше само славење. Тоа не беше романтичен настан “. Секако, не беше романтичен гест на морнарот Џорџ Мендона. Но овој морнар сепак се ожени со медицинска сестра со воено искуство – Рита Пери, која ја сретнал во едно кино на Тајмс сквер.
Двјцата – Мендоза и Цимер не беа свесни дека нивниот бакнеж е снимен за потомство од познатиот фотограф Алфред Ајзенштадт, кој потрошил четири снимки на таа фотографија. Фотографијата насловена како “Ден на VJ на Тајмс сквер”, во јавноста едноставно позната како „Бакнеж“ беше објавена во магазинот Life на 27 август и брзо стана една од најпрепознатливите слики од 20 век.
Ајзенштед никогаш не ги прашал двојката на фотографијата за нивните имиња, а нивните идентитети со децении останаа мистерија. Во 1956 година, Цимер се омаќила за д-р Миша Фридман, научен соработник на американската армија што го запознала додека работела во еден летен камп а до 1960-тите години таане ја видела иконичната слика. Еднаж, додека ја прелистувал книгата „Окото на Ајзенштедт” се препознава себеси во неа. „Тоа е токму мојата фигура и она што го носев, а мојата коса – посебно”, изјави таа за Проектот за историја на ветераните. „Реков:” Чекај малку … тоа сум јас! “”
Во 2012 година, книгата на Лоренс Веррија и Џорџ Галдориси, Морнарот бакнувач: Мистеријата зад фотографијата што заврши со Втората светска војна”, докажа дека Фридман и Мендона, тогаш само 93-годишен пензиониран рибар кој живее на Род Ајленд, навистина е двојката од познатата слика.
Цимер станала Фридман и добила уметничко образование од колеџот Хјуд во 1981 година. Покрај тоа што се стекнала со вештини за сликање и печатење на свила, жената во една од најзначајните фотографии на историјата станала квалификуван фотограф. Според весникот Њујорк Дејли Њуз, Фридман живеела во установа за асистирана нега две години пред нејзината смрт. Таа била погребана на Националното гробишта во Арлингтон, веднаш до нејзиниот покоен сопруг, кој починал во 1998 година.
.
