Штајнбек пишуваше и раскази: приказна за готвачот и мачката, беше на ниво на „Плодовите на гневот“
ЏЕЈСИ ФОРТИН
Џон Штајнбек е најпознат како автор на американски класици како „Плодовите на гневот“ и „Источно од рајот“, но еден од неговите раскази што неодамна за прв пат е објавен на англиски јазик не кажува ништо ново, но е жанровска новина. Штајнбек напиша смешна приказна за тоа како на готвач му помага мачката.
Во средината на 20 век Штајнбек напиша 17 раскази за францускиот весник Ле Фигаро. Тој ги пишувал на англиски јазик и тие потоа беа преведувани на француски јазик. Еден од нив, делото наречено „Пријателски болви“, може да се најде во новиот број на „Strand“, литературно списанаи е што излегува квартално.
Списанието претходно го објави претходно неоткриениот труд на Ернест Хемингвеј и друг на Рејмонд Чендлер, а во 2014 година може да се прочита и втор до тогаш неотриен расказ на Штајнбек, напишан за патриотско радио шоу за време на Втората светска војна, прочитан во живо, во 1943 година од Орсон Велс. Главниот и одговорен уредник на „Стенд“, Ендру Ф. Гали, ангажирал истражувач за да ја пребарува ретката колекција на ракописи во Центарот „Хари Рансом“ на Универзитетот во Тексас.
„Го прочитав ова и помислив: ’О Боже мој“, вели Гали за приказната на Штајнбек. „Имаше нешто универзално во врска со мачките, семејните конфликти и тензии“.
Фиктивен ресторан наречен „Пријателски болви“ се наоѓа на брегот на Сена. Раководена е од готвач, г-дин Амит, кој е потресен од една Mмишленова ѕвезда и се подготвува да земе друга. „Тој е многу, многу срамежлив човек“, објаснува Гали. „Тој се потпира на неговата мачка, која ја пробува прва храната и ако ја кимна главата, велејќи му дали храната е добра. Мачката е неверојатна и неговото име е Аполо “.
На денот кога треба да пристигне комисијата за доделување на Мшленовата ѕвезда, се случуваат многу проблеми и г-дин Амит на крајот стапнува на опашката на Аполо. Мачката заминува бесна, и без неа, оброкот што го подготви Амит било катастрофално. Потоа, има пресврт во заплетот: Амит добива втора шанса и тој ја открива тајната состојка.
„Пријателските болви“ може да изгледаат несериозно од пенкалото на писателот познат како хроничар на страдањето. Сепак, Штајнбек беше многу важен за комедијата како жанр, вели Сузан Шилинглоу, поранешен директор на Центарот Мартин Штајнбек за Хисли Кокс на Универзитетот во Сан Хозе, Калифорнија. „Му се допадна да извртува забавни приказни и имаше одлично чувство за хумор“, вели Сузан. „Луѓето можеби мислат дека оваа приказна не е карактеристична за него, но на некој начин е“.
Романите на Штајнбек во 1930-тите години како „За глувците и луѓето“ и „Плодовите на гневот“ што се закитија со Пулицер зборуваа за луѓе кои се бореа да преживеат за време на Големата депресија. Четириесеттите години беа период на транзиција и Штајнбек напиша патописи, имаше потоа извештаи од војната и заврши некои претходно започнати романи.
Тој последен пат се оженил во 1950 година, во 1952 година го Реализирал „Источно од рајот“ и честопати тргнувал на патувања со сопругата Елеин. И покрај неговиот немирен дух и живот, неговата љубов кон Париз беше очигледна, според д-р Сузан Шилинглоу.
Тој сигурно бил среќен кога пишувал за Ле Фигаро во 1954 година, додава таа. Во првата приказна што ја напиша за еден француски весник, тој рече дека сметал дека е претенциозно за него, странецот, да пишува за Париз, но се премислил откако сфатил дека може да претстави поинаква перспектива како аутсајдер.
„Неупатените очи гледаат работи што експертите не ги забележуваат“, напиша тој за Ле Фигаро. „Мојот поглед на Париз е сосема наивен – но јас уживам во тоа“.
