Табу покривка која ја затвора темните, опасни нелегални или конспиративни активности на државата е ставена во една џиновска Пандорината кутија. И во секое време, секогаш имало новинар со интегритет кој морал да ја отвори
Интересен е описот на американската известувачка офанзива преку ЦИА во Германија и Европа во форма на публицистичка дејност. Сè започна во првите повоени години кога конфронтацијата со поранешниот сојузник Сталин стана се повеќе и повеќе очигледна. На 18 јуни 1948 година, Советот за национална безбедност издаде нова директива во Вашингтон за формирање на тајна единица за мировни операции. Шефот на ова Биро за политичка координација (ОПЦ) стапи на должност на 1 септември 1948 година. Беше тоа Френк Виснер, кој во 1952 година стана заменик на ЦИА.
Веќе до октомври таа година, Визнер имаше листа на идните проекти на своето работно место, вклучувајќи ги и плановите за работа во европските медиуми. Буџетот за овој проект беше првично 4,7 милиони долари и 302 учесници помогнаа во спроведувањето. Веќе во 1952 година, во согласност со развојот на меѓународната политика и финансиска поддршка значително се зголеми (200 милиони долари), додека бројот на осигурениците се зголеми брзо, и во таа година, ја достигна бројката од 2.812.
Во прилог на тоа агенти почна да се вклучуваат во меѓународните медиуми. Значи, полека, класичната публицистичка активност излезе на прв план. Од тогаш, до неодамна, ЦИА турка многу наслови со германски превод на овој и на другите пазари во германското говорно подрачје. Само во периодот од 1947 до 1977 година, ЦИА отпечати повеќе од 1.000 наслови на различни европски јазици. Кога Роналд Реган започна туркање својата надворешна политика офанзива позната како “проект за демократијата” со наводна цел подобрување на подобро разбирање на западната демократија побара пред Конгресот на САД 65 милиони долари на која беше предвидено само 4.455.000 долари за објавување субвенционирање на нови книги. Сепак, „книжевната програма” наскоро се претвори во конзервативна контра-офанзива против растечкото влијание на мировните движења.
Во последно време има се повеќе и повеќе можности да добивате информации од независни новинари и независни разузнавачки аналитичари онлајн. На 3 мај 2003 година, весникот Политика објави напис за интернетот како извор на военото разузнавање во која се наведува дека раскинувањето на студената војна и брзиот развој на информатичката технологија влијание и методологијата на работа на разузнавачките агенции. Во Велика Британија, на пример, беше формирана пет групи со три новинари кои беа дадени рок од 12 часа за да се, сурфање на интернет, се истражуваат политички, економски и воени можности на Русија и врз основа на добиените Уред за анализа на податоци. Една од овие групи направи подобар извештај од британската разузнавачка служба.
Еден од локалните таблоиди во Србија долго време во екстензивно напишано сознание за разузнавачката работа против нивната земја од страна на странски разузнавачки служби, наводно, биле вклучени и трговци на големо во атентатот на поранешниот премиер Зоран Ѓинѓиќ. Читателите на оваа приказна видоа во содржината некаков шпионски роман, полн со фикција а еден локален член на парламентот откри дека тој всушност се обидел да ја предупреди јавноста: дека тоа е вистинска приказна, бидејќи, материјалите кои таблоидот ги добил, според него, ги испратил поранешниот шеф на домашната разузнавачка служба. Но на неговите аларми никој не реагирал. Ова го покренува прашањето на парламентарната контрола на домашните медиуми и државните тајни. Исто така, кога станува збор за јавните машина за перење на поранешни и сегашни политички активисти во медиумите обвинуваат едни за други неверојатни нешта кои никој не тврди дека тоа не го прави проверки.
Значи, што друго можеме да кажеме за оваа тема?
Ако таква моќна тајна служба како БНД може толку грубо прекршување на Уставот на технолошки развиена земја која ја има во фактот наведени како „целосна демократија” и таму каде што им посебно парламентарно тело што сериозно ја контролира својата работа, ние може само да се замислиме како работа тајните служби во земји кои свесно и безусловно ја ограничуваат работата на нивните медиуми или ги злоупотребуваат преку неодговорни новинари и сопственици?
Како утеха е фактот дека вистината облечена во критична публицистичка форма знае дека е многу болна. Табу покривка која ја затвора темните, опасни нелегални или конспиративни активности на државата е ставена во една џиновска Пандорината кутија. И во секое време, секогаш имало новинар со интегритет кој морал да ја отвори.
(крај)
