НЕНАД МИЛОСАВЉЕВИЌ
И така, лето по лето, некој што секој ден ни кажува што треба да мислиме, за кого да гласаме, кој е пријател, кој е непријател и што направил чери домати, би сакал да ни утврди дали ќе го направиме, кога, колку и каде на одмор
Иако мнозинството обични, наивни граѓани мислат дека одењето на одмор е приватна работа која спаѓа во доменот на слободата на движење и дебелината на паричникот, во Србија, под управата на Српската напредна странка, ситуацијата е малку покомплицирано
Ако сакате одмор како таков, претседателот јавно ќе ве повикува на национална телевизија секој час. А ако случајно сте еден од оние „луди луѓе“ кои сакаат да одат на море, тогаш особено ќе му замерите. Конечно, ако сте меѓу „предавниците“ кои летаат во Хрватска, тоа е веќе тежок грев според канонот на актуелната власт.
И работат да ни го одвлечат вниманието, а не дека не. Постојаната кампања што државните функционери ја водат против Хрватска, особено летувањето на нивното крајбрежје, трае со години и се чини дека дава резултати. Иако не баш онаков каков што сака владата, бидејќи секоја година се повеќе граѓани на Србија летуваат во таа земја.
Годинава дури и автопатот низ Белград беше украсен со транспаренти: „Ако патиш од заборав, летувај во Хрватска“, очигледно не му е проблем да злоупотреби многу сериозни работи и да удри по одредени чувства. на емоционална уцена кај луѓето, но малкумина се чини дека ја сфатија сериозно очигледната, сега веќе традиционалната летна пропаганда против своите соседи.
Човекот кој секој ден ни кажува што да мислиме, за кого да гласаме, кои ни се непријатели, од што направиле чери домати, би сакал да праша дали и каде ќе летуваме. А не успева ни да го контролира своето. Малку по малку некој прогресивен Зоран е „фатен“ во Хрватска. Некогаш Бабиќ, сега Ѓорѓевиќ. Другите се кријат подобро
Знаеме дека поранешниот министер за труд тоа секако не го сфати сериозно, а сегашниот в.д. директорот на Пошта Србија, Зоран Ѓорѓевиќ, кој беше фотографиран ни помалку ни повеќе туку на улиците на Хвар, омразен од властите. И сите знаат дека тој не е единствениот државен функционер кој не лета до Сопот, туку до омразени дестинации како Хрватска. Тоа го знаат и неговите сопартијци и некако се воздржуваат од вакви авантури. Или барем успеваат многу добро да го скријат тоа, обидувајќи се да остават впечаток дека го презираат лежењето на предавничките плажи или барем да не објавуваат фотографии на Инстаграм. Што е само агонија од својот вид, затоа што зошто да поминете прескап одмор на некоја модерна локација ако не можете да се пофалите со тоа? Како дилемата дали паднало дрво во шума ако нема кој да го слушне како паѓа, тука е и дилемата дали воопшто се случил одморот ако не објавиш 30 фотографии и 40 рили со хаштагови #tezakzivot # workhardpartyharder и #takonamitreba.
Најрадикалните, како Драган Ј. Вучиќевиќ или Владимир Ѓукановиќ, ќе го поминат летото, како вистински партиски војници, зборувајќи за тоа колку го мразат одморот и колку е бесмислен одморот како концепт, а Ѓукановиќ дури ќе отиде дотаму што ќе предупреди. сопартијците да не контактираат со него ако летувале во Хрватска, бидејќи со тоа, претпоставувам, покажале кои се и што се и нема што да разговара со нив
И така, лето по лето, некој што секој ден ни кажува што треба да мислиме, за кого да гласаме, кој е пријател, кој е непријател и што направил чери домати, би сакал да ни утврди дали ќе го направиме, кога , колку и каде на одмор. Тој мисли, претпоставувам, дека има право на тоа, бидејќи мисли и дека токму тој ни обезбеди сè, ни донесе златно доба и го воспостави во Србија, а ние не сме толку благодарни што не истурете го тоа златно доба во џебовите на Хрватите, ако воопшто треба да се истуриме некаде.
Тогаш му предложи на друг Зоран – Бабиќ, поранешниот директор на Коридорот на Србија, кој исто така беше фатен со соседи омразени, до кои сигурно не можеше да стигне низ ходниците на Србија, туку на некој друг, да ја избегне Хрватска и да потроши летото во Сопот. Залудно оттогаш ниту Сопот стана туристичка дестинација, ниту пак забавните Зоранци ја избегнуваат Хрватска. И како може човек да работи во такви услови? И за кого треба да работи? Ако заслуживме, не, затоа што секогаш има некој паметен Зоран да се врти по Бриони, Хвар и други Дубровчани.
