Вистината за тоа што стана со ограбеното злато никогаш не се знае, особено нејзиниот крај. Виолета Сантовска вели дека татко и целосно никогаш не и се доверил за сие детали. Значи постојат само коцкички ама целата приказна се уш е завиткана во таинственост.
Некои од војниците кои без да знаат дека биле дел од режирани настани, кога дознале од пилотите за вистината скокна во гнев и почнале да го дава генералт, бидејќи пред претходно тој ги искинал еполетите и ги фрлил на земја, и сам се разоружал за да им признае дека кралот побегнал од земјата со богатството.
– Војниците се фрли во него, лути, дека тие не кажа кого заштитуваат, или како е дозволено кралско, значи југословенска богатство да се најде надвор од земјата. Генералот одговорил дека тој морал да ја исполни наредбата „одозгора” затоа што дал заклетва. Сепак, војници, меѓу кои беше и татко ми, повторно го нападнале. Командата веќе не постоела, војската била во распаѓање, бомбардирани биле градови, и војската не реагирала. Врвот на земјата сепак, некако успеал да се отцепи од војниците, и отипол по својот пат, а војниците во групи пеш се упатиле кон Сараево.
– Од селаните добиле цивилна облека но сепак биле заробени и со товарни вагони пренесени во Сараево, каде бил собирен центар за екс-југословенската војска. Потоа истите војници со вагони се транспортирани во германскиот град Есен, каде завршил и татко ми – раскажува Виолета пренесувајќи ја приказната за нејзиниот татко Кирил Биневски.
Вистината за тоа што стана со ограбеното злато никогаш не се знае, особено нејзиниот крај. Виолета Сантовска вели дека татко и целосно никогаш не и се доверил за сие детали. Значи постојат само коцкички ама целата приказна се уш е завиткана во таинственост.
Што велат некои официјални сознанија? Гледајќи ја опасноста по земјата, кнезот Павле одлучил поголем дел од богатството да го префрли во Британија во мај 1939 година. Со разурнувачот „Белград“ во Англиската банка однел 980 сандаци во кои се наоѓале 3.379 златни цигли. Во оваа банка веќе имало претходно 225 златни цигли од порано. Вкупшно се работело за 44.587 килограми чисто злато. На почетокот на Втората светска војна (1 септември 1939 година). Донесена е одлука тоа злато итно да се префрли, со голем ризик во Њујорк. Речиси три четвртини заминале преку Океанот а една четвртина сепак останала во Лондон..
Имало уште неколку испораки на злато – во Швајцарија прку Атина и слично. Во Југославија иостанале 10,7 тони златѕо. Дел бил по наредба на хрватскиот министер Шутеј во Мостар и тоа првите денови од војната го грабнале устешите. Вториот дел бил однесне во пештерата Требјеса. На 14 април златото е префрленонадвор од земјата а на 15 април 1941 година започнуваат да бегаат од земјата семејствата на пучистите, потоа самите пучисти (владата на Симовиќ). Користен е транспортен авион „Савоја маркет 39“ и сите патници се однесени во Атина. Оттаму се одело за Каиро а таму избила и „аферата Каиро“, кога побеганатата свита се искарала околу златото.
(крај)
