Книги за Меги: Онака како што нејзиниот Александар Илиќ во својата книга ги брои сендвичите и кифлите кои и ги купил, исто така Весиќ и ги брои херниите и абортусите
ЛАНА БУЊЕВАЦ
Во Загреб минатата недела промоција на книгата „Меги: Како што беше еднаш” на белградски новинар Душан Весиќ, исто така автор на документарниот филм за ЕКВ од 2008 година. Во еден момент тој го постави прашањето – кој ја познаваше Маги во реалноста нека ја крене раката, но никој не ја крена раката. Заклучокот беше дека, добро, дури и Мегините пријатели не се заинтересирани за нејзината книга, но бев многу значајно тоа – како и авторот – дека во цел град нема таков кој ја познавал Меги или пак организаторите не се растрчале низ Загреб. Навистина, тука беше и Кизо, но тој едноставно само свиреше.
Досега, заа Маргарита Стефановиќ објавени се три книги: веднаш по смртта излезе книшка со нејзини интервјуа и објавени ин мемориами; пред десет години дојде на контроверзната книга „Врати наназад“ на Александар Илиќ, со која, оние кои ја поозвааат Мењги тврдат дека авторот ја извалкал. Тоа кн ига токму затоа ја инспирираше нејзината најдобра пријателка од детството – Лидија Николиќ да се согласи со нејзината книга на спомени со наслов „Увид: о сеќавања“.
Книгата на Весиќ е четврта во оваа серија, која не се бави само со музиката, туку содржи и приказна за подемот и падот на средната класа во Белград. Автор обрнал големо внимание на односот меѓу Маргита и нејзината мајка еса, каде тврди дека нејзината трагедија е вкоренета во семејството – класично југословенско патријархално семејство од средната класа од она време, односно татко, кој „работел, многу се дружел, пиел, имал љубовница и посебен кревет” и премногу грижлива мајка – домаќинка која го растела детето. Овој дел од книгата е во ред, како и описите на литературната кариера на Меги од страна на Жељко Миловиќ, што е поврзано со Друштвото на писателите Арс Антибари од Бар.
Но, она што го имам како голем проблем – не само касј Весиќ – е како Маргита е претставена како жена и музичарка. Дозволете ми да објаснам: Мислам дека сум голем фан на ЕКВ, голтам и следам сè што е за нив напишано и објавено, па јас бев навистина фасцинирина, како никогаш, од ниту еден автор, не дознав кои се жените со спиеле Милан Младеновиќ и Бојан Печар и колку пати, додека за врскте на Маргарита се знае апсолутно се: кога со кого била, кога раскинала, дали повторно се споила од поранешните…Весиќ пишува дека мудреците биле промискуитетни, но тоа не е сите – по претходната книга на Лидија Николиќ која го објави нејзиниот болнички картонасо дијагноза дека има ХИВ, Весиќ оди еден чекор понатаму. Онака како што Александар Илиќ, во својата книга ги брои кифлите и ендвичите што и ги купил, Весиќ ги брои херниите и абортусите.
Тој пишува дека таа во еден миг се здебелила 30 килограми, тоа дека била навистина дебела и дека не водела многу грижа за хигиената. Оттаму нејзиниот учител по пијано и ставал кришум сапун во торбата..Без намера да одам во некаков феминистичкиот дискурс, но никогаш во ниту една книга или статија за ЕКВ не сум прочитал колку пати неделно се капеле Милан и Бојан, дали добиле кила и дали тие можеле да си дозвоилат да се безгрижни за време на сексот, а во случај на мртвите Маргита без било каква ограда се оди во најинтимните детали.
А за толкувањето на песните преку визирот на наркотиците, потпишани од некоја Јелена Марковиќ, јас едноставно немам зборови. Вели така Јелена: „Незамисливо е да се осврнеш на ‘Тоа сум јас ‘, а идејата за поединец во неа, да нне се вкрстува со просторот и културата на дрогата (…). Во текстотна пшесната стои ‘јас сум влажна за вас, влажни од простување’ и тоа е поврзано со состојбата на пот, хероинска криза и болест, или она „таа секогаш го знае обликот на моите раце, обликот на моите прашања“ се формира слика која потсетува на начинот на кој супстанцијата минува низ рацете после консумирањето на дрогата. Се констатира дека кога луѓето ќе слушнат песни на ЕКВ прв на она што тие помислат се игли, шприцови и хероин.
