Хаџи Арсов во Втората светска војна учествувал во борбените операции во Далмација и Босна на страна на партизаните и заради неговата храброст, како прв воен пилот добил неколку медали. Наскоро тој бил демобилизиран, по што се вратил во својот роден Штип.
Киро Хаџи Арсов, кој го помина својот пензиски живот во својот роден Штип,, од каде што беше I Михајлов, понекогаш ќе проговореше нешто мисијата, но тој никогаш јавно не ги откри деталите.
– Добивме многу важна задача која требаше да се спроведе во најстрога доверливост. Ни беше кажано дека ќе летаме со некои многу важни луѓе од Кралството Југославија, и со многу вреден товар. Вториот транспорт до Обединетото Кралство беше организиран во Бари – пред неколку години, Киро Хаџи Арсов, сеќавајќи се на неговите тајни летови, го кажа ова во една радио-емисија во Радио Штип пред неколку години.
Во 1935 година, тие биле едни од најдобрите пилоти во Кралството Југославија, а исто така биле познати како доверливи луѓе, создадени само за тајни мисии. Впрочем, Хаџи Арсов во Втората светска војна учествувал во борбените операции во Далмација и Босна на страна на партизаните и заради неговата храброст, како прв воен пилот добил неколку медали. Наскоро тој бил демобилизиран, по што се вратил во својот роден Штип.
Пет години подоцна, во првите години на независноста на Македонија, веќе стари и сериозно болен, Хаџи Арсов умира во Скопје и во гробот ги носи деталите од нивната тајна мисија за која во поранешнта Југославија малку се говореше или се изнесуваа невистини од втора или трета рака..
За да ја завршат приказната од белградски „Телеграф“ заминале во Институтот за национална историја во Скопје. Таму ги разгледале сите материјали на тогашната тајна служба од 1939 до 1942 година, но во тие документи немало ништо за богатството на Караѓорѓевиќи.
Истиот случај бил и во Државниот архив на Македонија. Сепак, случајно, имале средба со Виолета Биневска Сантевска, советник, историчар-архивар во оваа институција, чиј татко Кирил Бинмевски или Кирил Биневиќ, како што бил воден во воена евиденција во стара Југославија, бил еден од војниците во првите денови на окупацијата на Југославија задолжен за заштита на летот, или бегство на кралот и неговото семејство од земјата.
Сантовска вели дека нејзиниот татко често зборувал за инцидентот по 6 април 1941 година и влегувањето на Германците во Југославија и распаѓањето на поранешната југословенска армија, кога нејзиниот татко држел позиции во заливот Бока Котороска Таму, една голема топовска единица била стационирана на две позиции, на која командувале генералите Живадиновиќ и Сретениновиќ.
– Еден ден наутро сите мораа да бидат во позиција, во режим на подготвеност. Генералот рече: „Најголемата претпазливост. Летот ќе се изведе, тоа е објавено, и ќе пукате само кога ќе го кажам тоа. ” Прво, според неговата наредба, пет-шест плотуни беа со „ќорфишеци“. Татко ми ми кажа дека откако се извршени пукањата еден Македонец, кој ги полнел топовите, од силната детонација, крвта излегла од ушите. Татко ми беше на „висиномерот” . – Тоа беше неговата задача во армијата. Првиот летови минаа без истрели – генералот не нареди да се пука. По неколку часа, друг авион помина. Во тоа време, генералот не издаде наредба за пукање, а во меѓувреме повторно пукаше во воздух, во празно. Беше чудно за војниците, но тие мораа да ја исполнат задачата, која се состоела во фолирање. – На крајот, друг авион помина. Кога излегол од видокругот, војниците отвориле оган од пет до шест пушки во воздух. Потоа, генералот ги собрла војниците и со гордост им рече: „Мои војници, ние само му помагавме на кралот и на неговото семејство, а сега неговото богатство да избега од авионите од Југославија“.
(продолжува)
