Неочекувани и свежи перформанси од Оливие Дибуа, Себастиен Бариер и Филип Лоренсо ја освоија публиката
ЕЛЕНА АНГЕЛОВСКА
Фестивалот „ Париз во лето“ продолжи во својот дух, динамично и иновативнo, носејќи нови освежувања и неочекувани изведби на публиката. Меѓу нив, особено се истакнаа уметниците како Оливие Дибуа со својот проект „Подиум“, Себастиен Бариер со монологот во претставата „Драг Џејсон, Драг Ендрју“, и Филип Лоренсо со претставата „Шеб“.
„Подиум“ проект на Оливие Дибуа: Неколку дена пред почетокот на Олимписките игри, „Парис во лето“ не ја пропушти можноста да ги прослави врските што отсекогаш ги обединуваат уметноста и спортот. Со проектот „Подиум“, кој се издвојува како срцето на фестивалот, на сцена настапуваат шеесет спортисти и спортистки, прифаќајќи предизвик што бара талент и извонредност.
Наместо да се фокусира на конкуренцијата, Оливие Дибуа го истакнува обредот својствен за древните игри, фаворизирајќи ги односите меѓу поединците и создавајќи колективен чин. Неговиот проект го прославува заедништвото и заедничкото уживање во незаборавна уметничка авантура. За тоа, одбрани се три олимписки спортови поради нивната драматичност: бокс, ритмичка гимнастика и лизгање на ролери.
Оваа интересна комбинација на спортски ритуали и уметнички израз ги истражува различните форми на телото и движењето, надвор од класичните стандарди на балетот. Тие перформанси дополнително ја збогатуваат енергичноста и авангардниот дух на фестивалот, дури и во неговата скратена верзија.
„Драг Џејсон, Драг Ендрју“ на Себастиен Бариер: Оваа претстава на Себастиен Бариер беше изведена во училница на трети кат во гимназијата Жак Декур (Lycée Jacques Decour) како дел од програмата на фестивалот „Париз во лето“. Претставата има долг фестивалски живот, претходно изведена на фестивалот „Митос“ во Рен (Mythos – Rennes), а исто така била дел од Оф програмата на фестивалот во Авињон (Festival d’Avignon). До крајот на годината и за следната година веќе има закажано неколку изведби. Бариер, кој поседува огромен и извонреден театарски и интерпретациски талент, е познат по своите ексцентрични и интензивни перформанси.
Во претставата „Драг Џејсон, Драг Ендрју“, гледачите ги воведува во својата опсесија со британското панк-дуо „Слифорд Модс“. Описот на сцените што се проектираат на видео бим пред почетокот на претставата, заедно со неговиот интензивен вокален израз, создаваат атмосфера на подготовка за суровиот и енергичен монолог што следи. Претставата ја комбинира неговата длабока лична поврзаност со музиката на „Слифорд Модс“ и неговата моќ да го пренесе тој бес на сцената, полн со социјални коментари, потсетувања на класните разлики и провокации карактеристични за стилот на групата.
„Слифорд Модс“, пост-електро-панк дуо од Нотингем, Британија, се познати по својот суров и директен израз. Тоа го прави монологот на Бариер особено интересен, бидејќи всушност е лична интерпретација и рефлексија на нивната музика. Уметникот го комбинира својот театарски талент со инспирација од панк културата. Неговиот говор е поетски и емоционален, опфаќајќи не само бендот, туку и важни фигури од неговиот приватен живот, како неговиот татко, неговата мачка Ви-Ви, свештеникот и други. Тој исто така е познат по љубовта кон доброто природно вино, а во оваа претстава открива една неочекувана страна од својата личност – врската со остронамерните и политички обоени текстови на „Слифорд Модс“.
Бариер користи минимални музички елементи, како бас-тапан, за да го долови духот на групата, додека неговиот вокален израз, кој вклучува тапани и електронски звуци, служи како метафора за неговото патување низ музиката на „Слифорд Модс“. Текот на неговиот говор е истовремено хаотичен и брутален, преминувајќи помеѓу личните искуства и фасцинацијата со „Слифорд Модс“. Оваа претстава ја истражува неговата врска со бендот, но и со светот околу него, каде што тој се претставува како забавувач на „популарни фестивали“ во Бретања, Париз и Авињон – израз кој го користи со јасна критика и самосвест.
Поврзаноста помеѓу Бариер и бендот не е експлицитна. Двата артисти се спротивставуваат на социјалната неправда и исклучувањето на различноста, што ги прави сродни души на своевиден начин. Меѓутоа, Бариер го задржува елементот на дистанца помеѓу себе и своите идоли, создавајќи мистерија околу оваа врска. На сцената, тој создава игра на приближување и оддалечување, оставајќи простор за публиката да ги пронајде врските и да учествува во градењето на овој ритуал. Неговата дарба за уметничка отвореност и прифаќање на кревкото и неверојатното го прават неговиот свет особено привлечен.
„Шеб“ на Филип Лоренсо: Филип Лоренсо имаше чест да го отвори фестивалот со својот нов проект „Шеб“, кој спојува традиционални музички елементи од Магреб со современи поп, рок, фанк и електронски влијанија. Лоренсо, познат по својата извонредна дарежливост и уникатна уметничка визија, го користи своето богато музичко и танцово наследство за да создаде иновативен дијалог помеѓу минатото и сегашноста.
Во „Шеб“, двајца танчери, Керем Гелебек и Јунес Абулакул, танцуваат во хармонија со музичарите Франсоа Кафене и Нури, кои изведуваат живо на сцената. Музичката изведба поврзува традиционални ритми со модерни електронски звуци, создавајќи впечатлив и опоен транс за публиката. Оваа креација го поставува прашањето за нашиот однос со колективната меморија и заедницата.
Отворањето на фестивалот дополнително беше проследено со енергичен диџеј сет на музичарот Нури, што ја возбуди публиката и го постави тонот за целокупната програма на фестивалот „Париз во лето“.
