ЈЕЛЕНА ЗОРИЌ
Додека министерот за внатрешни работи изјавува дека организираниот криминал е искоренет во Србија, според Глобалниот индекс на организиран криминал, Србија е на третото место во Европа. Така е во земја во која јавна тајна е дека најопасните криминалци со години се недопирливи, бидејќи се директно поврзани со законодавната и извршната власт
По многубројните талкања, стотици српски криминалци, очигледно, го нашле „мирот во својот дом“. По долго патување, тие се вратија дома, односно под нивните закрилни организации: Безбедносно-информативната агенција, тајната воена служба и полицијата.
Само во овој контекст можеше да се сфати изјавата на министерката за полиција Братислава Гашиќ, која на последниот ден од 2023 г. рече дека во Србија нема посериозни организирани криминални групи.
„Во Србија нема посериозни организирани криминални групи. „Да, криминалот постои и секогаш ќе постои, но полицијата активно работи на негово намалување и отстранување од улиците… Белград има десет ноќи без криминални активности, ниту еден автомобил не е украден“, рече Гашиќ.
И додека колите се уредно паркирани, се внесува и се носи „роба“ (кокаин, марихуана, хероин…). Очигледно, картелите функционираат непречено, особено кога министерот за полиција, жив и трезен, ќе изјави дека го уништил организираниот криминал, што се’ уште никој не успеал да го направи, а тоа во година кога Србија е на третото место во Европа според Глобален индекс на организиран криминал, од 193 земји во светот таа заврши на 40-то место.
Јавна тајна е дека најопасните криминалци со години се недопирливи бидејќи се директно поврзани со законодавната и извршната власт. Со години тероризираа кого сакаа. Со години останаа неказнети, дури и кога среде бел ден убија човек среде трамвајските шини во центарот на Белград. И додека на граѓаните им се претставуваше „одлична“ полициска статистика, додека официјалните лица ни кажуваа дека стапката на убиства и општиот криминал е намалена, во куќата на ужасите во Ритопек луѓето се колеа како на лента. И сè, толку долго, функционираше совршено и за криминалците и за шефовите на безбедносните служби; некои работеа според системот „нема тело, нема криминал“, а политичарите не ги вклучија исчезнатите лица во статистиката.
Крвниот меур пукна дури кога меѓународните полициски служби открија телефонска кореспонденција со монструозни фотографии од злосторства разменети меѓу клановите.
Се чини дека Братислав Гашиќ е вистински пример за министер за полиција „претходно познат на полицијата“. Има инспектори кои во 2019 г откриена „Јовањица“, според обвинението – најголемата фабрика за сканк во Европа, сведочеше дека намерата им била токму да го уапсат Гашиќ, кој тогаш бил директор на БИА и дека поради неговите бројни контакти со првообвинетиот во тој случај, Предраг Колувија.
Потсетуваме, покрај директорот на БИА, сопственикот на Јованица редовно бил во контакт и со директорот на Воено-разузнавачката служба Зоран Стојковиќ. И додека, според обвинението, цветале тони сканк, нарко имотот го штителе обвинетите членови на „Заштитниот прстен на Колувија“ членови на БИА, ВОА и МУП.
Се чини дека на министерот не му пречи тоа што поглаварот на кавачкиот клан Радоје Звицер, поглаварот на семејството Врачар Никола Јони Вушовиќ се уште се на слобода, како што озлогласениот Лука Бојовиќ и бројни други се шетаат наоколу. Низ Србија како слободни граѓани.
На Гашиќ не му пречи и тоа што луѓе блиски до него, како што се косовските кумови Звонко Веселиновиќ и Милан Радоичиќ, се ставени на „црната листа“ на Министерството за финансии на САД поради нивната поврзаност со транснационалниот организиран криминал.
На црната листа се и претходникот на Гашиќ на чело на МУП и неговиот наследник во седиштето на БИА, Александар Вулин, бидејќи, како што се наведува во образложението, тој е „вмешан во транснационален организиран криминал, нелегални операции со наркотици и злоупотреба на јавна функција“.
Гашиќ стана познат и како прогонител на полицајци и бранител на криминалци. Откако е на чело на безбедносните служби, уапсени се неколку полицајци кои се борат против криминалот, како што се: полицајката од Ваљево, Катарина Петровиќ, која на јавноста и откри дека кумот на претседателот на државата бил издрогиран кога направил метеж, инспекторите за борба против дрога Миле Исаков и Марко Вешовиќ, додека нивните колеги Слободан Миленковиќ и Душан Митиќ се процесуираат и им се подготвуваат ликвидации.
Покрај тоа што на полицискиот министер му пречат полицајците, му пречат и студентите. И тие што протестираа поради сомневање за организирана кражба на последните белградски и републички избори. Така, во пресрет на Новата година, ќелиите на Окружниот затвор наместо со криминалци ги наполни најмногу со студенти.
Се поставува прашањето, ако српските служби се занимавале со организиран криминал, зошто да не го укинеме Обвинителството за организиран криминал, туку на обвинителите да им плаќаме по 400.000 динари месечно, со сите привилегии, како личен возач и бенефициран стаж.
На крајот, дали Братислав Гашиќ, со изјавата дека во Србија нема посериозни организирани криминални групи, всушност жали за еднопартискиот систем? Имено, во комунизмот се зборуваше дека нема организиран криминал. А, затворите беа полни пред се со политички противници и неистомисленици, наместо со платени убијци и дилери на дрога – да ги имаше тогаш. А кога пропадна комунизмот, во раните деведесетти, беше откриено дека сите криминалци, почнувајќи од Аркан, всушност, имале значки на Државната безбедност. Значи, мангупа постоела отсекогаш, но во „нивните“ редови.
