Како што расте бројот на загинати во рускиот напад на Лавов, град во западна Украина, мислењата во Украина се поделени околу тоа дали тековната контраофанзива ќе даде резултати
„Без поголема помош (од западните земји), мислам дека би можеле да го загубиме овој натпревар“, рече Кирило Потрас, украински маринец, чија лева нога беше откорната под коленото од руска нагазна мина во 2020 година, кој сега е повторно на фронтот. „Рудниците ни прават големи проблеми. Има многу Руси. Имаат многу противтенковски пушки и ракетни системи“, додава тој во интервју за Ендрју Хардинг од Би-Би-Си.
Слично размислува и 36-годишниот Артјом, кој вели дека медиумите и многу луѓе брзаат и бараат резултати, но се прашува каква „цена“ би била подготвена да плати Украина во однос на веројатните жртви што би предизвикале стратешки прекин на руската линија на фронтот.
Дописникот на Би-Би-Си ги помина последните неколку недели посетувајќи три различни делови од фронтот и разговараше со многу војници, а неговиот впечаток е дека постојат три различни групи мислења: оние кои ги гледаат руските одбранбени линии како челик, оние кои ги гледаат како дрво, и оние кои ги замислуваат како стакло.
Американскиот претседател Џозеф Бајден одобри испорака на касетна муниција во Украина, пишува Вашингтон пост. Забранети во повеќе од 120 земји во светот, касетната муниција вообичаено испушта големи количини мали, експлозивни подмуниции кои имаат разорна моќ на широк простор.
„Во однос на ефективноста на бојното поле, мислиме дека ова (употребата на касетна муниција) би била од корист“, рече претходно Лора Купер, заменик-помошник секретар за одбрана на САД.
Противниците на употребата на касетна муниција предупредуваат дека поради нивната разорна моќ на широк простор, можат да осакатуваат и убиваат цивили, а дека неексплодираните проектили остануваат опасност многу години по завршувањето на конфликтот.
Конвенцијата од 2008 година за забрана на производство, употреба и поседување на касетна муниција беше прифатена од 123 земји, вклучувајќи го и мнозинството членки на НАТО.
САД, Русија и Украина одбија да се приклучат на договорот.
Овој тип на оружје НАТО го користел при бомбардирањето на СР Југославија во 1999 година, се наведува во извештајот на американската агенција Асошиетед прес за време на нападот на Ниш во мај истата година.
Во текот на 2004 година, Меѓународниот суд на правдата спроведе процес поврзан со обвинувањата против НАТО дека користел касетни бомби во нападот на СР Југославија, напиша претходно Би-Би-Си.
Членките на НАТО тогаш рекоа дека судот не е надлежен да води таков процес.
Организацијата Хјуман рајтс воч го осуди НАТО за употреба на касетни бомби за време на нападот на СР Југославија.
Руски проектил погоди станбена зграда во западниот украински град Лавов рано во четвртокот, при што загинаа најмалку десет лица, соопштија украинските власти. Москва и Киев, сепак, даваат различни информации за објектите кои се погодени.
Шефот на Лавовската област Максим Козицки тврди дека биле погодени и уништени 30 станбени згради, а претседателот на Украина, Володимир Зеленски, најавува „конкретен“ одговор на нападот на „руските терористи“.
Андреј Садови, градоначалникот на Лавов, рече дека „тоа бил најголемиот напад“ врз Лавов од почетокот на војната. Според тврдењата на украинската воена команда, од бродови и подморници на руската флота во Црното Море околу еден часот по полноќ биле истрелани крстаречки ракети Калибар. Ракетите, додаваат тие, прво се движеле во правец на север, а потоа наеднаш го смениле курсот кон запад. Украинците тврдат и дека успеале да соборат седум од 10 крстосувачки ракети. Останатите три погодија цивилни цели во Лавов.
Руската државна телевизија објави дека цел на нападот била одбранбената академија на украинската армија, а наводите за таргетирање на станбени згради ги нарекуваат „пропаганда“.
Лавов е град на крајниот запад на Украина, во близина на границата со Полска и е оддалечен стотици километри од главните линии на фронтот на истокот и југот на Украина. На почетокот на војната, тоа беше прибежиште за многу Украинци кои избегаа од истокот и југот на земјата.
Русија и Украина разменија обвинувања и за планирање напад на нуклеарната централа Запорожје.
Украинскиот претседател Володимир Зеленски во телефонски разговор со неговиот француски колега Емануел Макрон изјави дека руските сили подготвуваат „опасни провокации во Запорожје“.
Претходно, Ренат Карча, советник на директорот на руската енергетска компанија „Росенергоатом“, изјави дека украинските сили ќе ја нападнат нуклеарната централа со прецизно оружје и беспилотни летала.
Зеленски изјави дека тој и Макрон се договориле „да ја држат ситуацијата под максимална контрола заедно со Меѓународната агенција за нуклеарна енергија“.
Украинските вооружени сили во соопштението наведуваат дека „постојат оперативни податоци дека на покривот на третиот и четвртиот реактор на нуклеарната централа се поставени експлозивни направи“ и дека е можен напад „во блиска иднина“.
Се додава дека експлозиите на тие уреди нема да ги оштетат реакторите за да се создаде слика дека нуклеарната централа е гранатирана од украинска страна.
Нуклеарната централа е под контрола на руските сили уште од раните фази на војната, како и поголемиот дел од регионот Запорожје, кој рускиот претседател го анектираше минатата година, спротивно на меѓународното право и норми.
Градот Запорожје во таа област е под контрола на Украина.
Неколку секунди подоцна, блесок од светло портокалова и облак бел чад се издигна над местото, на само неколку метри, каде што беше активирана уште една нагазна мина.
Додека друг тешко ранет војник е влечен до релативната безбедност на блискиот оклопен транспортер – рацете му треперат како давеник кој се обидува да се залепи за чамец за спасување – зад себе останува дамка од темноцрвена крв.
Сето ова беше снимено, во живо, минатата недела од беспилотно летало на украинската армија кое лебди над линијата на фронтот јужно од градот Бахмут во Донбас.
Одозгора, минското поле со кратери изгледаше како да е покриено со случаен осип од темно кафеави кругови.
„Рудниците се застрашувачки. Ме плашат повеќе од се“, ми вели Артјом, 36-годишен војник од 108-та бригада за територијална одбрана на Украина. Два дена претходно, двајца негови колеги стоеја на „ливчиња“ – мали, зелени, противпешадиски мини – кои неодамна беа расфрлани низ полето од руски ракети.
„Нашите момци беа искусни. Но, тешко е да се види сè. И на двајцата им беа ампутирани нозете. Една по една нога“, вели овој деминер.
Тој објаснува дека ракетите им овозможуваат на руските сили да остават нови мини на места кои украинските сили веќе ги исчистиле и исчистиле.
Украинските војници велат дека токму минските полиња им го отежнуваат напредувањето во контраофанзивата.
Дил, командантот на одредот за деминирање од девет луѓе, штотуку ја заврши мисијата за деминирање на блиската линија на фронтот источно од малото, разурнато село Предтечине, надвор од Бахмут. Тој постави серија деактивирани руски мини на земјата под дрвото, внимавајќи да не биде забележан од руски дронови. „Непријателот нема милост за сопствените војници. Ги користат како топовско месо. Се обидуваме да продолжиме со што е можно помалку жртви“, рече поручник Сергеј Тишенко од 3-та офанзивна бригада, зборувајќи од засолниште.
На околу три часа возење на југ, преку серија коси понтонски мостови, украинските деминери внимателно деактивираа моќна противпешадиска мина скриена во близина на столб за струја, подготвена да разнесе пешадија или возила.
„Ја мразам оваа работа“, вели Артјом, поранешен автомеханичар со црвено брада, во моменти откако ќе заврши со деминирање. Имаше свиреж, а потоа и тресок додека руската артилериска граната падна во блиското поле.
Преку работ на блискиот рид, украинската пешадија полека напредуваше на југ зад новоосвоеното село Ривнопољ.
Гневот на Артјом не беше само одговор на опасностите од минските полиња, туку на „подлоста“ што тој верува дека мора да постои зад поставувањето мини и стапици, наместо да се бори директно со непријателот.
Подоцна, во привремената база оддалечена неколку километри, војниците изразија фрустрација поради недостигот на опрема за деминирање и недостигот на работна сила – четворица беа ранети во последните недели.
Артјом се опиша себеси како „реалист“ во однос на контраофанзивата на Украина, верувајќи дека премногу луѓе „во медиумите и општеството брзаат премногу, очекувајќи брз напредок“
