Марина Удгодска не водеше кампања за функцијата градоначалник во Повалихин, но победи
Денот на гласање се ближел, а Николај Локтев бил во паника: градоначалникот на едно мало село, со кабини со трупци и нечисти патишта, на околу 480 километри источно од Москва, немал ривали за изборите.
Во западна демократија, тоа не би претставувало проблем. Но, во Русија, каде владејачката партија Единствена Русија практично секогаш победува, валидниот политички принцип е да се создаде илузија за демократски избор.
Затоа Локтев морал да најде противник. Тој веќе побарал многу жители, вклучувајќи го и неговиот прв помошник во Градското собрание и еден член на Комунистичката партија, кој беше кандидат (и изгуби) во 2011 година, но беше одбиен.
Кога конечно ја пронашол Марина Удгодска, која работи како чистачка во градското собрание, помислил дека на неговото мака и дошол крајот.
И тогаш таа победи.
И никој не се изненадил повеќе од г-ѓа Удгодска, која не водеше никаква кампања и вели дека се согласила да учествува на изборите во септември само за да му помогне на својот шеф.
„Му требаше некој, кој било, за да ги одржи изборите“, рече Удгодска.
Отпрвин, вели таа, била „загрижена и збунета“ кога почнале да пристигнуваат резултатите, но сега малку и се допаѓа идејата за градоначалник. Таа се согласи да даде заклетва, а нејзината плата скокна повеќе од двапати – на 29.900 рубли, или околу 325 евра месечно. Нејзината прва задача – добро, втората; првиот беше да се ангажира нов чистач – беше воведување улично осветлување во селото. Тоа е нешто што луѓето го бараа долго време.
Во добар дел од планетата, политичката моќ доби легитимитет на демократски избори. Затоа се поголем број земји ја практикуваат таканаречената „управувана демократија“ – се одржуваат избори, но оној на власт практично никогаш не губи.
За да се постигне ова, полицијата и владата газат по секоја вистинска политичка опозиција, а изборната комисија го брише секој кандидат што има некои шанси со помош на техники – како што е забраната на опозицискиот лидер Алексеј Навални воопшто да се кандидира И годинава беше отруен.
Таквите мерки понекогаш се едноставно премногу ефикасни. Проблемот станува кога никој повеќе не сака да игра улога на губитник.
Владимир Путин го освои претседателскиот мандат три пати, а секојпат негов противкандидат беше потполно неважен кандидат, Генадиј Зјуганов, човек без никаков дух, со дрвен глас, претставник на Комунистичката партија.
Андреј Колесников, политички аналитичар во московскиот Карнеги центар, вели дека советниците во Кремл ја разгледуваат и националната и локалната политичка сцена, обидувајќи се да најдат талентирани провладини кандидати, но и оние кои лесно можат да уживаат во улогата на губитник.
„Ова е еден од начините на кои се подразбира легитимитетот на изборите во Русија“, рече тој. „Сето тоа изгледа како избори, иако не се.
Г-ѓа Удгодска (35) живее со нејзиниот сопруг, физички работник и двајца тинејџери во удобна куќа тепана од времето. Во дворот одгледува и кокошки, патки, зајаци и гуски. Таа вели дека никогаш не била заинтересирана за политика и нема идеја дали нејзината приказна упатува на некои поголеми проблеми.
Татјана Мурзина, бакал во селото, вели дека Удгодска имала шанса затоа што селото е мало. Сите ја познаваат, а повеќето ја сакаат.
Владимир Јелчов (62), пензиониран возач на камион, вели дека гласал за Удгодска „иако жали за тоа“, бидејќи селскиот буџет никогаш нема да биде доволно голем за да ги асфалтира улиците. Локтев исто така заврши добра работа, особено на водоводната мрежа, вели тој, но не разговарал многу со луѓето.
„Тој не ни покажа дека се грижи за нас“, вели Јелцов.
