Државата само сакаше да се докаже како е моќна, силна, решителна и ефикасна. Но, наскоро стана јасно дека таа е немоќна, слаба, некомпетентна, неефикасна, неспособна. Не само затоа што толку време се трошеше додека осомничениот го мачеше детето. И не само затоа што Моника на крајот случајно ја пронајдоа некои граѓани, а не војската и полицијата. Но, прво, затоа што девојчето на крајот било пронајдено во родното место на мајката на измачувачот
ДУБРАВКА СТОЈАНОВИЌ
Случајот со Моника Каримановиќ е случај Србија. Трагедијата на киднапираната девојка ја разобличи Србија за само неколку дена. Можевме да видиме како функционираат државните институции, што прават медиумите во сето ова, каква е реакцијата на општеството. Сликата не е само поразителна. Таа е застрашувачка..
Случајот со Моника Каримовиќ е случај за државните органи во Србија. Потеарата траеше цели девет дена. Покрај полицијата, се вклучи и војската. „Силите“ се акумулираа од ден на ден. Државата само сакаше да се докаже како е моќна, силна, решителна и ефикасна. Но, наскоро стана јасно дека таа е немоќна, слаба, некомпетентна, неефикасна, неспособна. Не само затоа што толку време се трошеше додека осомничениот го мачеше детето. И не само затоа што Моника на крајот случајно ја пронајдоа некои граѓани, а не војската и полицијата. Но, прво, затоа што девојчето на крајот било пронајдено во родното место на мајката на измачувачот. Значи, и покрај тоа што извештаите од психијатриите од претходните испитувања на Нинослав Јовановиќ излегоа во јавноста од првиот ден, не се случи на здружените сили на сите државни органи да го бараат во родното место на неговата мајка! Па, секој просечен гледач на злосторства на каналите на Фокс ќе се сетел на тоа! Затоа целата потера се чинеше како масивен струг, без план и цел. Случајот Србија.
Случајот со Моника Каримановиќ е случај за српските медиуми. Не само што никој не се придржуваше кон новинарскиот кодекс и минималната почит кон жртвата, туку и воздржаноста од сензационализмот препорачана во слични кризи кога постои закана за човечките животи. Особено кога животот на детето е во опасност. Иако се знае дека киднаперите ги следат медиумите и така го знаат напредокот на истрагата и каде се води потерата, медиумите вредно се тркаа за детално да ги пријавуваат негативците, проширувајќи ја агонијата на жртвата. Агонијата на дете. Дури и наводно сериозните медиуми не беа подготвени да ја пропуштат можноста малку да го зголемат својот тираж за да помогнат во истрагата и да го избегнат криминалецот. Земја на чуда, земја на афери и големи страсти уште еднаш клекна пред сопствената слатко-воајеристичка потреба за возбуда. Со жртвување на жртвата.
Случајот со Моника Каримановиќ е случај за невладиниот сектор во Србија. Бидејќи невладиниот сектор молчеше. Како и обично. Каде беа невладините организации специјализирани за човекови права, особено во кривични санкции? Главниот говорник што повторно го толкуваше случајот беше Игор Јуриќ. Го разбирам ужасот што го поминал овој човек, но во општество кое треба да се бори за негово законско присвојување и свесност за владеењето на правото, граѓанинот, дури и ако е татко на трагична жртва, не смее да биде единствениот толкувач на ваквите ситуации. Овие се многу важни правни и социјални прашања од вредност што се покренати во пресрет на неодамнешните измени во Кривичниот законик и воведувањето на доживотен затвор. Ова се можности што невладиниот сектор специјализиран во овие теми треба да ги искористи за толкување, објаснување, обука на општеството за исполнување на законските стандарди, за да нè научи дека суштината на кривичните санкции не е одмазда. Невладиниот сектор кој треба да се справи со овие прашања уште еднаш докажа дека не постои како коректив на општеството и на државата, дека не служи за своја цел, дека не го прави минимум своето работење за заштита на граѓаните и жртвите кога системот не успее. Ништо. Молк.
Ова го прави овој случај застрашувачки. Можевме додека агонијата траеше да се соочиме со пропаѓање на државата и општеството. Дозволете ни јасно да ја видиме и почувствуваме нивната целосна неможност, затоа што нема ништо и никој вистински да ја заштити индивидуата. Останува единствената надеж е среќната случајност. И тоа е мизерно општество, чија надеж се сведува на.
