Зад себе тој има дузина награди во светот како светилник во милјето на стравот и неслободата во неговата земја
Дмитри Андреевич Муратов е последниот нобеловец кој во категоријата – придонес за мирот. Тој е руски новинар, главен и одговорен уредник на рускиот весник „Новаја газета“. Го уредувал весникот помеѓу 1995 и 2017 година. Наградата ја дели со една колешка од Филипините – Марија Реса.
Комитетот за заштита на новинарите ја нарече „Новаја газета“ „единствениот вистински критички весник со национално влијание во Русија денес“. Списанието е познато по своето темелно известување за чувствителни теми како што се владината корупција и кршењето на човековите права.
Во 2007 година, тој ја освои Меѓународната награда за слобода на печатот од Комитетот за заштита на новинарите. Наградата се доделува на новинари кои покажуваат храброст да ја бранат слободата на печатот пред напади, закани или затвор. На 18 јануари 2010 година, тој го доби орденот Легија на честа, највисокото одликување во Франција, во степен Шевалие (витез). На 29 мај 2010 година, тој за Новаја газета ја доби наградата „Четири слободи“ за слобода на говорот во Миделбург, Холандија.
Дмитриј Муратов е роден на 30 октомври 1961 година во Кујбишев, сега наречен Самара. Пет години студираше Филолошки факултет на Московскиот државен универзитет Ломоносов, каде што брзо ја сфатил својата љубов кон новинарството. Додека бил на колеџ, тој се поврзувал со локалните весници и работел новинарска работа со скратено работно време.
По посетувањето на Државниот универзитет, тој служел во Црвената армија од 1983 до 1985 година. Муратов често ја споменуваше суштината на неговите активности во војската, нарекувајќи се себеси експерт одговорен за сортирање опрема.
Во 1987 година, Муратов започна да работи како дописник за весникот Консомолскаја правда. (весник на официјалната младинска организација – н.з.). Муратов добил можност навистина да се изрази и докаже во оваа публикација. Неговите претпоставени беа толку импресионирани што до крајот на неговата прва година бил назначен за раководител на уредник на дескот.
Муратов ја напушти Комсомолскаја правда во 1988 година. Во 1993 година, Муратов и 50 други колеги од Комсомолскаја започнаа во свој, новооснован весник, опозициски настроен, наречен Новаја газета. Нивната цел беше да создадат весник коа ќе биде „искрен, независен и содржаен“ извор за граѓаните на Русија. Мисијата на весникот е да спроведе длабински истраги за прашања за кршење на човекови права, корупција и злоупотреба на моќта. Новаја газета започна со два компјутери, две простории, еден печатач и без плата за вработените. (ова, нели, ни е познато!). Поранешниот советски претседател Михаил Горбачов великодушно донираше дел од својата Нобелова награда за мир за плаќање плати и компјутери за весникот.
Весникот славно ја раскажа приказната за аферата за перење пари на Меѓународната индустриска банка на 26 ноември 2001 година. Тој воспостави планови за вооружување на своите новинари со обука за оружје и можно огнено оружје, по серијата напади врз новинари. „Газета“ загуби бројни новинари поради сомнителни убиства.
За време на неговиот престој во Новаја газета, шест новинари се убиени. Во 2000 година, Игор Домников беше убиен во станбена зграда во Москва. Во 2001 година, Виктор Попков почина откако беше ранет во вкрстен оган од престрелка во Чеченија. Во 2003 година, Јуриј Шчекочихин почина по истрага за корупциски скандал каде беа вклучени високи руски функционери. Ана Политковскаја беше убиена во својот станбен блок во 2006 година, откако ја помина својата кариера покривајќи ги Чеченија и Северен Кавказ. Во 2009 година, и Анастасија Бабурова и Наталија Естемирова беа застрелани и убиени.
Во март годинава „Новаја Газета“ соопшти дека откриле неидентификувана хемиска супстанца на влезот од нивните канцеларии во Москва, пренесува Еуроњуз.
„Утрото беше извршен хемиски напад врз зградата каде што се наоѓа нашата редакција“, рече главниот уредник на весникот, Дмитриј Муратов.
„Не можеме да одиме меѓу катовите или да излеземе на улица“, додаде тој.
Хемиската супстанца е под анализа на руската безбедносна служба.
Инцидентот се случи во момент кога три невладини организации покренаа тужба против руската компанија за безбедност „Вагнер“ во врска со тортурата и убиството на притвореник во Сирија. Муратов во изјавата забележа дека случајот е заснован на нивни написи.
Во 2019 година, „Новаја Газета“ објави истрага за случајот. На сликите се гледаше како мажи од руско говорно подрачје ја удираат својата жртва со чекан, а потоа ја распарчуваат, на крајот го прскаат со бензин и го палат телото.
Муратов се повлече од весникот во 2017 година, сметајќи ја исцрпувачката природа на работењето на весникот. Муратов помина над 20 години како главен уредник. Неговото отсуство беше кратко, бидејќи, тој ја продолжи својата функција во 2019 година, откако персоналот на весникот гласаше за негово враќање.
Муратов е член на политичката партија Јаблоко.
Не ни е познат неговиот говор ама секако тој ќе водвлече дека наградата им припаѓа и на неговите колеги кои загинаа заради своите ангажмани, често извршувани и на опасни подрачја. Впрочем, Лауреатот Муратов во петокот во 17 часот по повод наградата одржа прес на Патаковската улица број 3, онаму каде е убиена неговата колешка Ана.
