Хрватскиот автор на играни филмови оценува дека политичката оценка сметала дека отворањето на вистината за овој логор е ризикот од кршење на братството и единството
Режисерот Лордан Зафрановиќ изјави дека случајот Јасеновац е табу тема во комунизмот поради ризикот од кршење на братството и единството, додавајќи дека тој сè уште продолжува.
„Поминаа 80 години, можеби повеќе. Оставено е недопрено поради односите меѓу тие републики, а особено во комунистичката ера, тоа беше табу тема затоа што испрашувањето на еден од тие народи значеше кршење на братството и единството. И тоа продолжи, таму секогаш се причини што го кријат тоа, а од друга страна, таа братска пропаганда работи за да се погрижи истото да се повтори.
Во 1990-тите, речиси на ист начин, речиси според истото сценарио, така што ова е моето соочување со нив, доста жестоко, но тоа не е само филм, не е историски филм, тој филм комуницира. со времето денес, какво е тоа зло денес, од каде доаѓа и какви се опасностите од него сега“, изјави Зафрановиќ за РТС, чиј филмско-телевизиски проект „Децата на Козара“ завршува.
Зборувајќи за тоа што е потребно за да се направи добар филм, познатиот режисер изјави дека добриот филм е „одговорност кон гледачот“.
„Значи, мора да го знаете тоа, мора да бидете авторитет за тоа. Екипата е една огромна маса на луѓе што треба да ја водите, треба да бидете авторитет, да знаете камери подобро од снимателите, мора да знаеш историја подобро од костимографија, сценографија, само треба да знаеш се за да можеш да се снајдеш и да бидеш прв и дека нема дискусија тоа значи дека мора постојано да учиш и постојано да можеш да се занимаваш со тоа што правиш“, рече Зафрановиќ.
Додаде дека филмот е негов живот и дека почнал да се занимава со филм „многу рано“.
„Филмот влезе во мојата глава во секоја моја пора, во секоја вена, така што всушност го живеам филмот, така што овој филм е нешто што е посилно од животот“, рече режисерот.
На режисерот Лордан Зафрановиќ му беше врачена наградата за животно дело на отворањето на 71. Белградски фестивал за документарен и краток филм, кој им го посвети на сите свои „живи и мртви“ филмски соработници.
„Филмот е колективна уметност, без нив немаше да има филм. Имав можност да работам со ентузијасти, со нивната енергија, волја да им пркосам и да удрам силно во очите на сите оние кои не измачуваат и не доведоа до некоја одвратност , злобно им ја посветувам наградата“, рече Зафрановиќ.
Тој изјави дека „историјата на филмот е историја на нашето постоење“.
„Поминавме низ ужасен период, а филмот регистрира и втисна енергија која ќе остане со генерации зад нас. Затоа што филмот останува. Затоа нашата одговорност е исклучително важна, да ја кажеме вистината“, рече Зафрановиќ.
