Во САД не е донесен закон за да се овозможи чипување на луѓе, што инаку предизвика негодување
На Фејсбук се споделува напис од 2016 година со неосновани тврдења дека во Соединетите Американски Држави е донесен закон кој овозможува чипирање на луѓе. Во реалноста, законот ниту предвидува „чипување“ на некого, ниту важи за општата популација.
На порталот за трансформација на свеста 18.12.2016. Во 2008 година беше објавена статија со наслов:
ВЕСТ: Долниот дом на американскиот парламент го одобри чипирањето луѓе!
Овој закон, доколку биде одобрен од Сенатот, треба да почне да се применува во следните неколку месеци …
Во написот се наведува дека во Соединетите држави во Претставничкиот дом е донесен закон под името Законот на Кевин и Аванте. Овој закон, според тврдењата во написот, овозможува чипување на луѓе. Во текстот се наведува и дека законот предлага да се микрочипираат сите оние лица кои боледуваат од деменција, Алцхајмерова болест или се на аутистичен спектар
Имено, Претставничкиот дом на САД донесе закон со кој федералната влада може силно да се вклучи во проектот за микрочипирање на сите лица со некаква попреченост. Законот можете да го погледнете ТУКА.
Овој закон попознат како закон Кевин и Аванте предлага сите луѓе и деца кои боледуваат од деменција, Алцхајмерова болест, аутизам и цела низа други болести да бидат микрочипирани за да може да се најдат такви луѓе доколку се изгубат??!
Во написот се тврди и дека законот нема строги ограничувања и дека ќе важи и за нови дијагнози, како „систематски отпор кон властите“.
Алармантно во врска со овој закон е што тој нема строги ограничувања, но доколку се потврди, Министерството за правда ќе добие право да ги чипира луѓето за кои ќе утврди дека се „болни“, и сите ментални болести и сите оние кои Владата смета дека ментално болни и нестабилни би можеле да бидат вклучени во болеста.за живеење во заедници. Покрај споменатите болести, тука се и сите ментални болести, кои секојдневно се на списокот. Има и такви кои патат од депресија, или нови дијагнози како „систематски отпор кон Владата“ (дијагноза наменета за сите оние кои не се согласуваат со Владата), што да се убие значи дека овој закон го отвора патот за микрочипирање на сите човештвото.
Се наведува и дека законот е донесен со молчење и дека претставниците кои гласале против истакнале дека тој нема ограничувања и дека наскоро може да се очекува населението во САД да се соочи со присилно микрочипирање.
Имено, давање на локалните власти и полицијата да одлучат кој мора да добие чип, а кој не е рецепт за глобална катастрофа. Она што малкумина застапници го забележуваат е дека овој предлог-закон е толку сложен што нема граници и дека наскоро ќе се соочиме со принудното микрочипирање на сите луѓе во Америка. Тие забележуваат и дека законот е донесен со медиумски молк со цел да се спречи отпорот на американскиот народ, кој во никој случај не се согласува да ја предаде својата слобода, која Американците веќе во голема мера ја изгубија по 11 септември.
Написот е објавен ден подоцна, на 19 декември 2016 година. година, објавена на порталот Мој, а потоа на 4 јуни 2020 година. на страницата на блогот Sada malo и во април 2021 година на страницата на Блокираниот блог и страницата ybermikan-sungazing. Објава од блогот Sada malo беше споделена на Фејсбук во февруари 2023 година.
Што беше изгласано од Претставничкиот дом на САД и кога?
Во анализата објавена на 17.12.2016 г. Во 2016 година, Сноупс ја потврди точноста на тврдењето дека резолуцијата на Домот (HR) 4919, попозната како закон на Кевин и Аванте, ќе дозволи микрочипирање на сите лица кои страдаат од деменција, Алцхајмерова болест или кои се на спектарот на аутизам.
Сноупс известува дека на 8 декември 2016 година, Претставничкиот дом на САД ја усвоил Резолуцијата 4919 на Домот (позната како предлог-законот на Кевин и Аванте) со која повторно се овластува Програмата за предупредување за исчезнатите Алцхајмерова болест.
Тоа е програма која до истекот на 2013 година обезбедуваше федерални грантови за локални агенции и организации со цел заштита и лоцирање исчезнати пациенти со Алцхајмерова болест и поврзана деменција (со дополнителна одредба која ги поддржува истите услуги за исчезнати пациенти со тешкотии во развојот , како што е аутизмот).
Снопс истакнува дека немало посебни контроверзии околу ова посвојување. Единственото нешто за што јавноста беше донекаде загрижена беше одобрувањето на уред за следење на пациентите кои се изложени на ризик да залутаат и да исчезнат поради болест. Оправданата загриженост се претвора во параноја, според Сноупс, а во овој случај тоа се случи поради ширење на дезинформации.
Факт е, пред се, дека законот не предвидува никакви микрочипови, туку уреди за мониторинг кои, како што е дефинирано со Предлог-законот, кој во времето на пишувањето на анализата Сноупс беше само усвоен во Претставничкиот дом, не се -инвазивни и непостојани. Цитирајќи го законот, Сноупс во една анализа пишува:
(…) иако формулацијата на HR 4919 може да покрене одредена легитимна дебата за загриженоста за приватноста, таа не предвидува „микрочипирање“ на никого – не на луѓе со Алцхајмерова болест, не на луѓе со аутизам, не на општата популација. Предлог-законот јасно го ограничува типот на уреди за следење на оние што се „неинвазивни и непостојани“:
„Најдоцна 120 дена по влегувањето во сила на овој закон, јавниот обвинител, во консултација со секретарот за здравство и хуманитарни услуги и водечките истражувачки, застапување, самозастапување и услужни организации, ќе воспостави стандарди и најдобри практики во однос на употреба на неинвазивна и непостојана технологија за следење, кога старателот или родителот, во консултација со давателот на здравствена заштита на поединецот, утврдиле дека неинвазивен и непостојан уред за следење е најмалку рестриктивната алтернатива за лоцирање поединци, како опишано во потточка (а)(2) од делот 240001 од Законот за контрола на насилниот криминал и спроведување на законот од 1994 година (42 U.S.C. 14181)“, како што е предвидено со овој закон.
Овие неинвазивни и непостојани уреди, значи, не значат „микрочипови“, туку уреди како што е обична нараквица, која, според Сноупс, била специфицирана во претходен закон што важел до 2013 година. Сноупс понатаму во анализата истакнува дека употребата на уреди за следење е целосно доброволна:
Конечно, Предлог-законот прецизира дека употребата на уреди за следење е строго доброволна и ѝ забранува на федералната влада да воспоставува бази на податоци кои собираат информации собрани од такви уреди.
Затоа, не е точно дека гореспоменатиот закон дозволува микрочипирање на сите лица кои страдаат од деменција, Алцхајмерова болест или од аутистичен спектар. Она што законот го предвидува е давање финансиска помош, односно грантови, на организации кои се занимаваат со прашања на лица кои боледуваат од Алцхајмерова болест, деменција или оние од аутистичниот спектар. Родителите и законските старатели можат, на целосно доброволна основа, да се пријават за програма што ќе им овозможи на нивните деца, односно штитеници, доколку ги исполнат условите, да станат корисници на уреди што ќе ги следат нивните движења за да избегнат исчезнувања со трагичен крај.
Да напоменеме дека, во согласност со законодавните процеси во САД, предлог-законот го усвојува Претставничкиот дом, што во овој случај се случи во 2016 година, а потоа се испраќа на усвојување во Сенатот. Во текот на овој процес можни се различни промени и дополнувања. Потоа се усвојува во идентична форма во двата дома и се испраќа на потпис до претседателот на државата. Во овој случај, законот беше усвоен во својата конечна форма дури во 2018 година, кога беше потпишан од тогашниот американски претседател Доналд Трамп. Законот на Кевин и Аванте е именуван по две момчиња од спектарот на аутизам кои починале откако исчезнале. Деветгодишниот Кевин Кертис Вилс залутал од дома, се лизнал во реката Ракун во Ајова и се удавил во 2008 година, а 14-годишниот Аванте Окендо залутал од своето училиште и се удавил во Ист Ривер во Њујорк во 2014 година.
Согласно наведените факти тој наведува дека овој закон „значи дека е отворен патот за микрочипирање на целото човештво“ и дека Министерството за правда ќе може да „чипира“ кого сака, врз основа на низа дијагнози, како „систематски отпор кон властите“, се неосновани и неточни. Покрај тоа што немаат основа во самиот закон, кој кажува нешто сосема спротивно, дополнително не постои дијагнозата „систематски отпор кон Владата“, што е видливо и со пребарување на таа фраза на англиски јазик.
Како заклучок, не е точна и тврдењето дека законот е донесен со медиумски молк, што го нагласува „конспиративниот“ тон на написите. Пребарувањето на Google за периодот од 2014 до 2018 година, кога законот конечно беше донесен и стапи на сила, покажува голем број извештаи за него.
Според тоа, тврдењето дека Претставничкиот дом на САД донел закон со кој се овластува федералната влада да биде силно вклучена во проектот за микрочипирање луѓе, првпат објавен на порталот Трансформација на свеста, го оценуваме како лажна вест, бидејќи предметниот закон прави не предвидува никакво „чипнување“.
За лажни вести го сметаме и тврдењето дека законот важи за сите луѓе за кои Владата смета дека се соодветни, вклучително и оние кои имаат дијагнози како „систематски отпор кон Владата“. Споменатата дијагноза не постои, додека законот не обврзува никого да учествува во оваа програма која функционира на доброволна основа.
Како лажна вест го оценуваме и тврдењето дека законот е донесен во медиумски молк, бидејќи има голем број соопштенија од периодот на започнување и последователно донесување на законот.
Дополнително, тврдењата ги оценуваме како теорија на заговор.
Сите последователни преноси на идентични тврдења ги оценуваме како пренос на лажни вести и теорија на заговор.
(raskrinkavanje.ba)
