АНТЕ ТОМИЌ
Смешна е околноста што новиот градоначалник на Загреб, Томислав Томашевиќ, има многу подобри препораки за десничарски лидер отколку Мирослав Шкоро. Но, синот на бранител, десничар и праваш, тврдоглаво отиде на своја страна, игнорирајќи ги очекувањата. Несомнено, тој ќе го поразеше некогаш непобедливиот Милан Бандиќ, а откако тој почина, неговата конкуренција беше скоро комична
Ви завидувам на Можеме! Ова ми го рече минатото лето една белградска пријателка и јас внимателно кренав раменици затоа што знам дека нема среќни политички љубови. Ако се заљубите во партија или политичар, постои голема шанса да завршите горчлив и лут, со скршено срце. Мора да бидеш разумен, циничен, си реков, затоа што ретко кој е толку невин и чист. Кенеди веројатно немаше да биде избран без помошта на гангстерот Сем Џанкана. Големата советска револуција немаше да се случи ако Ленин не беше прифатен од германската тајна служба.
Сепак, на крајот на секоја претпазливост, ќе ви признаам немирно и ми се допадна алијансата на левичарските хрватски партии собрани околу Ние можеме! Да не се урочам се заљубив. Овие луѓе ги исполнија моите своите гради со занес што не го чувствувавм долго време. Доаѓајќи од активистичката сцена, сосема поразлична од опортунистите од младите кај другите политичките партии, кои почнуваат да носат костум и вратоврска на седумнаесет години, а нивната прва одговорна должност е да му држат чадори на саканиот претседател, овие млади момчиња и жени седеле на асфалт со години. против смрдливците и нивните багери, бранеле сиромашни, застанале со сето срце за правата на малцинствата, и сето тоа за некои скромни, ситни пари, па дури и бесплатно.
Томислав Томашевиќ, панк, велосипедист и сноубордер, дипломиранл политички науки во Загреб и бил на постдипломски студии на Универзитетот во Кембриџ, кој живее со својата сопруга и мешано куче на четириесет квадратни метри во Нов Загреб, едноставно зрачеше со цврстина и искреност од почетокот. Смешна околност е што тој има семејно потекло што е беспрекорно Хрват. Син на воен ветеран, десничар и праваш, со неговиот чичко, свештеник, истакнат член на бискупската конференција на Босна и Херцеговина, Томашевиќ тврдоглаво застана на своја страна, игнорирајќи ги очекувањата. Исто како и Бојан Главашевиќ, неговиот соработник од Парламентот, чиј татко беше легендарен новинар од Вуковар, погубен во Овчара.
И Главашевиќ и Томашевиќ, всушност, имаат многу подобри препораки за десничарските лидери отколку Мирослав Шкора, кој ја помина војната во Америка, не одвојувајќи се од неговата сопруга, која во својата младост покажа нежна наклонетост кон Равногорското движење. И на Главашевиќ и на Томашевиќ гласачите ќе им веруваат дека се Хрвати отколку мнозинство, можеби девет десетини од членовите на Движењето Татковина. Наместо нашите добро познати националистички проливи, омраза кон сите други и жалејќи што никој не нè сака, двајцата избраа мирна, разумна, биолошки одржлива политика, подготвеност да ја споделат својата земја со Србите, хомосексуалците и муслиманите., И со Евреите, и со ластовиците и со велебитските дегении, што е цивилизациско достигнување што мора да го обожувате, а фактот дека се повеќе хрватски граѓани гласаат за нив секој ден е еднакво на чудо од биографиите на светците
Откако тие влегоа во Собранието минатото лето, пратениците на Можеме и Новата левица стабилно растеше како нова политичка сила со остроумни и дрски појави. Месеци пред локалните избори, Томашевиќ беше прв како потенцијален градоначалник на Загреб. Несомнено, тој ќе го поразеше некогаш непобедливиот Милан Бандиќ ако овој не умреше итромански, а по смртта на Бандиќ, неговата конкуренција беше скоро комична. ХДЗ, на пример, одбра еден долгоног од Економскиот факултет, кои се пофалија дека, кога ќе биде избрани, ќе изгради фабрика за вакцини за корона во Загреб. Граѓаните, разбирливо, паднаа од столиците од смеа. Кога станаа на нозе, хадезелистот веќе исчезна. Денес само неколкумина се сеќаваат на неговото име.
Имаше и член на СДП, но само затоа што беше време да биде присутен член на СДП, неупотреблив како пилешко крило, неволен заменик Бандиќ и Мирослав Шкоро, кој, интересно, не покажа амбиција да управува со нашиот главен град за време на животот на Бандиќ. Сите ги згази нова политичка ѕвезда како плиток поток, за да ја искористат поетската слика на спортските новинари. Од првиот следен, Шкора, Томашевиќ доби повеќе од сто илјади гласови, но тој не зеде повеќе од педесет проценти и требаше да оди во вториот круг на избори.
Кога тој има 45,15 проценти поддршка од граѓаните, што ќе стори оној што освоил занемарливи 12,16 проценти? Доколку биде разумен, тој ќе го истрча вториот круг полека, рекреативно, ќе го задржи резултатот, нема да се замори од трката што несомнено ја загуби. За жал, Мирослав Шкоро не беше толку разумен. И тој и неговите соработници од Движењето Татковина, како и десетици нивни претежно анонимни обожаватели на порталите и социјалните мрежи, работеа ужасно напорно за да стигнат до недостижното, срдечно да викаат, лаеше пискливо и силно како чивава кон доберман.
Прво, секако, тие сакаа да се тркалаат во калта, како десничари, секогаш и секаде, во Хрватска, во Србија, во Америка и во Англија, десничарите најмногу сакаат да се тркалаат во калта. Тие го предизвикаа Томашевиќ на дискусии за четници и усташи, за партизански песни и за плоштадот Маршал Тито и тврдеа, Господ знае зошто, дека тие многу повеќе ја сакаат нашата хрватска татковина и нашиот бел град во Загреб. Томашевиќ, сепак, во голема мера го игнорираше ова. Ова беше проследено со ретко видена клеветничка кампања на левичарски активисти кои украдоа некои страшни пари, сите од меѓународни извори. Наводно откриле дека Можеме! скандалозно ја ограбија Европската унија, за разлика од нашите патриоти, вистински Хрвати, кои ограбуваат само од најродените, браќата и сонародниците. Мирослав Шкоро на крајот ги сврти четириесет квадратните метри на Томашевиќ во Нови Загреб со праведен гнев, иако водачот на Движењето Татковина живее сам во станбен дел од градот, во зграда за која некој што не е запознаен веројатно би помислил дека е трговски центар или спортска сала.
Сето тоа конечно заврши во неделата навечер со триумф … ајде, погодете од кого?
Шкоро и неговите зеваа во губитнички шок и неверување во нешто што сите го знаеја пред четиринаесет дена. Па, кажртр ми, кој би сакал некој што толку споро заклучува да му биде градоначалник?
Премиерот Андреј Пленковиќ по изборите изјави дека е исклучително задоволен од успехот на Хрватскиот демократски сојуз, но е лут што медиумите премногу силно удираат по неговите надежи и ги пофалија левичарите. За новинарите, тој предаваше строго, сите кандидати треба да бидат еднакви. Без оглед какви се нивните политички припадности. Ќе бидеме многу среќни да ги следиме упатствата на премиерот, кога оние во владејачката партија одат во јавни претпријатија, министерства и агенции за да ги земат само способните, без да бараат партиска книшка, целосно, како што велат, непристрасно и објективно.
Дотогаш, ќе уживаме слободно и без вина ако хадезистите беа некаде сериозно претепани, како што беше случајот во околината на Шибеник, каде сите, и лево и десно, се обединија против скандалозното момче, кое отворено се фалеше за непотребно вработување на своите омилени.
На овие избори, граѓаните, генерално, покажаа голема дрскост одбивајќи да гласаат за познати личности од големите партии, некои муцки што ги заебаваа со години, понекогаш со децении. Среќни сме, конечно, што независен кандидат победи во Сплит. Ивица Пуjак, доктор по физика, научник со меѓународна репутација, доста сериозно го победи хадезеовицот Вице Михановиќ, иако пред еден месец никој не би се обложил на тој резултат. Дури и кога порталот Индекс дојде со откритие дека Михановиќ го копирал својот докторат по економија, сите сомнително одмавнавме со главата. Кога, ве молам, на гласачите од ХДЗ им пречеше дека некој препишал докторат? Како да не го копирал и Фрањо Туѓман!
Од сите овие избори, еден цитат од докторатот на Михановиќ веројатно ќе остане во нашето сеќавање најдолго: „Теоретската парадигма на постојан раст на пропустливост предизвика оперативни, социјални и еколошки проблеми, со оглед на ризикот од прекумерна моќност и неекономија на обемот“. Не ја разбрав горенаведената реченица затоа што хрватскиот и српскиот јазик се различни јазици, не си во право. Ова не значи ништо ниту на хрватски јазик.
(Авторот е коментатор на Јутарњи лист)
