Како еден коментар на новинар во швајцарски весник брзо не доведе до фактот дека „Германците“ или „Западот“ креваат раце против српската опозиција, која наводно ја контролираат?
„Западот бара замена за опозицијата во Србија“ – тоа беа зборовите што во понеделникот цел ден ги објавуваше каналот Хепи за „Кирилица“, геополитички спектакл на Миломир Мариќ со горе-долу истите гости кои ги кажуваат горе-долу истите работи.
Патот до ваквата објава беше чудесен, а започна на последниот ден од старата година со еден единствен текст во швајцарскиот Noye Zircher Zeitung.
Во него се вели дека постојаните победи на СНС можат да доведат до констернација кај голем број Срби кои се против ваквата влада. А за тоа да не се случи „мора брзо да се сменат опозициските партии“. „Тоа е самозаблуда ако поразот го оправдуваат исклучиво со трикови на режимот (кои несомнено ги имало)“, пишува во тој коментар Андреас Ернст, еден од најдобрите познавачи на Балканот меѓу новинарите кои зборуваат германски јазик.
„Ликови како поранешните врвни политичари Драган Ѓилас или Борис Тадиќ денес веќе не се за верување. Имаа своја шанса и ја пропуштија. Тие веќе не мобилизираат и не убедуваат никого. „Полошо, тие играат во рацете на режимот, кој може да ги искористи за да ја дискредитира опозицијата како корумпирана“, напиша Ернст.
ТОГАШ ВЛАСТА ИЗЛЕЗЕ НА ПАТОТ Прво, извадоци од текстот пренесе Дојче веле на српски јазик, заедно со некои други написи од германски и австриски медиуми. Српските портали продолжија да пренесуваат оттаму, Време пренесе дел од Ноја цирхер цајтунг.
Агенцијата Танјуг објави под наслов: „Германски медиуми: Актуелната опозиција не е алтернатива на Вучуќ“. Некои весници како „Политика“ го сменија во: „Странски медиуми: Актуелната опозиција не е алтернатива на Вучиќ“.
Блиц успеа да направи таканаречен список: „Девет горчливи пораки до српската опозиција од медиумите на германски јазик: „Изнемоштените лидери на опозицијата да се повлечат““.
На социјалните мрежи, каде луѓето обично не читаат подалеку од насловите, тие написи од медиумите на германски јазик беа дочекани како официјална порака од Берлин до српската опозиција.
„Не го сакаат Вучиќ. Сега ни Драган Ѓилас не го сакаат. Тешко е да им се допадне на Германците“, напиша Небојша Крстиќ, аналитичар од општа пракса кој сесрдно ја поддржува владата.
„Еве, на последниот ден од 2023 година, Дојче веле сфати дека Србија, со чесни исклучоци, нема опозиција!“, напиша колумнистот од Бања Лука и критичар на српската општа пракса Драган Бурсаќ.
Илјадници други реакции тешко може да се прераскажат – од радоста на приврзаниците на власта што „Германците“ ја изневеруваат опозицијата што наводно сесрдно ја поддржуваат, до жестоките критики на поддржувачите на опозицијата кои газат по Германците да молчат затоа што ја поддржуваат. Вучиќ онака.
И така дојде најавата на „Кирилица“. „Спасението може да потекнува само од Србија“
Инаку, Ној Цирхер Цајтунг е најценетиот швајцарски весник и секој чесен Швајцарец смртно би се навредил ако некој го нарече Германец.
Андреас Ернст, авторот на коментарот за опозицијата, помина шеснаесет години во Белград како дописник на весникот, пред да се врати во редакцијата во Цирих. Тој е еден од ретките медиумски новинари на германски јазик кои навистина ја познаваат Србија и нејзиното соседство.
Ернст пред две години во интервју за „Време“ беше прашан зошто ЕУ постојано го поддржува Вучиќ или само благо го критикува:
„Европа не гледа алтернатива. Во Србија за се’ го прашуваат Вучиќ и нема никој друг. Тоа за мене е најголемата драма во целата приказна. Таа земја, во која живеев долго време и знам дека има толку многу талентирани и паметни луѓе, не успева да произведе никој друг. Доаѓаат некои работи кои даваат надеж, еколошки движења, граѓаните се организираат, но нема широко граѓанско движење кое би било алтернатива“, рече Ернст.
„Единственото објаснување што го имам за тоа е миграцијата. Но, не само класичен егзодус на луѓе, туку и интимна миграција – луѓе кои кренаа раце, станаа аполитични и можеби само садеа цвеќиња во својата градина. Тоа е најлошото од се’“, додаде тој.
На забелешката дека не е лесно да се сменат работите кога една партија контролира сè, а потоа доаѓаат европски парламентарци или други политичари да кажат како биле во ред изборите, Ернст одговори:
„Точно, и мора да се каже: народот на Србија изгуби сојузници однадвор. Европа повеќе не е сојузник, освен про форма, без квалитет. Една од причините за миграцијата за која зборував е тоа што европските пријатели ја напуштија Србија, а таа остана сама. Разбирам колку е тешко да се направат промени. Но, на крајот спасот може да дојде само од Србија.
(vreme.com)
