Еден од шефовите во окупационите сили Лотар Рендулиќ во мемоарите признава дека дури и илјада германски војници потоа побарале трансфер од Босна, дури и на Источниот фронт (кој е познат како најтежок за преживување) само за да се избегнат борбите со партизанските „банди”.
Беше одлучено главниот дел од партизанските единици да се пробијат преку Сутјеска, на запад. И така, дел од партизанските сили ги нападнаа германските линии со моќењн кај Сутјеска и се извлекоа преку планините Тјентиште и Зеленгора. Но, партизанските единици кои доаѓаа зад нив многу потешко успеваа да се провлечат, многу од нив беа разбиени и тие се снаоѓаа како знаеја и умееја, провлекувајќи се во мали групи. Често дури и поединечно.
Тоа беа многу денови и ноќи исполнети со страв и хаос и кога се чинеше дека се е изгубено. Тито се обиде да излезе од обрачот, организиран под надзор на Заштитниот баталјон. Во клучните моменти од преминот, ја носеше главата во торба, бидејќи беше на само неколку стотини метри од германските позиции. Дикин, кој беше со Тито, тврди дека обрачот бил затворен „педесет минути после тоа”.
За време на таа фаза на битката најголем дел до раснетите беа убиени, повеќето од нив не успеаја да пробијат. Така Тито остана на крајот со само двајца придружници, одделени од повеќето неговите единици. Дури и во еден момент тие билезаскитани, и куририте што ќе ги испраќаат или ќе умреат, или стануваа скитници, или ги наоѓаа некои други, следни курири. Радиоврската му била прекината, што било среќа во несреќа. Бидејќи истите биле добро прислушкувани. Германците ги знаев сите кодови, па би биле во можност да дознаат се за движењето на партизанските единици.
Во петтата офанзива мнозинство на партизанските сили претрпеле загуби како никогаш порано. Според подоцнежните истражувања, погинале 7541 борец, додека многумина биле ранети, со што две третини од силите ангажиран во битката се ставени надвор од акција. Германците имаа околу илјада мртви, а италијанците, четниците и единиците на НДХ имале исто така околу илјада загинати.
Кога обрачот беше затворен, партизаните кои останаа во него се обидеа да пробијат во поединечни или помали групи. Милован Ѓилас, кој остана со Третата дивизија, чуваше група борци околу него и, со одреден степен на среќа, успеа да се повлече и да му се придружи на Врховниот штаб многу подоцна. И централна болница со повредени остана во рингот, но поголемиот дел од повредените се заедно со лекарите се оставени на милост и немилост на непријателот
Германците се открива ранетите со помош на нивните кучиња трагачи, по што следеле индициите, чешлале долини, шуми, пештери и, според наредбите на генералот на Литерс „ не треба да остане ниту еден борбено способен човек жив кој ќе се фати во обрачот, па такви се најдени околу илјада, можеби и повеќе. Убиени се околу илјада ранети а медицинскиот персонал, лекарите и медицинските сестри, ако тие не биле веднаш убиени, депортирани се во концентрационите логори, од каде што практично никој не се вратил. Покрај тоа, Германците и нивните сојузници (четници, Италијанците), тие денови систематски ги палеле селата, ограбувале стока и пукаел во цивилите. Во Црна Гора, загинале меѓу две и три илјади цивили. Само во селото Доли се убиени 450, а во 1.437 во кругот на шавничката околуија..
Од воена гледна точка, ако битка се мгледа сама за себе, таа завршила со партизанските пораз. Сепак, директна командант на окупаторските и квислиншка сили во операцијата Шварц, генерал-мајор Рудолф Лутерс рекол: „Битката покажа дека комунистичките сили под команда на Тито е перфектно организирана, вешто водена и дека имаат морал кој предизвикува восхитеност”. И командантот на Армиската група Е – Александар Лох очајно заклучува дека „оригиналната задача да ја ослободат германските единици кои се врзани за Југославија и да се испрати на Исток не е постигнат, туку, напротив, тоа беше потребно за нови напади да се носат нови сили и офицери.” Покрај тоа, еден од шефовите во окупационите сили Лотар Рендулиќ во мемоарите признава дека дури и илјада германски војници потоа побарале трансфер од Босна, дури и на Источниот фронт (кој е познат како најтежок за преживување) само за да се избегнат борбите со партизанските „банди”.
