Се испостави дека БНД со децении практикува домашната политичка опсервација на јавноста која нема никаква врска со нивните оригинални уставни задачи. И многу, многу новинари навистина се, свесно или несвесно, гласноговорници на БНД
Кога за оваа тема станува збор, за познатиот германски публицист и извонреден познавач на германската разузнавачка служба, Ерих Шмит Ебум не постојат сомнежи: бидејќи врз елитната интелигенција имаат влијание владини агенти во сите аспекти и делови на на германските медиуми, постојано се става во прашање германската демократија.
АНАЛИТИЧКИ КНИГИ Цела серија на неговите книги на оваа тема на разузнавањето, како што се „Големиот нос без нос – БНД”, потоа „Валканите работи на економската шпионажа” и „Воини на сенки – Клаус Кинкел и БНД” и особено „Отидовме – БНД и германски новинари” го прават најдобар експерт за разузнавачките служби и најголем критичар на германската Сојузна разузнавачка служба (БНД – Bundesnachrichtendienst). И по сите овие години на печатење на такви дела тој се’ уште е предмет на контроверзи. И сега кога најави пишување на нова книга од која на власта и се подигнува косата на главата.
Тој неговата книга ја заснова врз на тајни акти на БНД (од кои некои беа објавени во „Отидовме…”), голем број на интервјуа со современици на одредени настани, како и стотици публикации и архивски парчиња. Всушност, Ебум го покажа вистинското влијание на БНД врз јавното мислење во Сојузна Република Германија.
„Една потесна врска меѓу новинарската професија со активностите на разузнавачките служби не треба да постои!” Ова го пишува Франкфуртер алгемајне цајтунг (FAZ) во октомври 1974 година. Тогаш јавноста за прв пат ќе се соочи со веста дека многу новинари – вклучувајќи и редакции, издавачи, многу дописници на весници, илустрирани списанија, радио и телевизии – работат тесно со БНД. Хорст Емке, откако беше во служба на кабинетот на сојузниот канцелар Вили Брант, се запраша: „Врз основа на една вест го прашав канцеларот дали новинарите добиле пари од БНД и ако е така зошто. Потоа добив листа на имиња и суми што го предизвика моето шокирање. Се спротивставив на искушението да ја отворам оваа Пандорина кутија… Јас наредив уништување на овие документи и престанок на оваа практика.
Познатиот новинар и главен и одговорен уредник на неделникот Die Woche („Недела “) Манфред Бисингер, откако тој самиот бил во можност да види делови на листата, рече: „Имам очи … брзо поминав со погледот во документот. Тука беа речиси сите по ранг и со имиња кои значат нешто во граѓанското новинарство, уредно наредени по азбучен ред“. И покрај овој документ и наредбата на Енке за нивно уништување, БНД продолжил со неговата инфилтрација на медиумите. На крајот, Ерих Шмит тргна со отворање на Пандорината кутија.
Неговото истражување исфрли на виделина шпионски активност кај германските медиуми уште од формирањето на првите почетоци на германската ЦИА под команда на Рајнхард Гехлен па се до денешен ден. Се испостави дека БНД со децении практикува домашната политичка опсервација на јавноста да нема никаква врска со нивните оригинални уставни задачи. И многу, многу новинари навистина се, свесно или несвесно, мегафони на БНД.
Таканаречените „новинари од доверба” (научно име на соработници на тајните служби од медиумите) од БНД добиваат свое тајно име (првата буква секогаш да биде идентична со првата буква од презимето), матичен број и класификација на контакти кои ги посетувале, на пример, од „целосни” до „случајни” и „планирани” контакти. На листите секогаш има информации за тоа што новинарот веќе имал или немал контакти со БНД и дека новинарите имале – се гледа од перспектива на стари лица – голема и честа употреба. „Доверливата употреба” имала за резултат неоданочени парични месечни награди и со вредноста која многу ја надминува вредноста и квалитетот на информациите.
ИЗВЕСТУВАЧИ И НОВИНАРИ НА ИСТА ЗАДАЧА Исто така, Одделот за IX разузнавачка служба за HVA – задолжен за контра-шпионажата,- честопати ги контролирше германски новинари. Впрочем, нивните задачи се многу слични, особено за новинарите кои се специјализирани за одредено поле на стручност. Новинарството е разновидно и често бара снаодливост и вештина да се допре до одредени информации. Новинарите беа научени како да истражат, да интервјуираат и да ги користат нивните блокбастери. Пенетрираната љубопитност на новинар и дописник е проштална професионална болест. Како резултат на тоа, БНД покажува голем интерес особено за новинарските дописници кои одат на задача во други земји.
Вестите за тоа дека некој новинар е уапсен заради шпионажасе ретки. Германски новинар во странство не треба да значи дека е шпион односно дека мора да работи за БНД. Бидејќи агентите, вели авторот, често ја користат оваа професионална титула како маска. По сите, поранешниот шеф на Одделот III, министерскиот директор Карл Хохман, кој некогаш бил задолжен за организирање на БНД, врли дека новинарите и шполицајците имаат мтоди на работа слична една на друга:: „. Луѓето (од Тајната служба, н.з.) го прават истото како и новинарите – читаат весници и анализираат.”
(продолжува)
