Целта што прогресивците, не штедејќи на навреди и клевети, секојдневно ја исцртуваа на челото на сите што не им се допаѓаа цели 13 години, ја доби својата корисна вредност, што доведе до обид за убиство на две од „трите зла“ кои ги именува Вучиќ. Насочувањето потоа се зголеми во брзина, а целите се зголемија по број
САНДРА ПЕРИШИЌ
Во моментот кога низ Ниш летаа јајца и остриги како порака до врвот на СНС дека во тој град не е добредојден гостин, врховниот командант на вооружените сили се сокри во безбедноста и удобноста на хотелот „Наис“ и преку Инстаграм објави дека лично ќе ги разнесе сите што од градот ќе поминaт покрај него. Со оглед на тоа дека тоа може да потрае некое време, за да не загуби, тој реши интензивно да гицели и да ги навредува од далечина од 10 километри, што делуваше колку и срамно толку и трагикомично. Во исто време, навредите беа вообичаени и никако не отстапуваа од оние што ги изговара редовно, па слушнавме дека „чесната Србија“ (во случајов ја претставуваа Ана Брнабиќ и Милош Вучевиќ) била нападната од „тројката на злото“ и примитивно објаснување: „Банда насилници и жени, кои знаеме да бидат наречени, криминалци. Станковиќ и сопругата на Бане Бананата, нема да верувате дека е декан на факултетот во Ниш, а ние веќе немаме право да молчиме и да ја наведнуваме главата пред фашистите кои сакаат да ни ги убијат бабите, мајките и ќерките“.
И колку и да беше смешно дека забарикадираниот Вучиќ, кому му дозволуваат да се заканува на сопствената камера и кој патем речено, никогаш не стигна до Ниш, се покажа дека околностите во државата се толку многу променети што под оваа власт веќе ништо нема да биде смешно. Целта што прогресивците секојдневно ја цртаа 13 години на челата на сите оние кои не им се допаѓаа, ја доби својата употребна вредност, што доведе до обид за убиство на двајца од тројцата именувани. Само неколку дена по именувањето на „трите зла“, некој во текот на ноќта пукал во прозорецот од спалната соба на доктор Драган Милиќ, по што следеше напад со нож врз Наталија Јовановиќ, декан на Филозофскиот факултет во Ниш.
„Има избезумена трка да се смисли и да се користи што потежок збор, погрд термин и попримитивен вокабулар. Без докази, без аргументи, политичките противници се мета и етикетирани, што често доведува до несакани последици… Може да се каже дека ова медиумско таргетирање е всушност артилериска подготовка пред главниот напад. Страшната работа е што целта не е свесна дури ни за оние кои го прават тоа“ – рече Милиќ по нападот.
Меѓутоа, ако се потсетиме на ветувањето на Вучиќ дадено не така одамна дека во наредниот период ќе го избира секој збор што ќе го изговори за да влијае на намалување на тензиите во општеството и дека ги повикува и другите да го сторат истото, јасно е дека карикатуристите се цел и дека се свесни што прават. На Вучиќ му беше доволно, по овој „момент на разум“ да го проучи истражувањето на „Линија“, кое покажа дека дури 61 процент од граѓаните го поддржуваат бунтот и да се соочи со проценката дека во Славија протестирале повеќе од 100.000 луѓе, па се врати на радикалната реторика и извика: „Срам да ви е, лажете, лажете! Нашле тројца од Архивот на јавните состаноци да лажат На протестот имало 28.000, максимум 29.000 луѓе. Затајувањето на поддршката толку многу го разбеснило што дури и се сетил дека не ги поттикнал доволно „трите зла“, па меѓу нападот на Милиќ и нападот на деканот (се одолговлекува), ги згуснал контурите на веќе исцртаната мета врз неа нарекувајќи ја „злосторникот што го помилувал“, „сопругата на криминалецот има поскапата крема од Банета во животот. Ова резултираше со напад со нож (по сличен напад и повреди со слична тежина, Моника Селеш никогаш психички не се опорави и не се врати на теренот), започна најпримитивната забава што сме ја виделе и сладострасното уживање во нејзините повреди, што служеше за тој масовен опис. повреда како „кога ќе исечете краставица или кромид“.
Значи, во нововоспоставениот говор Наталија Јовановиќ не е мајка, не е нечија ќерка и не е сопруга иако претседателот секојдневно му се јавува на сопругот? Ниту дописничката на РТС Лидија Георгијев, која е „имбецил“ за претседателот. Тоа не се ниту „таа лудата Билјана Стојковиќ и Даница Поповиќ, докажан крадец, докажан плагијатор со конечна одлука на нејзиниот факултет“, како што ги нарече Вучиќ. Мариника Тепиќ исто така не е ничие дете, бидејќи, нејзините родители се Романци (тогаш тоа не се брои), па ботот по име Јелена Карлеуша може без никакви последици да праша зошто „Србинот Горан Весиќ е во притвор, а Романката не“. А веројатно не се бројат ни нејзините деца, па претседателката на Собранието Ана Брнабиќ може да организира прес-конференција на која, низ смеа, ќе рече: „Рече дека браќата Вучиќ организирале таен центар за слушање во ЕПС, до кој се пристапувало преку плакар, верувале или не. И да додадам дека „со овие теми треба да се занимаваат момците во бели мантили“.
Ничии деца не се студенти, па Воислав Шешељ, на националната фреквенција и во друштво на Брнабиќка, можеше до срце да се насмее за тешките повреди со кои се здоби Соња Поњавиќ кога беше покосена на тротоар од лут возач кој мрази протести. Така слушнавме: “М.П. (возачот на автомобилот) се обидувал да си го спаси животот. Дали напаѓачите сакале да го убијат? Дали го скршиле стаклото на возачката врата? Зошто му го скршиле стаклото? За да го грабнат за гуша и тој панично бега. И не е важно, според СНС, што Ратко Поњавиќ, татко на студент кој ги поддржува блокадите, се огласил со зборовите: „Згрозени сме од бесрамната изјава на Воислав Шешељ, се чувствуваме понижени како луѓе и како родители“.
Очигледно е дека најавата дека времето за избор на зборови се претвори во најава за вербален линч на целата академска заедница, но и на студенти кои не се „студенти“. Ширејќи национално единство, претседателот во соодветна маица им го честиташе денот на студентите само на жителите на Ациленд, а Брнабиќка се нафрли на ректорскиот факултет: „Кога барате да се стави крај на говорот на омраза, сигурно мислите на погрдното и навредливото име „чаци“ за некои ваши студенти или тоа е љубов? Во таа некоординирана кореографија, од која не можевме да заклучиме дали „момците“ се гордост или „навреда“, дилемата за вистинскиот однос на власта кон студентите ја разреши прогресивниот гласноговорник Драган Ј. Вучиќевиќ. Беше залепен за фотелја во студиото на ТВ Информер додека го гледаше видеото од апсењето на студентите кои наводно сакале да упаднат во РТС, а потоа радосно ги крена рацете и почна да плеска со прикладен коментар: „Боже мој, колку убаво звучат овие српски песни со апсењето на овие терористи, овие усташки терористи. Уапсете ги сите, само еден по еден!“
А за да помогне во апсењето на студентите, тој се посвети на нешто што никогаш не го пробал во кариерата – истражувачко новинарство и откри „пеколен терористички план“ чија цел беше да ја нападне РТС, а името беше многу конспиративно – Ловецот и Хинд. „Имаме веродостојни информации дека уредникот на „Култур дневник“ им ги доставил плановите за зградата во Кошутњак. Во сето тоа учествуваат разни синдикалци, а сите се блиски со Оливера Ковачевиќ, жолтата Оља и Драган Бујошевиќ, жолтиот Бујке“, откри возбудено, не сфаќајќи дека публиката по неколку години напредувала во приказната.
Ирелевантно, му поверува Зорана Михајловиќ, што е вистинска придобивка ако се има предвид дека уличниот, но и опасниот говор што преовладуваше не им е близок ниту на најверните и најгласните прогресивци (не е лесно никој да ја оцрни речиси целосната младина на една земја), така што не повеќе од 10 политичари и исто толку рекламен режим во моментов се „најрекламен простор“. Ниту Курир не го потпиша текстот во кој на студентите им се препорачува добро да ја паметат оваа зима ,бидејќи сите што му поверувале на Јово Бакиќ може „наскоро да запливаат во реката“.
„Сето ова е ненормално и води кон анархија. Знаеме каква е политиката на анархија. Мораме да бидеме свесни дека колку и бројот на блокатори во Србија да се намалува, колку помалку ги има, толку е пооголено и посилно насилството. Сè во што живееме е насилна атмосфера… Седум, осум дена по трагедијата, кога студентските барања му беа дадени, претседателот Вучиќ рече дека ќе се види дека „нема да бидат важни“. Така и се случи, „16 минутниот молк во смисла на сочувство е само фарса за политичкото дејствување што сега го живееме“, спремно се надоврза Михајловиќ, а потоа од Информер им нареди на сите телевизии да го повторат истото или да најдат нешто слично. Дали е тоа поради омраза кон студентите, обновен напад на љубов кон Вучиќ или покана на обвинителството да сведочи за зградата на железничката станица во Нови Сад, во овој момент е тешко да се процени. Но, нема сомнеж дека обвинението дека 16-минутниот молк е „само фарса“ вреди доволна рехабилитација за неа во прогресивните редови.
Малку е поголем бројот на оние кои сакаат да го клеветат универзитетот и професорите, но и тој не е неисцрпен. Наредбата за демонизирање на Владан Ѓокиќ, ректор на Универзитетот во Белград, и за споделување на судбината на Наталија Јовановиќ или нудење ќелија со Ханибал Лектор, ако е можно, донесе неколку „запоставени“ плукачи.
Нема сомнеж дека Владимир Ѓукановиќ се истакна меѓу нив затоа што изрази подготвеност да нападне и навредува речиси секого, дури и јавно се исмеваше себеси затоа што неговиот звучен бум беше искористен за растерување на учениците, па побара на Информер да ја пушти песната на Баја Мали Книнџа во таа прилика со зборовите: „Има специјална песна во врска со ликот, вели тој. звучен бум, среќен откако ја исполни својата музичка желба, изјави дека „прашање на денот е кога студентите ќе убијат некого“, а потоа додаде: „Срам да им е, кој е тој ректор Ѓокиќ? Тоа се еден куп луѓе без кичма, ресавската школа, сериозни екстремисти, радикални левичари подготвени да извршат терористички чин, половина од нив не се студенти. Хрватската служба, на државата е да реагира и да ги избрка.“ Но, завиден талент покажа и министерот за јавни инвестиции во заминување, Дарко Глишиќ, кој покрај оценката дека Ѓокиќ „мора да биде уапсен“, презентираше и низа квалификации за кои треба да оди во затвор, а не ректорот: „Ова е лицето на оваа илјада зла. Ова е лицето кое ги дели децата, ова е лицето кое се потсмева на трагедијата во Нови Сад, ова е лицето кое се радуваше што почина и загинаа 16 луѓе во Нови Сад. Ова е личност која се надева дека некој друг ќе умре затоа што сака да ја гради својата кариера на крв, на смрт, на трагедија“.
За да се спои сето ова во една смислена целина, Ана Брнабиќ, која служи како мултипрактичар за навреди и која од тезата „започнаа како ’праведни луѓе’, завршија како фашисти“, дојде до тврдењето дека Вучиќ не се занимава со Ѓокиќ затоа што е неспособен, туку таа интензивно се занимава со мандатот на Собранието. го надгледувала спроведувањето на законот, а утврдила дека ректорот се поставил над него и „отворено то го прави“ веќе четири месеци. И токму кога помисливме дека таа сфати дека во актуелната криза, која дури и ЕУ почнува сериозно да ја следи, се обидува да ги пласира повиците за линч во некоја затегната законска рамка, таа скокна во кожата на радикалите и изјави: „Претседателот Вучиќ му беше најдобар на светот на Ѓокиќ кога требаше да ја преземе фотелјата“. А не ни паѓаше на памет да објасни како Вучиќ влијае на назначувањето на ректор и кога критериум за избор на прв човек на универзитетот стана дали нечиј претседател е „најдобар на светот“. Таа дури именуваше и неколку декани кои исто така застанаа на страната на Вучиќ за да „добијат стол“ од него на место каде што е загарантирана автономија.
За среќа, Вучиќевиќ повторно интервенираше и ја врати ситуацијата онаму каде што треба кога СНС се занимава со закони, со коментар кој многу повеќе одговара на нивниот профил: „Имаме неколку клипови од гостувањето на таа ректална Ѓокица – тој декан што го спомна ректорот Ѓокиќ е курац, исто како што е курот ректорот“.
Толку сериозна земја им праќа сериозна порака на тепачите – полесно да сфаќаат кој е следен на редот за линч.
