Што може да се очекува од детето, ако предолго веќе живее, расне, зрее, се воспитува и учи во атмосфера на комплетна изместеност на сите вредности. Неа ја дише, таа му овозможува да креира поглед на тоа како изгледа патот распослан пред него. Оној кој ќе го чекори и оној кој го сфатил како Ништо не мора. Освен да се снајде – коментира искусниот педагог Елизабета Секираркса
Државниот испитен центар (ДИЦ) на стручен колегиум ќе одлучува за начинот на постапување на оценувачите во врска со преписот што се случи во саботата, на полагањето на испитот по мајчин јазик – првиот од двата екстерни испита на државата матура, изјави за МИА директорката на ДИЦ, Билјана Михајловска.
Одлуката би била позната во текот на денот затоа што, рече таа, допрва имаат стручен колегиум и допрва ќе ја носат одлуката, а утре ќе имаат средба и во Министерството за образование и наука.
Како што информираше Михајловска, во вибер-група, што постоела и пред полагањето на испитот, бил споделен тестот веднаш кога почнал испитот по мајчин јазик и литература, а линкот на ДИЦ му го пратиле ученици и родители.
– Откако почна испитот, добивме линк дека е споделен тестот во вибер-групата. Значи, откако учениците седнале на место и ги добиле тестовите за да почне испитот, некој ученик го сликал празниот тест и го ставил во вибер-групата со намера некој друг да му помогне да ги одговори прашањата. Потоа неколку ученици меѓу себе споделувале што мислат дека би било точен одговор, рече Михајловска.
Директорката на ДИЦ во изјава за МИА вели дека иако се спомнува број од седум илјади вклучени во групата, тоа не е бројот на тие што го виделе или употребиле линкот затоа што за време на испитот учениците кај себе немаат мобилен телефон. Седум илјади биле членови на вибер-групата која била формирана подолго време претходно.
– Не може да се тврди дека седум илјади луѓе го виделе линкот. Да се случеше три дена порано, тоа е веќе друга приказна, тоа би било пробивање. Но, тестот е споделен во моментот кога веќе сите ученици го имале пред себе тестот. Таа вибер-група е формирана пред долго време и таму си разменувале информации за начинот на учење, кој материјал да го користат итн. Тоа е група во која матурантите си помагале меѓу себе за подготовка на матурата. Седум илјади деца, но и возрасни, биле членови на таа група, но тоа не значи дека во моментот на испитот тие седум илјади активно ја користеле групата бидејќи немале телефон, иако тој што го сликал имал мобилен телефон, рече директорка на Државниот испитен центар.
Не е познато кој го сликал тестот и кој го споделил во групата бидејќи, вели, не значи дека во вибер-групата учениците ги користат своите имиња, а ДИЦ, рече Михајловска, нема надлежност да истражува.
– Она што ние имаме намера да го направиме и, без оглед на вибер-групите, го правиме сите години наназад, е да констатираме дали има два идентични теста односно делови од текст. Кога ќе го констатираме тоа, не ни треба вибер-група за такво нешто, додаде Михајловска.
Матурантите во саботата го полагаа задолжителниот екстерен испит, за кој беа пријавени 10 088 кандидати за македонски јазик и литература, 4189 за албански јазик и литература и 315 кандидати за турски јазик и литература.
За да се овозможи подобра контрола во текот на испитот и да се оневозможи препишувања или масовно споделување одговори, како што се случи минатата година во група на апликацијата Вибер на испитот по Англиски јазик, оваа учебна година матурантите наместо во училници, првпат полагаа во големи простории во училиштата – холовите, училишните спортски сали или во друга голема училишна просторија во која има услови за полагање во кои беа ангажирани повеќе тестатори.
Претстојната сабота, 8 јуни, ќе биде полагањето на вториот (изборен) екстерен испит. Прелиминарните резултати од двата екстерни испита ќе бидат објавени најдоцна до 8 јули односно 30 дена од полагањето на последниот екстерен испит.
Еве што за овој настан истакна на Фејсбук истакната просетна работничка од Куманиово – Елизабета Секирарска:
„И ето. Пробиен тестот. Јас навистина не гледам зошто би се изненадувале. Уште ли ќе се фрапираме и ќе глумиме очај заради нешто што за нас веќе е така нормално, да секој исчекор кон исправноста се чини невозможен? Сепак постојат неколку нешта кои би било чесно да си ги изговориме:
Пред се, само користењето на различните формати на снаоѓање, наспроти чесниот труд и билдањето на знаењето како универзална потребност за цел живот, единствено и може да се очекува од детето, ако предолго веќе живее, расне, зрее, се воспитува и учи во атмосфера на комплетна изместеност на сите вредности. Неа ја дише, таа му овозможува да креира поглед на тоа како изгледа патот распослан пред него. Оној кој ќе го чекори и оној кој го сфатил како Ништо не мора. Освен да се снајде.
Во атмосфера на длабоко етаблираниот систем на непотребност.
Во атмосфера во која четирите години, најубавите, најубавите, најубавите години, во кои толку многу може, а толку малку сака, спокојно ги прифаќа како време во кое треба да одседи во клупите. Секој ден. Недели. Месеци. Години.
Во атмосфера на предолгото третирање на виталната општествена сфера-образованието, како прифатен центар за најподобните, наместо најспособните.
Во атмосфера во која родителската улога се сведува на атак врз учителот на крајот на годината, кога детето му негово мора да ги има сите петки.
Во атмосфера во која родителот смета дека детето му е малтретирано, затоа што испитот на ЗРЕЛОСТА треба да го полага без да препишува. Дека на детето му се кршат правата, ако од него се бара да го остави мобилниот пред да влезе во салата за полагање. Кој е па тој тестаторот кој проверува има ли телефон, што се замислува тој? Земи си, мило, три телефони. Немај гајле.
Во атмосфера во која сосема комотно ќе одбива да си прифати дека неговото дете не знае и дека тоа незнење е цената која еден ден, некој друг ќе ја плати: како пациент кого тој ќе го лекува, како ученик кого тој ќе го учи и воспитува.
Во атмосфера во која секој обид да се направи правилното, однапред е осуден на неуспех.
Во атмосфера во која свети тестатор да си, оди постапи според процедурите да те видам, а да не те поплукаат сите по ред-и децата, и родителите, и колегите конечно.
Така е тоа, да. Тоа што сите ние, во различни улоги им го им нудиме на децата, тоа ни го испорачуваат“.
