Во политиката, вистинската состојба на работите често е проникната со илузии; резултатите од неделните избори во источната германска покраина Бранденбург не се исклучок во овој поглед
Социјалдемократите на канцеларот Шолц конечно постигнаа пристоен резултат – и тоа на истокот на Германија, каде што им оди особено лошо – но тоа нема да значи многу ако не ги научат вистинските лекции.
На првиот ден од септември, екстремно десничарската Алтернатива за Германија (AfD) победи во согласност со очекувањата во Тирингија и беше втора во Саксонија, две од петте сојузни покраини кои некогаш беа дел од комунистичка Источна Германија. Затоа минатонеделното гласање во Бранденбург почна да се смета за последна шанса за крајно непопуларната владејачка коалиција во Берлин, предводена од Социјалдемократската партија (СПД) на канцеларот Олаф Шолц, да избегне предвремено заминување од власта, на која е секако осудена на пропаст по федералните избори следната година.
Победа на СПД во провинцијата околу Берлин (главниот град има посебен административен статус) и во која таа е на власт постојано од обединувањето на Германија беше оценета дека барем за некое време ќе биде доволно да се обезбеди некаков опстанок на дисхармоничното, нефункционално владејачко трио, во кое СПД ги вклучува и Зелените и Либералите (ФДП). Но, евентуалниот триумф на АфД, а тоа го предвидуваа и анкетите, ќе го зголеми притисокот врз Шолц и општеството до толкава мера што ќе стане речиси незамисливо актуелната влада да издржи до крајот на својот мандат.
На крајот сепак победи СПД. Тешко – со минимална предност пред АфД (30,9 наспроти 29,2 отсто, со рекордна излезност од 73 отсто); но доволно за да се избегне катастрофа. Но, затоа нејзините коалициски партнери останаа под цензусот (Зелените зедоа 4,1 отсто) или беа избришани од политичката карта во покраината (ФДП не доби ниту еден процент). Во парламентот на покраината влегоа само „лево-конзервативната“, популистичката алијанса Сара Вагенкнехт (БСВ) со 13,5 и Христијанско-демократската унија (ЦДУ) со разочарувачки 12,1 отсто од гласовите.
Сето ова значи дека СПД заедно со ЦДУ немаат мнозинство, па единствена опција за формирање на покраинска влада е да се договорат со непроверената БСВ. Што, поради невозможните барања што ги поставува Вагенкнехт, ќе биде не само болно, туку можеби и невозможно – не само затоа што тие барања немаат апсолутно никаква врска со водењето на политиката на ниво на провинција.
И тоа е само една од ставките што ја загорчува победата на СПД.
Според излезните анкети, три четвртини од оние кои гласале за СПД не го направиле тоа од убедување, туку за да ја спречат победата на АфД.
Тука се, пред сè, поразителните податоци добиени од излезните анкети: три четвртини од оние кои гласаа за СПД не го направија тоа од убедување, туку за да ја спречат победата на АфД, свесни дека партијата на Шолц е единствената во позиција да го спречи тоа. Згора на тоа, дури и Мајкл Кречмер, покраинскиот премиер на Саксонија од редовите на ЦДУ, во пресрет на гласањето ги повика гласачите наклонети кон таа партија овојпат поради оваа причина да гласаат за СПД.
Исто така, да не беше личната популарност на провинцискиот премиер Дитмар Војдке, кој го води Бранденбург од 2013 година и кој има позитивно мислење за речиси две третини од гласачите таму, СПД не можеше ни да смета на тоа. начинот на кој тоа го правеше.
И, конечно, и за Шолц (кој живее во Потсдам, главниот град на Бранденбург), лично најпоразително: експлицитното инсистирање на Војдке дека несреќниот канцелар воопшто не се појавува во кампањата за овие избори беше важно за резултатот на СПД. Целиот „придонес“ на Шолц за изборниот успех на неговата партија во неговата родна провинција се состои, според тоа, во тоа што тој никаде го немаше.
Сосема жално и за Шолц и за СПД. А сепак, како што покажува примерот на драматичната промена на изборните перспективи на Американската демократска партија, откако претседателот Џо Бајден (само под притисок, мора да се признае) се откажа од својата кандидатура на ноемвриските избори и се повлече во корист на потпретседателката Камала Харис, кадровската промена на изборниот билет може да предизвика вистински мали чуда. Зарем тогаш не би било паметно, пред да пропадне СПД на сојузните избори, во одреден период од периодот до гласањето, и Шолц се повлекува, да речеме во корист на министерот за одбрана Борис Писториус, најпопуларниот политичар и во партијата и во владејачката коалиција и со тоа да ја спаси партијата дури и од себе?
Засега нема навестување дека такво нешто би можело да се случи. Да, и една недела е долг период во политиката, а камоли една година. Но, тоа не важи за Шолц, неговото време дефинитивно истече.
Сосема жално и за Шолц и за СПД. А сепак, како што покажува примерот на драматичната промена на изборните перспективи на Американската демократска партија, откако претседателот Џо Бајден (само под притисок, мора да се признае) се откажа од својата кандидатура на ноемвриските избори и се повлече во корист на потпретседателката Камала Харис, кадровската промена на изборниот билет може да предизвика вистински мали чуда. Зарем не би било паметно, пред да пропадне СПД на сојузните избори, во одреден период од периодот до гласањето, и Шолц се повлекува, да речеме во корист на министерот за одбрана Борис Писториус, најпопуларниот политичар и во партијата и во владејачката коалиција и со тоа да ја спаси партијата дури и од себе?
Засега нема навестување дека такво нешто би можело да се случи. Да, и една недела е долг период во политиката, а камоли една година. Но, тоа не важи за Шолц, неговото време дефинитивно истече.
