ЕРВАН ФУЕРЕ
Прашањата за кои се разговара никогаш нема да се решат под вештачки временски рокови. Како други нерешени билатерални спорови (Косово, Босна и Херцеговина) кои се жив потсетник на проблематичната историја на регионот, тие треба да бидат ставени во посебен процес со паралелно посредство наместо како предуслов за почеток на пристапните преговори
„Додека преговорите со Црна Гора и Србија кои беа започнати во 2012и 2014 година соодветно, само напредуваа со темпо на полжав, преговорите со Албанија и Северна Македонија, земја која доби кандидатски статус пред повеќе од 16 години, не се дури ни започнати, без оглед на одлуката на Европскиот совет во март 2020 година за отворање на пристапувањето преговори со двете земји.
Поради ветото наметнато од Бугарија за историските и идентитетските спорови со нејзиниот сосед, Албанија и Северна Македонија се оставени да висат во воздух меѓу надежта и очајот повеќе од две години. Оваа злоупотреба на правото на вето за прашања кои немаат врска со критериумите и условите кои секоја земја-кандидатка мора да ги исполнува ја истакнува инхерентната слабост и лицемерие на процесот на донесување одлуки на ЕУ во однос на нејзината политика на проширување.
Дури и да има нов моментум во билатералните дискусии меѓу Бугарија и Северна Македонија по изборот на новиот бугарски премиер Кирил Петков, кој ја оствари својата прва странска посета како премиер, во Скопје во јануари 2022 година, сè уште нема индикација за каков било договор што постигнат навреме за да се овозможи следниот Европски совет во јуни 2022 година да го одреди датумот за отворање на пристапните преговори.
Накратко, прашањата за кои се разговара никогаш нема да се решат под вештачки временски рокови. Како други нерешени билатерални спорови (Косово, Босна и Херцеговина) кои се жив потсетник на проблематичната историја на регионот, тие треба да бидат ставени во посебен процес со паралелно посредство наместо како предуслов за почеток на пристапните преговори.
Овие одложувања и блокади предизвикаа длабоко разочарување и фрустрација кај западно-балканските земји. Тие го оставија регионот ранлив на малигни влијанија, особено Русија која е повеќе од среќна да ги искористи многуте тензии и поделби во регионот.
Заканите за отцепување од страна на претседателот на Република Српска, Милорад Додик (чест посетител на Москва), во Босна и Херцеговина, сè поавторитарното однесување на лидерите како што е претседателот Вучиќ во Србија или националистичката реторика, па дури и глорификацијата на осудените воените злосторници, што често не е предизвикано од ЕУ, се само некои од длабоко вкоренетите дефекти што ја нагласуваат ранливоста на регионот.“
(Извадок од анализата на Ерван Фуере „Може ли војната во Украина да ја оживее агендата за проширување на ЕУ за Западен Балкан?“, објавено на 27 март, 2022 на ЦИВИЛ Медиа)
